Κορονοϊός: Πάμε σε πανδημία;

[aposal]

Τελικά ο ΠΟΥ χαρακτήρισε τον κορωναϊό ως πανδημία.

[Αναστάσιος]

Ε και;
Το θέμα είναι να βρεθεί (ή να αποκαλυφθεί) το φάρμακο. Όλα τα άλλα, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...

[Αναστάσιος]

Μια καλή ευκαιρία ομολογίας πίστεως, εδώ. Ας διαδοθεί σε όσους περισσότερους γίνεται.

[Αναστάσιος]

Κι αυτό πρέπει να διαδοθεί.

[Αναστάσιος]

[youtube]https://youtu.be/4LW0vR3Q_oY[/youtube]

[Αναστάσιος]

Μια προσωπική εμπειρία για το θέμα της Θείας Κοινωνίας (ΦΩΤΟ)
Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr. 12/03 10:51



Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναϊρόμπης κ. Μακαρίου

Θα ήθελα, λόγω της δημιουργηθείσας κατάστασης με την παρουσία της νόσου από την Κίνα που τρομοκράτησε τον κόσμο και αριθμεί μερικές χιλιάδες θύματα παγκοσμίως, να σημειώσω τις ταπεινές μου σκέψεις, για να καθησυχάσω μερικούς που έστω κάνουν τη σκέψη ότι η νόσος – επιδημία αυτή μπορεί να μεταδοθεί μέσω της Θείας Κοινωνίας, όταν δηλ. εμείς κοινωνούμε σώμα και αίμα Κυρίου.

Τα δύσκολα χρόνια που περάσαμε όσοι εκείνη την εποχή δηλ. τις δεκαετίες 1980 – 1990 και εξής στην Αφρική, όταν εμφανίστηκε η θανατηφόρος νόσος του AIDS και ιδιαίτερα στον χώρο της Ανατολικής Αφρικής, όπου κυριολεκτικά θέριζε και θανάτωσε εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως νέους, ενθυμούμαι έντονα πόσο επηρεάστηκαν οι Αφρικανοί, όταν διαδόθηκαν πληροφορίες για τυχόν επικίνδυνη περίπτωση της μετάδοσης της Θείας Μεταλήψεως δηλ. του σώματος και αίματος του Κυρίου μας.

Την εποχή εκείνη βλέπαμε επί καθημερινής βάσης πόσοι δικοί μας άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους και υπήρχε μια τρομοκρατία στις συνειδήσεις των ανθρώπων, στις σκέψεις και στις ενέργειές τους. Ήταν τόσος ο φόβος και ο τρόμος, αφού μπροστά στα μάτια μας βλέπαμε καθημερινά να μας φεύγουν αγαπημένα μας πρόσωπα.

Τότε δεν υπήρχε ακόμα καμιά πρόνοια ή προφύλαξη. Η εξάπλωση της θανατηφόρου αυτής ασθένειας ήταν κατακόρυφος και δεν υπήρχε κανένας τρόπος ανακοπής της. Όσο κι αν οι άνθρωποι ήθελαν να ζήσουν, ιδιαίτερα οι νέοι, ενθυμούμαι έντονα το συναίσθημά τους.

«Θέλω να ζήσω, δεν θέλω να πεθάνω». Κι όμως ήταν αδύνατο να τους σώσουμε, να τους βοηθήσουμε. Έφευγαν μέσα από τα χέρια μας. Η μόνη μας ελπίδα ήταν η πίστη στο θαύμα.

Έτσι, επειδή διαβάζω καθημερινά για την παρούσα κατάσταση που δημιουργήθηκε με την εμφάνιση του νέου αυτού θανατηφόρου ιού, θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία, τότε που ο ιός του AIDS σκότωνε κυριολεκτικά τους ανθρώπους της Ανατολικής Αφρικής και συγκεκριμένα εδώ στην Κένυα.

Τότε πρωτοπήγαμε στην περιοχή των Μασάι, γνωστή ανά το παγκόσμιο, αφού ακόμα μέχρι σήμερα διατηρούν τα αρχαία τους έθιμα. Ήταν πολύ φυσικό, αφού είναι παράδοση της φυλής να έχουν όσες γυναίκες θέλουν.

