Από 1/6/13 όλοι οι Έλληνες είναι δωρητές οργάνων βάσει νόμου

[ΜΙΧΣ]

Θα μας θεωρούν ΟΛΟΥΣ νεκρούς από 1ης Ιουλίου 2013 για να παίρνουν τα όργανά μας!!!
Τίτλος που προκαλ σοκ! Αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινός! Έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν σε αυτό το θέμα. Πρέπει άμεσα να δράσουμε και να δηλώσουμε την εναντίωσή μας. Χωρίς καμία εξήγηση θα θεωρούμαστε όλοι Δωρητές! Και έτσι θα παίρνουν τα όργανά μας... Διαβάστε με προσοχή το ακόλουθο κείμενο και ας αντιδράσουμε!

ΑΠΟ 01/06/2013 ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΔΟΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ
Απόσπασμα από καταγγελία στην Χάγη: "Α4. ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ …. Ο πρώτος νόμος που θέτω υπόψιν σας είναι ο νόμος 3984/ΦΕΚ 150/Α/27.06.2011 της κυβέρνησης Παπανδρέου, με τον οποίο ρυθμίζονται οι γενικές αρχές και οι προϋποθέσεις αφαίρεσης οργάνων από ζώντες και θανόντες ανθρώπους με σκοπό τη μεταμόσχευση στο ανθρώπινο σώμα.

Βάσει του νόμου αυτού, από το 2013 και εν αγνοία της πλειοψηφίας των πολιτών, η Ελλάδα μετατρέπεται ουσιαστικά σε τροφοδότη χώρα οργάνων και ανθρωπίνων ιστών για όλο τον πλανήτη. Θα είμαστε δηλαδή το παγκόσμιο φυτώριο ανθρωπίνων οργάνων και ιστών. Γιατί;

