Παναγία η Πορταΐτισσα

[Misha]

Κατα δεύτερο λόγο, καμία εικόνα δεν έχει χάρη. Το Σημείο στο χαρίζει ο Θεός. Τί θα πει "η εικόνα έχει χάρη"; Αυτή η θεωρία, προσεγγίζει την αντίληψη περι "ταμπού" των πρωτογόνων παγανιστικών θρησκειών.

φυσικα και εχει χαρη η εικονα. . .
οπως εχουν τα λειψανα,καποια αντικειμενα Αγιων και το ξυλο του Σταυρου
Που το διαβασες οτι στην υλη δεν γινεται κατοικει η Χαρη;
...............................................................................................................
και η παλαιοτερη εικονα του Αγιου Ορους ειναι του Ακαθιστου στην Μονη Διονυσιου

συμφωνω(μετά απο καιρό ειναι αληθεια) με τον Ηλία....
η εικονα του Ακαθιστου της Διονυσίου είναι φτιαγμένη από κηρομαστίχη.
μαλιστα καποια φορα όταν ειχα μεινει για καμποσο στο μοναστήρι,ειχε συμβει να ευωδιαζει υπερφυως,γεγονος που επαναλαμβανεται από οτι μου είχαν πει οι πατερες!!!!

για την τιμητικη προσκυνηση των εικονων:

http://www.alopsis.gr/modules.php?name= ... le&sid=302

φίλε Κωνσταντινουπολίτη ευχαριστουμε για τις πληροφορίες που μας μεταφερεις.ειναι σημαντικές και εν πολλοις αγνωστες.Χαιρομαστε που μετεχεις στην παρεα μας! >:D< >:D< >:D<

[stratos]

http://www.pigizois.gr/latreia/triodio/triodio_b.htm

[konstantinoupolitis]

Λυπάμαι που θα στο πω, αλλα τα εδώ λεγόμενά σου δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο και τα πορίσματα του επιστητού της Χριστιανικής Τέχνης. Αν θες να αποδέχεσαι τις ιστορίες του καθενός δικαίωμα σου.

Θεολογικά, πάλι, η αντίληψη πως προστρέχουμε στην τάδε εικόνα γιατί σε αυτή ο Θεός ή η Παναγία έχει δώσει χάρη και όχι ότι ο Θεός απευθείας σε ευλογεί με το θαύμα, είναι σαφέστατα ειδωλολατρική. Φυσικά και με αφορμή το προσκύνημά μας σε μια εικόνα, πραγματοποιούνται πάμπολα Θαύματα. Περι αυτού δεν τίθεται θέμα.

Όσον αφορά την εικόνα της Ι.Μ. Διονυσίου την οποία έχω υπόψιν(πηγαίνω και εγώ συχνά στο Όρος), δεν υπάρχει περίπτωση να είναι παλαιοτέρα της Πορταϊτίσσης και πολύ περισσότερο να είναι η αυθεντική προεικονομαχική εικόνα του Ακαθίστου Ύμνου. Εσύ τώρα άμα θέλεις, υιοθέτησε αυτά που σου λεν στα αρχονταρίκια και που δεν έχουν καμία σχέση, αποδεδειγμένα, με την ιστορική και καλλιτεχνική πραγματικότητα. Στην περίπτωση μάλιστα των εικόνων, η χρονολόγηση δια της τεχνοτροπίας και ειδικά το αν μια εικόνα ανήκει προ του Ι΄ αιώνος είναι πολύ εύκολη υπόθεση. Πριν απο τον Ι΄ αιώνα, οι εικόνες που διασώζονται και πολύ λίγες είναι και έχουν πολύ χαρακτηριστικό τρόπο φιλοτεχνήσεως. Άσε που πολλές απο αυτές είναι και εγκαυστικές, ειδικά οι εικονομαχικές και προεικονομαχικές. Τέχνη στην οποία προφανώς θα άνηκε η εικόνα του "Ακαθίστου".

Η Ύλη απο μόνη της ως κτίσμα και άρα θεϊκό δημιούργημα είναι προϊόν Χάρης. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ενυπόστατο για να δέχεται χάρι και να μεταδίδει ως μεσίτης χάρη. Αυτό το συναντάς σε Αγίους.