Καταλαβαίνει κανείς πόσο είχε εισδύσει στις ζωές των ανθρώπων αυτών ο ιός του AIDS και πόσοι πέθαιναν αφού μεταδιδόταν με τη σεξουαλική επαφή, κυρίως αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους.

Η πρωτόγονη αυτή φυλή, με ωραία έθιμα, καθώς τόσο οι άνδρες, όσο και οι γυναίκες ακόμα και τα παιδιά θαυμάζονται απ’ όλους με τα πλούσια στολίδια που τους περιβάλλουν, ακόμα και το βάψιμο των κορμιών τους, που είναι όλοι ημίγυμνοι. Είναι μια ωραία εικόνα, όμως την εποχή εκείνη δυστυχώς πέθαινα από τον ιό του AIDS, αφού το μικρόβιο της νόσου ήταν τόσο μεταδιδόμενο.

Δεν είχαμε ακόμα μόνιμο ναό και λειτουργούσαμε στην ύπαιθρο κάτω από τα δέντρα, αν υπήρχαν. Κουβαλούσαν πάνω τους, εκτός από το AIDS και άλλες μεταδοτικές ασθένειες, αφού ζούσαν κάτω από πρωτόγονες συνθήκες και τα δικά τους έθιμα συγκρούονταν θανάσιμα με τη γενική πραγματικότητα της ζωής των ανθρώπων άλλης καταγωγής και κουλτούρας.

Πραγματικά, οι ίδιοι οι Αφρικανοί άλλων φυλών της Κένυας, μα και οι ιεροσπουδαστές μας, ιδιαίτερα από τη Δυτική Αφρική – Νιγηρία, Καμερούν, Γκάνα – προβληματίστηκαν και κατά κάποιο τρόπο δημιουργήθηκε με΄σα τους ένα είδος ανασφάλειας και αβεβαιότητας.

Πόσο μάλλον εγώ ο Ευρωπαίος, ο λευκός. Δεν είχα απολύτως κανένα πρόβλημα, αφού ήδη ήμουν αποφασισμένος και έκανα την επιλογή μου μέσα μου, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να εργαστώ, να κουραστώ, να ταλαιπωρηθώ, να πεινάσω και να διψάσω, να αρρωστήσω και να πεθάνω ακόμα.

Γι’ αυτό δε φοβόμουνα ούτε έχασα την ελπίδα και το θάρρος μου. Είχα δίπλα μου μια στρατιά αγγέλων, αγίων μορφών, που υπήρξαν πνευματικοί μου πατέρες και σύμβουλοι στο κάθε βήμα και στις αποφάσεις μου.

Τους είχα δίπλα μου και με οδηγούσαν εκεί που έπρεπε να πορευθώ και να ζήσω για να βοηθήσω καλύτερα τον άνθρωπο. Ο φόβος, το άγχος και η αβεβαιότητα δεν είχαν καμιά θέση στην πορεία αυτή.

Βλέπουμε, σήμερα, παγκόσμια, μια αδιαφορία, μια κοινωνία που δεν παραδέχεται το μυστήριο αυτό της επικοινωνίας με τα ουράνια. Άρνηση και αδιαφορία. Αποτέλεσμα; Απελπισία! Και δημιουργείται έτσι μια καταναλωτική κοινωνία υλικού ευδαιμονισμού, χωρίς βάθος και υπόβαθρο, στήριγμα και ελπίδα.

Ο άνθρωπος έχει μια υπεροψία και νομίζει ότι κατέκτησε τα πάντα, αν και κατέχει κεντρική θέση η διαφθορά και η επιθυμία των κοσμικών ορέξεων και χρεοκοπημένων παρανομιών «πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ψαλμ. 13/3).

Δεν θέλω να θεωρηθούν τα γραφόμενά μου αυτοπροβολή και προσωπική επίδειξη. Αυτά που γράφονται σήμερα, τα έζησα και τα ζω καθημερινά μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, ιδιαίτερα εκείνο της Θείας Ευχαριστίας, που όλα αγιάζουν και μεταμορφώνουν τον άνθρωπο διαχρονικά όπου τελικά επιτελείται η ένωση γης και ουρανού.