Μέχρι τώρα, τα πράγματα είχαν ως εξής : - λήψη οργάνων γινόταν από όσους είχαν εκφράσει γραπτώς την επιθυμία τους αυτή στον ΕΟΜ (Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων) ή όταν υπήρχε η συγκατάθεση των συγγενών για την αφαίρεση και δωρεά οργάνων προς µεταµόσχευση. - Αποκλειστική αρμοδιότητα για την αφαίρεση οργάνων είχε ο ΕΟΜ, όπως συμβαίνει άλλωστε και διεθνώς. Συνεπώς, όσοι επιθυμούσαν να είναι δωρητές οργάνων σώματος το έκαναν ελεύθερα με γραπτή δήλωση στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Αυτό διασφάλιζε άριστα την επιθυμία και την ελεύθερη βούληση τους, αλλά και τη διαδικασία. Βάσει του καινούργιου νόμου: α. Η αφαίρεση οργάνων πραγματοποιείται από «Οργανισμούς Αφαίρεσης», που είναι νοσοκομεία Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή ιδιωτικές κλινικές, που έχουν λάβει τη σχετική άδεια. Παραχωρείται έτσι, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, δικαίωμα αφαίρεσης οργάνων σε τρίτους, οι οποίοι μάλιστα εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Όπως είπα πιο πάνω, η αφαίρεση οργάνων διεθνώς γίνεται από τις ομάδες των μεταμοσχευτικών κέντρων και όχι από ιδιώτες.
ΠΡΟΣΟΧΗ !!! ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΑΡΘΡΟ …. β. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται, εφόσον όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του. Γίνεται δηλαδή βάσει εικαζόμενης συναίνεσής του. Σχόλιο: Με αυτό τον τρόπο, το ανθρώπινο σώμα μετατρέπεται με την έννοια του Εμπράγματου Δικαίου σε πράγμα, επειδή κάποιος (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) ασκεί πια κυριότητα επ’ αυτών, έχοντας από το νόμο το δικαίωμα να αποφασίσει για τα όργανα του θανόντος (αυτός που αποφασίζει για τα πράγματα ασκεί κυριότητα επ’ αυτών). Και επειδή το σώμα γίνεται πράγμα, ο νόμος προβλέπει και τους σχετικούς κανόνες ποιότητας και ασφάλειας. γ . Θανόν (πτώμα), θεωρείται πια και ο εγκεφαλικά νεκρός άνθρωπος και έτσι είναι υποχρεωτική από 01.06.2013 και η αφαίρεση οργάνων ενηλίκων – εγκεφαλικά νεκρών, εκτός εάν είχαν δηλώσει την αντίθεσή τους εγγράφως στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, εάν υπάρχει πιστοποιητικό του γνήσιου της υπογραφής τους και αν αυτό φτάσει έγκαιρα στα χέρια όσων έχουν εξουσιοδότηση για την λήψη οργάνων. Σχόλιο : Φανταστείτε παρακαλώ τον εαυτό σας να περιμένει στον διάδρομο ενός νοσοκομείου αγωνιώντας για τον άνθρωπό σας (μητέρα, πατέρα, σύζυγο κλπ) και την ίδια στιγμή, ένας γιατρός να του αφαιρέσει τα όργανα επειδή ο άνθρωπος σας κηρύχτηκε εγκεφαλικά νεκρός και ο γιατρός δεν έχει στα χέρια του γραπτή βεβαίωση με γνήσια υπογραφή του ασθενή, ότι δεν επιθυμεί να γίνει κάτι τέτοιο. Όσο για την σχετική δήλωση εναντίωσης στην λήψη οργάνων, με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής, όχι μόνο ότι είναι μια διαδικασία που οδηγεί εκατομμύρια πολίτες σε μια περιττή γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να ολοκληρωθεί στο σύνολο, τόσο από πλευράς πολιτών όσο και από πλευράς ΕΟΜ αλλά είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δε θα προλάβουν ή δε θα μπορέσουν (για λόγους άγνοιας ή αδυναμίας ή αμέλειας κλπ) να καταχωρήσουν δήλωση στον ΕΟΜ. Έτσι θα μετατραπούν αυτόματα σε δότες και θα τους αφαιρεθούν τα όργανα χωρίς τη ρητή συγκατάθεσή τους. Εννοείται όμως ότι μια δήλωση μπορεί πάντα και να χαθεί ή να βρεθεί αφού πετσοκόψουν το σώμα του αιτούντα … Σύμφωνα με όλα τα προαναφερόμενα: - η διάταξη περί της "εικαζόμενης συναίνεσης" ανοίγει τους ασκούς του Αίολου καθώς: - καταστρατηγεί την ελεύθερη βούλησή μας, υποβιβάζει τις ανθρώπινες αξίες, μετατρέπει σε πράγμα τον άνθρωπο και τα όργανά του, υποβιβάζει την έννοια του εθελοντισμού, δημιουργεί κινδύνους για τον πληθυσμό, βάζει σε δοκιμασία τη σχέση ασθενούς και ιατρού, αγνοεί τη θέση των συγγενών του θανόντος και την ιστορική και θρησκευτική παράδοση που αποδίδουν ιδιαίτερο σεβασμό στο νεκρό. - η ταύτιση της εγκεφαλικής νέκρωσης με το βιολογικό θάνατο, εκτός των προαναφερόμενων, νομιμοποιεί εμμέσως πλην σαφώς και την ευθανασία, επειδή η λήψη ζωτικού μοσχεύματος από εγκεφαλικά νεκρό δότη, προκαλεί τον βιολογικό θάνατό του.
Για το λόγο αυτό όμως, και επειδή η σχετική πράξη μπορεί πια να γίνει χωρίς αίτημα και χωρίς καμία προϋπόθεση, νομιμοποιείται όχι μόνο η ευθανασία αλλά και ο φόνος. Αναρωτιέμαι κιόλας πόσοι ασθενείς από εδώ και πέρα κινδυνεύουν να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί από διάφορους ασυνείδητους; Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο στις μακάβριες συνέπειες που ο νόμος μπορεί να έχει, για να μην δώσω και ιδέες. Πάντως, σημασία έχει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο από έναν άνθρωπο, μία που δεν είναι μόνο τα ζωτικά όργανα αλλά όλα τα όργανα (το μεγαλύτερο είναι το δέρμα…), οι ιστοί και τα κύτταρα, τα οποία ως μέρος του οργάνου ταυτίζονται με αυτό. Δείτε εδώ τι περίπου εννοώ : How much is your dead body worth? - ως συνήθως, ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του έφτιαξαν ένα νομιμοφανές πακέτο και το πέρασαν από τη Βουλή. Αυτή η έντεχνη παρουσίαση όμως (βάπτιση της αυθαίρετης λήψης οργάνων ως δωρεά, βάπτιση των αναγκαστικών δοτών ως δωρητές και βάπτιση των εγκεφαλικά νεκρών ανθρώπων ως θανόντες) δεν ξεγέλασε τους επιστήμονες του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και άλλων επιστημόνων καθώς και την Εκκλησία της Ελλάδος (Ιερά Σύνοδος), οι οποίοι ήταν ενήμεροι για το σχέδιο νόμου, κατάλαβαν αμέσως τους κινδύνους που κρύβει και διαμαρτυρηθήκαν έντονα. Οι διαμαρτυρίες τους δεν έφεραν όμως κανένα αποτέλεσμα και για άλλη μια φορά, με κυβερνητική απόφαση, οι διαφωνούντες απομακρύνθηκαν. Και μιλάω για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΟΜ, τα μέλη του οποίου απαλλαχτήκαν από τα καθήκοντά τους στις 15/06/2011, την ημέρα της συζήτησης του νομοσχεδίου στη Βουλή δηλαδή. Η καινούργια ηγεσία ανέλαβε καθήκοντα στις 16/06/2011, ημέρα της ψηφοφορίας. Για την ιστορία αναφέρω ότι εντελώς "συμπτωματικά", ο νόμος αυτός ψηφίσθηκε στις 16/06/2011, χωρίς ονομαστική ψηφοφορία, από ένα Κοινοβούλιο πολιορκούμενο από πλήθος Ελλήνων πολιτών, που διαμαρτυρόταν για την πλήρη εξαθλίωση, στην οποία τους οδηγούσε το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο και όλη η Ελλάδα ασχολιόταν με αυτά και με τα τερτίπια του κ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε λανσάρει την φήμη ότι παραιτείται, αλλά τελικά στις 15 Ιουνίου αργά το βράδυ, με διάγγελμά του ανακοίνωσε ότι κάνει μόνο ανασχηματισμό. Τον έκανε στις 16 Ιουνίου ανήμερα των γενεθλίων του. Ήταν ο δεύτερος ανασχηματισμός σε 20 μήνες και μας έφερε την τρίτη κυβέρνηση και τη συνηθισμένη πια κατάργηση υπουργείων, ίδρυση καινούργιων κλπ. Στις 17 Ιουνίου και χωρίς να χρειαστεί, ζήτησε και ψήφο εμπιστοσύνης. Την ίδια μέρα επικυρώθηκαν άτυπα και τα πρακτικά της προηγούμενης συνεδρίασης της Βουλής, όταν δηλαδή ψηφίστηκε ο νόμος μας (κανονικά, επικυρώνονται από την Ολομέλεια, όχι από τον πρόεδρο). Έτσι κανένας δεν πληροφορήθηκε το γεγονός και αμφιβάλλω αν οι ίδιοι οι βουλευτές ξέρουν τι ψήφισαν αφού η πλειοψηφία τους ήταν απασχολημένη με τα προαναφερόμενα, αλλά κυρίως με την ενδεχόμενη υπουργοποίηση τους ή των κομματικών φίλων τους. Τίθεται όμως και άλλο ερώτημα : Yπό αυτές τις συνθήκες πόσοι βουλευτές συμμετείχαν στην συνεδρίαση της 16ης Ιουνίου και πόσοι ψήφισαν τον νόμο αυτό; 20; 30 ; 50; Ενδεικτικά, αναφέρω ότι ναι μεν ήμουν από τους λίγους που ήξεραν για την ύπαρξη του νομοσχεδίου, αλλά μόλις πρόσφατα έμαθα ότι ο νόμος τελικά ψηφίστηκε και τι ακριβώς λέει. Αυτό συμβαίνει επειδή εκείνη την περίοδο ήμουν και εγώ πολύ ταραγμένη όπως όλοι οι άλλοι, και επιπλέον, μαθαίνοντας τον Αύγουστο από τα ΜΜΕ, ότι ο Υπουργός Υγειάς κ. Λοβέρδος μοίρασε στους υπουργούς και στους συνεργάτες του αιτήσεις να γίνουν δωρητές οργάνων, πίστεψα ότι ο νόμος τελικά δεν ψηφίστηκε. Αλλιώς γιατί να μοιράσει τέτοιες αιτήσεις ο υπουργός;