Εκτός απο το να διαβάζω σαν παπαγάλος, κάποιες φορές κρίνω και αξιολογώ.

[Misha]

Υπάρχουν, είναι δυνατόν να υπάρχουν θαυματουργές Εικόνες;

Πολλοί Όρθόδοξοι Θεολόγοι αποδίδουν τα θαύματα μερικών Εικόνων όχι στις ίδιες Εικόνες, αλλά στη πίστη των ανθρώπων που προσεύχονται ενώπιόν των. Ότι η πίστη θαυματουργεί και η θερμή προσευχή, είτε μπροστά στις Εικόνες είτε όχι, αυτό είναι έξω από κάθε αμφιβολία.

Αυτό όμως δεν είναι λόγος να αρνηθούμε ότι μερικές Εικόνες μπορούν να έχουν και οι ίδιες, θαυματουργική χάρη. Δεν είναι παράδοξο, αλλά πολύ φυσικό.

Το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι οι Απόστολοι θαυματουργούσαν όχι μόνο με τα χέρια τους, αλλά στο πέρασμά τους ακόμη και η σκιά τους! (Πραξ.ε΄,12-14). Ακόμα τα μανδήλια του Αποστόλου Παύλου, ριπτόμενα πάνω στους ασθενείς ή δαιμονισμένους, τους θεράπευαν! (Πραξ. ιθ΄, 12).

Ώστε όχι μόνο οι ίδιοι Απόστολοι είχαν θαυματουργικό χάρισμα, αλλά και αυτά τα αντικείμενα της προσωπικής τους χρήσεως. Η χάρις από το Θεό έφθανε μέχρι τα μανδήλια τους. Τι το παράδοξο λοιπόν να ευλογήσει ο Θεός ανθρώπους βαθειάς ταπεινώσεως, νηστείας, προσευχής τους ίδιους να θαυματουργούν ή και τα έργα αυτών, τις Εικόνες;


(Περίοδος Τριωδίου, Αρχ/της Επιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος)

[konstantinoupolitis]

Επίσης για να μην γίνεται παρανόηση, τονίζω σαφώς τί είδους χάρη δεν μπορεί να έχει ένα λειτουργικό σκεύος. Φυσικά και έχω αποδώσει τιμές σε εικόνες που ευωδιάζουν, μυροβλύζουν, ματώνουν κι αντίστοιχα σε Τίμια λείψανα ή τον Τίμιο Σταυρό. Ωστόσο οι εικόνες, όπως και τα λείψανα(που βέβαια είναι διαφορετική περίπτωση), άσχετα εάν παρουσιάζουν τα συγκεκριμένα υπερφυή σημάδια, δεν θαυματουργούν, δεν αποτελούν δηλαδή ουσιαστικό ενδιάμεσο ανάμεσα στον ευλογημένο και το Θεό. Κάτι που συνιστά ο Άγιος που ως ενυπόστατος λαμβάνει αυτή τη Χάρη. Γι΄αυτό το λόγο, κιόλας, οι αναμνήσεις Σημείων ή εορτασμού εικόνων στην Αγιολογία μας, δεν αναφέρονται για παράδειγμα ως Εορτές της τάδε ή της δείνα Θαυματουργής εικόνος, αφού αυτός ο όρος είναι ξένος προς την Ορθόδοξη διδασκαλία, αλλά ως "Συνάξεις" π.χ. της Υπεραγίας Θεοτόκου εν .....(ο εκάστοτε τόπος ή η Μονή).

[konstantinoupolitis]

Το ότι ένας επιφανής ή ακόμα και ένας Άγιος έχει μια άποψη χ, αυτό δεν αποτελεί και θέσφατο. Κανείς δεν είναι αλάθητος. Αυτό φυσικά ισχύει πρώτα απ΄όλα και για τον υποφαινόμενο.

Την τακτική του να προβάλουμε όχι επιχειρήματα αλλά την άποψη ενός Αγίου και εν προκειμένω του πατρός Επιφανίου για να δημιουργούμε εντυπώσεις, με τη λογική ότι ποιός είναι ο χ που θα αναιρέσει τον τάδε επιφανή ή Άγιο την έχω βιώσει και αλλού.