Διαβάζω τις διάφορες ανταποκρίσεις για το θέμα της Θείας Ευχαριστίας με την εμφάνιση του κορωνοϊού που πραγματικά τρομοκρατούνται οι πάντες, προβληματίζονται και δεν θέλουν να φθάσουν στο σημείο να πουν ότι δεν πιστεύουν αν και ίσως ν’ αμφιβάλλουν.

Λειτούργησα με τους Μασάι φορτωμένους με το AIDS τότε και με άλλες μεταδοτικές θανατηφόρες ή μη ασθένειες. Οι ιερείς και οι διάκονοι, όταν είδαν τι γινόταν εκείνη την ώρα της Θείας Κοινωνίας φοβήθηκαν, γιατί έπρεπε κάποιος να καταλύσει ό,τι απέμεινε μέσα στο δισκοπότηρο.

Ως καθηγητής της Τελετουργικής έλεγα στους ιεροσπουδαστές μου πως ό,τι υπάρχει μέσα είναι το σώμα και το αίμα του Κυρίου. Αυτό στην τάξη, την ώρα του μαθήματος. Τώρα βρισκόμαστε στην ύπαιθρο όπου πέρασαν όλοι, χωλοί και άρρωστοι, με κάθε λογής ασθένεια και προπαντός οι μύγες και τα κουνούπια που έπεφταν μέσα στο δισκοπότηρο.

Ύψωσα το δισκοπότηρο και είπα στους ιερείς και στους διακόνους ότι μέσα είναι μόνο το σώμα και το αίμα του Κυρίου, ανεξάρτητα για την παρουσία όλων αυτών των μικροβίων. Το ύψωσα, λοιπόν, και είπα «Έτσι γίνεται η κατάλυση» και φυσικά το κατάπια όλο. Έμειναν αμίλητοι και με κοίταζαν με περισσότερη περίσκεψη τώρα για το τι θα ακολουθήσει. Και φυσικά το θαύμα έγινε όχι μόνο τότε, αλλά και άλλες φορές.

Αυτή είναι η στιγμή που όντως η Θεία Κοινωνία» γίνεται «φάρμακον αθανασίας». Είναι εδώ που αισθανόμαστε ότι ο Θεός της αγάπης και της συγγνώμης μάς δέχεται και μας αγιάζει αιώνια, προετοιμάζοντάς μας για την ακατάληπτη αγάπη του Θεού, ώστε στο τέλος να οδηγηθούμε στη σωτηρία μας και τη μόνιμη μας μεταμόρφωση.

Ένα μυστήριο που έχει την σφραγίδα της άπειρης αγάπης και αποδοχής από τον ίδιο τον Θεό για τα πλάσματά Του, τα δικά Του δημιουργήματα.

Αυτή είναι η Ορθοδοξία μας, ο ανεκτίμητος αυτός θησαυρός που σήμερα θεωρείται και είναι η ελπίδα της ανθρωπότητας.

(φωτογραφίες στο site)

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ

[Αναστάσιος]

Ένα βήμα πριν την αναστολή λατρευτικών συνάξεων η Εκκλησία της Ελλάδος
13/03/2020



Το ενδεχόμενο να ανασταλούν προσωρινά μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου οι λατρευτικές συνάξεις στους ναούς της χώρας εξετάζει σοβαρά η διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του orthodoxia.info. Ήδη ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος συγκάλεσε για τη Δευτέρα την Διαρκή Ιερά Σύνοδο σε έκτακτη συνεδρίαση με μόνο θέμα τις εξελίξεις γύρω από το θέμα της πανδημίας.

Μετά τα σχολεία, τα γήπεδα, τα θέατρα, τα σινεμά, τα εστιατόρια και τις καφετέριες τη λειτουργία των οποίων απαγόρευσε η Κυβέρνηση προκειμένου να αποτραπεί η εξάπλωση και η διασπορά του ιού, η διατήρηση των ναών ανοικτών φαίνεται να παραμένει αδύνατη.