Ψάχνοντας αργότερα το νομοσχέδιο για να το επικαλεστώ ως απόδειξη για τις προθέσεις της κυβέρνησης, με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι τελικά ο νόμος ψηφίστηκε. Τον διάβασα, βρήκα και όλα τα σχετικά, αλλά ακόμα δεν κατάλαβα τα δικαιώματά μου. Δηλαδή δεν κατάλαβα εάν μπορώ να στείλω τη σχετική δήλωση εναντίωσης μου από τώρα και αν υπάρχει ήδη η προβλεπόμενη από το νόμο απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία καθορίζει τον τρόπο και την κάθε τεχνική λεπτομέρεια σχετικά με τη δήλωση του κάθε ατόμου και τον τρόπο συγκέντρωσης αυτών από τον ΕΟΜ. Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν κατάλαβα. Θα εκδοθεί πιστοποιητικό θανάτου και θα γίνει λήψη οργάνων και από τους ευρωπαίους και . άλλους αλλοδαπούς πολίτες, που τυχαίνει να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί στην Ελλάδα ή αυτό ισχύει μόνο για τους Έλληνες πολίτες; Και αν ναι, προς εφαρμογή της αρχής της ισότητας των πολιτών ενώπιον του νόμου, πώς θα εξασφαλιστεί η λήψη οργάνων όλων εκείνων των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό; Εάν λάβουμε υπόψιν τα προαναφερόμενα, τις τακτικές που χρησιμοποίησε ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του στο παρελθόν, αλλά και τον τρόπο παρουσίασης του νόμου, είναι ξεκάθαρη η πρόθεση εξαπάτησης και παραπλάνησης της κοινής γνώμης. Όλα αυτά αποδεικνύουν την υπουλότητα και την επικινδυνότητα του νόμου, όπως και ότι ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του, για ακόμα μια φορά, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν….