Εν προκειμένω, οι χρονολογήσεις εικόνων για το παραπάνω θέμα είναι ουσιαστικό και όχι θεωρητικό στοιχείο. Απο την άλλη, ο τρόπος που ένας Άγιος θαυματουργούσε, δεν δικαιώνει τον τρόπο αλλά την πραγματικότητα του χαρίσματος του Αγίου και φυσικά δεν αναιρεί το Ορθόδοξο αξίωμα ότι μόνο ο Άγιος Θαυματουργεί και ο Θεός Θαυματοποιεί και σε καμία περίπτωση τα μέσα.

[stratos]

Λυπάμαι που θα στο πω, αλλα τα εδώ λεγόμενά σου δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο και τα πορίσματα του επιστητού της Χριστιανικής Τέχνης. Αν θες να αποδέχεσαι τις ιστορίες του καθενός δικαίωμα σου.

Όσον αφορά την εικόνα της Ι.Μ. Διονυσίου την οποία έχω υπόψιν(πηγαίνω και εγώ συχνά στο Όρος), δεν υπάρχει περίπτωση να είναι παλαιοτέρα της Πορταϊτίσσης και πολύ περισσότερο να είναι η αυθεντική προεικονομαχική εικόνα του Ακαθίστου Ύμνου. Εσύ τώρα άμα θέλεις, υιοθέτησε αυτά που σου λεν στα αρχονταρίκια και που δεν έχουν καμία σχέση, αποδεδειγμένα, με την ιστορική και καλλιτεχνική πραγματικότητα.

Εκτός απο το να διαβάζω σαν παπαγάλος, κάποιες φορές κρίνω και αξιολογώ.

που ησουν τοσο καιρο να μας ανοιξεις τα ματια

[Misha]

Επίσης για να μην γίνεται παρανόηση, τονίζω σαφώς τί είδους χάρη δεν μπορεί να έχει ένα λειτουργικό σκεύος. Φυσικά και έχω αποδώσει τιμές σε εικόνες που ευωδιάζουν, μυροβλύζουν, ματώνουν κι αντίστοιχα σε Τίμια λείψανα ή τον Τίμιο Σταυρό. Ωστόσο οι εικόνες, όπως και τα λείψανα(που βέβαια είναι διαφορετική περίπτωση), άσχετα εάν παρουσιάζουν τα συγκεκριμένα υπερφυή σημάδια, δεν θαυματουργούν, δεν αποτελούν δηλαδή ουσιαστικό ενδιάμεσο ανάμεσα στον ευλογημένο και το Θεό.

"Οι 24 οίκοι εις την νοητήν κλίμακα του Τιμίου Σταυρού


Ω τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ' ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι, τοις σοι κράζοντας· Χαίρε, Ξύλον μακάριον."

Ο καλός Θεός χαριτωνει με την Ακτιστη Χαρη Του τόσο τους Αγιους Του ,όσο και τα ενδυματα και αντικειμενα τους,τα αγια λειψανα τους,τις αγίες εικονες τους....

η Χάρις είναι σε όλες τις περιπτωσεις Ακτιστη.....

[stratos]

Τα λείψανα και αυτά, παραμένουν φορείς τής Χάριτος, όπως υπήρξε το λείψανο τού προφήτη Ελισσαιέ, που όταν κάποιος νεκρός ακούμπησε τα κόκκαλά του, αναστήθηκε! (Β΄ Βασιλέων 13/ιγ΄ 21). Αυτό, συμβαίνει πολύ περισσότερο τώρα στη Νέα Διαθήκη.

Και ας μην αναρωτηθεί κανείς γιατί τιμούμε τα αντικείμενα τών αγίων που έφθασαν ως τις ημέρες μας. Το ίδιο έκαναν οι Χριστιανοί και στον καιρό τών αποστόλων, όταν έφερναν αντικείμενα τών αποστόλων για τη γιατρειά τών αρρώστων, ή χρησιμοποιούσαν ακόμα και τη σκιά τους!!! (Πόσο μάλλον την εικόνα τους). (Πράξεις 5/ε΄ 15. 19/ιθ΄ 11,12). Τόσο τα σώματα τών Αγίων λοιπόν, όσο και τα αντικείμενά τους, είναι φορείς τής Θείας Χάριτος, γι' αυτό τα τιμούμε. (Δεν τα λατρεύουμε όμως).

[stratos]