Την ίδια στιγμή η διαφορετική προσέγγιση στο θέμα από ορισμένους μητροπολίτες αναγκάζει την Εκκλησία στο ανώτερο επίπεδο να λάβει αποφάσεις ύστερα μάλιστα και από το διάγγελμα του πρωθυπουργού όπου έγινε σαφής αναφορά στο θέμα των χώρων λατρείας. «Ό,τι ισχύει για τις δημόσιες συναθροίσεις, ισχύει και για τις εκκλησίες μας» είπε ο πρωθυπουργός στο διάγγελμα του.

ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ

Αυτό που θεωρείται σχεδόν βέβαιο είναι πως θα ανασταλούν όλες οι λατρευτικές συνάξεις, Εσπερινοί, Απόδειπνα, Προηγιασμένες Θ. Λειτουργίες και οι Ακολουθίες των Χαιρετισμών για τουλάχιστον δυο εβδομάδες.

Άγνωστο παραμένει εάν στις απαγορεύσεις θα ενταχθούν και οι κυριακάτικες λειτουργίες, κάτι το οποίο δεν θα πρέπει να θεωρείται απίθανο. Εφόσον όλα κυλήσουν ομαλά θα ακουστούν ξανά ψαλμωδίες στους ναούς την Μεγάλη Εβδομάδα.

Υπάρχουν επίσης ιδέες για τέλεση Θ. Λειτουργιών κεκλεισμένων των θυρών με τα ηχεία ανοικτά ώστε να ακούν οι ενορίτες. Όλα αυτά θα συζητηθούν από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο την Δευτέρα.

Θεωρείται πάντως δύσκολο να σφραγιστούν οι ναοί όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες. Οι ναοί κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνουν ανοικτοί ώστε όποιος επιθυμεί να μπορεί να τους επισκεφθεί για να προσευχηθεί.

Λόγω της περιόδου της Μ. Τεσσαρακοστής δεν έχουν προγραμματιστεί γάμοι ή βαπτίσεις στους ναούς της επικράτειας ωστόσο άγνωστο ακόμη μένει τι θα γίνει με τις κηδείες και τα κοιμητήρια.

Ήδη σε ορισμένες Μητροπόλεις όπως στην Μεσογαίας και στην Κασσανδρείας, οι μητροπολίτες έχουν ήδη αναστείλει όλες τις ακολουθίες εξαιρουμένων των κυριακάτικων Λειτουργιών. Αντίστοιχη απόφαση έχει πάρει και η Εκκλησία της Αλβανίας ενώ πολλές μητροπόλεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανά τον κόσμο έχουν κλείσει εντελώς τους ναούς τους συμμορφούμενες προς τις οδηγίες των κατά τόπους αρχών.

Πηγή: ORTHODOXIA.INFO

[Αναστάσιος]

https://youtu.be/2y5asbEEvHU

[Αναστάσιος]

Κισάμου Αμφιλόχιος: ''Ο κορωνοϊός της… απιστίας μας''
14/03/2020 13:35



Του Σεβ. Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλοχίου

«..Χρειάζεται μόνον να καταστρέψετε στην ανθρωπότητα την ιδέα του Θεού. Όταν ολόκληρη η ανθρωπότητα αρνηθεί τον Θεό, τότε θα τελειώσει όλη η προηγούμενη κοσμοαντίληψη, η προηγούμενη ηθική, και θα ΄ρθει το καινούργιο. Τότε θα προκύψει ο άνθρωπος-θεός…» (Μέγας Ιεροεξεταστής-Δαιμονισμένοι, Ντοστογκιέφσκυ)

Είναι αλήθεια ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιάς νέας οδυνηρής πραγματικότητας η οποία οδήγησε σε ανατροπή της ζωής και της καθημερινότητας όχι μόνον της δικής μας, αλλά της ανθρωπότητας στο σύνολο της.

Μπροστά στην θλιβερή αυτή αλήθεια καλούμεθα να συμβάλλουμε ο καθένας μας από το δικό του μετερίζι για την υπέρβαση της κρίσις αυτής με τις, κατά το δυνατόν, λιγότερες συνέπειες και απώλειες.

Προϋπόθεση της συμβολής μας η πλήρης συμμόρφωση σε ότι επιτάσσουν οι εντολές-οδηγίες των αρμοδίων Κρατικών Υπηρεσιών του Κράτους.

Η Εκκλησία, ως φιλόστοργος Μητέρα, απευθυνόμενη προς τα παιδιά Της συστήνει και προτρέπει στην συμμόρφωση προς τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων.

Είναι προφανές πως, εάν ο βαθμός δυσκολίας αυξηθεί και η Πολιτεία λάβει ακόμα πιο δραστικά μέτρα, η Εκκλησία θα κληθεί να υιοθετήσει τα μέτρα αυτά, συμβάλλοντας εις την αποφυγή της διασποράς.

Ο Πρωθυπουργός της Χώρας, με αίσθημα υψηλής ευθύνης, και «νιώθοντας έντονη την ανάγκη να επικαλεστεί την πίστη για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων», καλεί όλους μας «να ακολουθήσουμε συντεταγμένα τις οδηγίες των γιατρών και των ειδικών». Μονόδρομος λοιπόν η συμμόρφωση στις εντολές-οδηγίες των ειδικών επιστημόνων.

Είναι φανερό, πιστεύουμε, ότι η λοιμώδης αυτή νόσος συμβάλλει εις το να συνειδητοποιήσουμε πόσο ο φαινομενικά παντοδύναμος και πανίσχυρος άνθρωπος, ο… ανθρωποθεός του Νίτσε, καθίσταται αδύναμος και ανίσχυρος ενώπιον μιάς απειλής όπως αυτής, ή όποιας άλλης απειλής θα μπορούσε να είναι στην θέση της.

Για όσους από εμάς αντλούμε δύναμη από την πίστη μας στον Θεό της «Ζωής και της Ανάστασης», νιώθουμε βαθιά την ανάγκη τις δύσκολες και οριακές αυτές ώρες της ζωής μας, να εντείνουμε την προσευχή μας με θέρμη και ζέση, να γονατίσουμε με ταπείνωση και συντριβή καρδίας, υψώνοντας χείρας ικέτιδας προς την Παναγία Μητέρα μας, τους Αγίους μας, τον Όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό και θαυματουργό, τον μεγάλο αυτό Άγιο τον καιρό μας ο Οποίος, σύμφωνα με μαρτυρία, παρουσιάστηκε σε πιστό λέγοντας του: «να προσευχηθείς σε μένα και εγώ θα σε φροντίσω».

Πως γίνεται αυτό; Θαύμα λέγεται! Αν θες το δέχεσαι, αν θες όχι. Ο Άγιος μας, η Εκκλησία μας, δεν αναγκάζουν κανένα. Καλούν όμως, όσους πιστεύουμε και δεχόμαστε την θεραπευτική και αγιαστική Χάρι Της όπως βιώνεται στην δισχιλιόχρονη ζωή και πορεία Της, μας καλεί σε πιο έντονη προσευχή και περισυλλογή.

Εξ΄ άλλου η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που διανύουμε τι άλλο είναι από περίοδος προσευχής, περισσυλλογής και αυτοκριτικής;

Περίοδος μετανοίας και επιστροφής στην ανοιχτή αγκαλιά της Εκκλησίας μας. Γεύση και εμπειρία της Ανάστασης που νικά τον θάνατο και χαρίζει σε όλους «ζωή χαρισάμενο»!

Υπήρξαν όμως και εκείνοι που τις δύσκολες αυτές ώρες εθνικής αλλά και προσωπικής ευθύνης άδραξαν, για πολλοστή φορά, την ευκαιρία να ρίξουν τα δηλητηριώδη βέλη τους εναντίον της Εκκλησίας και της πίστης ενός λαού.

Αποπροσανατολίζοντας από την αιτία του κακού προσπάθησαν, στοχοποιώντας και κουνώντας το δάκτυλο τους εναντίον της Εκκλησίας, να μας πουν τι;

Πως, ούτε λίγο ούτε πολύ, η Εκκλησία ευθύνεται για όλο αυτό το κακό που συμβαίνει στον τόπο και την Πατρίδα μας; «Μνημείο σκοταδισμού και κομπογιαννιτισμού για τον ιστορικό του μέλλοντος» ονόμασαν τις Εγκυκλίους που η Εκκλησία όλο αυτό τον καιρό εξαπολύει προς το πλήρωμα Της, προτρέποντας μας όπως συμμορφωθούμε προς τις εντολές και οδηγίες των ειδικών επιστημόνων!

«Χριστιανοταλιμπανιστές», και «σκοταδιστές», αποκαλούν τον Ιερό Κλήρο και τον πιστό λαό του Θεού, τα εκατομμύρια των Ορθοδόξων Ελλήνων, γιατί δεν υιοθετούμε την μηδενιστή αντίληψη τους ότι δηλ. η Θεία Ευχαριστία, η Θεία Κοινωνία είναι αιτία και πηγή θανάτου!! Χλευάζοντας το ιερώτερο μυστήριο της Εκκλησίας, την Θεία Ευχαριστία μιλούν για… «κουταλάκια» και «ποτήρια»!, εννοώντας την ιερή λαβίδα και το Άγιο Ποτήριο!

Κρίση πίστης ή απιστίας τελικά; Τι δοκιμάζεται τις δύσκολες αυτές ώρες της ζωής μας; Για πολλοστή φορά ζητούν όλοι αυτοί και, ασυνείδητα ίσως κάποιοι από εμάς, να κατεβάσουν, να κατεβάσουμε και πάλι τον Χριστό από τον Σταυρό. Χλευάζουν και ειρωνεύονται καθώς, εγκλωβισμένοι στην λογική της… «παντοδυναμίας» τους, αδυνατούν να κατανοήσουν πως η.. «παντοδυναμία» του Χριστού κρύβεται στην, κατ΄ αυτούς, «αδυναμία» του Σταυρού.

Πως όπλο της Εκκλησίας, πηγή αγάπης, είναι ο Σταυρός. Ζητούν, με άλλα λόγια, να.. «εκσυγχρονιστεί» ο Σταυρός του Χριστού, η ζωηφόρος Ανάστασις, η Θεία Ευχαριστία, η μετάνοια, η συγχώρηση, η αγάπη, η χριστιανική άσκηση.

Μέσα σε όλο αυτό τον αλαλαγμό και παραζάλη, την ταραχή και τον φόβο, η Εκκλησία προβάλλει το μόνο αντίδοτο. Την προσευχή και την αγάπη.

Προσεύχεται ικετευτικά και δεητικά. Στον Χριστό, την Παναγία Μητέρα μας, τον Όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό και όλους τους Αγίους μας. Προσεύχεται για τον λαό του Θεού, τους αδύναμους και ανήμπορους, τους.. «δυνατούς» και ισχυρούς.

Για όλους όσους υποφέρουν από την νόσο και από κάθε είδους νόσο, ψυχής τε και σώματος. Για τους Ιατρούς και Νοσηλευτές των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων της Χώρας μας.

«Δέσποτα Παντοκράτορ, Ιατρέ των ψυχών και των σωμάτων ημών, ο ταπεινών και ανυψών... τους αδελφούς ημών.. επίσκεψαι εν τω ελέει και τοις οικτριμοίς σου, έκτεινον τον βραχίονα σου τον πλήρη ιάσεως και θαραπείας και ίασαι αυτούς, εξανιστών από κλίνης και αρρωστίας τω θείω ελέει Σου…» (Ειδική Δέησις της Εκκλησίας της Κρήτης).

Τελικά, ποιο το μείζον τις δύσκολες και οριακές αυτές ώρες και στιγμές; Να μείνουν οι Ναοί και οι Εκκλησίες μας ανοιχτές ή να ανοίξουν διάπλατα οι ψυχές και οι καρδιές μας, δεκτικές, στο έλεος και την Χάρι του Θεού;

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ

[aposal]

Να υπενθυμίσω ότι ο ιός λέγεται SARS-CoV-2 και η αρρώστια που προξενεί: COVID-19.