Τέλος, επειδή ο εμπνευστής του ήξερε πολύ καλά τι έκανε, ο νόμος αυτός δεν αποτελεί μόνο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας λόγω μαζικής και απίστευτης παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων μας, περιλαμβανόμενων και των ουσιωδών δικαιωμάτων στη ζωή, στην ελευθερία και στον αυτοπροσδιορισμό (ατομικό και συλλογικό), αλλά και απόπειρα γενοκτονίας καθώς είναι ένα μόνο από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την εξάντληση και τον ευκολότερο αφανισμό μας, αλλά και για την αλλοίωση της θρησκευτικής ταυτότητάς μας. Ως γνωστό, η χριστιανική πίστη (η επίσημη θρησκεία της χώρας δηλαδή) δεν συμβαδίζει με την παραβίαση της ελεύθερης βούλησης, που ο Θεός χάρισε σε όλους μας, με την ευθανασία και τον φόνο. Καμία θρησκεία δεν συμβαδίζει με αυτά, άλλα εν προκειμένου η ορθοδοξία αποτέλεσε στόχο και γι αυτό αναφέρθηκα σε αυτήν.
ΠΗΓΗ:http://www.prisonplanet.gr/conspiracy/7 ... αι-με-νόμο

ΜΙΧΣ...ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΙΕΤΑΙ! ΓΙΑΤΙ!!!;;;;... ΕΧΟΥΜΕ 5 ΜΗΝΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ... ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΦΥΤΩΡΙΟ ΟΡΓΑΝΩΝ!

Νομιμοποιούν και την ευθανασία αλλά και τον φόνο! Δεν μας έθαψαν οικονομικά μονάχα για γενναιές αλλά θα μας αφαιρούν και τη ζωή... άντε να βρουν τη δήλωσή μας την ενάντια... Αυτός ο νόμος πρέπει να καταργηθεί... να αλλάξει ΑΜΕΣΑ!

Δείτε επίσης...

Ἡ Παγίδα τῆς Δωρεᾶς ὀργάνων καί ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας viewtopic.php?f=7&t=17612

viewtopic.php?f=76&t=8787&start=20
Re: Ποια η Ορθόδοξη θέση για τη μεταμόσχευση;

[ΜΙΧΣ]

http://www.impantokratoros.gr/mhtropoli ... is.el.aspx

Ποιμαντορική Εγκύκλιος
του Σεβ. Μητροπολίτου
Πειραιώς Φαλήρου Δραπετσώνας και Αγίου Ιωάννου Ρέντη
κκ.. Σεραφείμ

Επί του νόμου 3984/2011 περί δωρεάς & Μεταμοσχεύσεως οργάνων

Προς το Ιερόν Κλήρον και τον Φιλόχριστον λαόν της Μητροπολιτικής πειφερείας αυτού

* * * * * *

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Μέ τόν Νόμο 3984/27.6.2011 πού ἐψηφίσθη ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ρυθμίζεται, μέ ἀρχές πού ἀπάδουν στήν ἰδιοπροσωπεία τοῦ Γένους μας καί τήν ἱερότητα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, τό πολυσήμαντο θέμα τῆς δωρεᾶς καί μεταμοσχεύσεως τῶν ἀνθρωπίνων ὀργάνων. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὑπέβαλε κατά τήν διαβούλευση τοῦ εἰρημένου Νόμου θέσεις Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς βιοηθικῆς οἱ ὁποῖες προδήλως περιφρονήθησαν καί ἑπομένως διά τό μέγιστο αὐτό θέμα καθηκόντως ὀφείλομε νά ἐνημερώσωμε τούς πάντας καί νά καταδείξωμε οἱ Ἱεράρχαι τήν καταφανῆ διάστασι τοῦ ψηφισθέντος Νόμου μέ τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, τήν ὀρθόδοξη θεολογία καί τήν θεόσδοτη ἀνθρώπινη ἐλευθερία. Ἐν συνεχείᾳ τῇ συμβολῇ τῆς ἐργασίας εἰδικῶν, ἤτοι τῶν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου-Ἰατροῦ Λουκᾶ Τσιούτσικα, Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεβυτέρου Στεφάνου Στεφοπούλου καί Πανοσιολ. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου παρατηροῦμεν ὅτι:

«Α'. Θεολογία - Ἀνθρωπολογία

1. Κατὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἄνθρωπος κατὰ τὴν φύση τοῦ εἶναι σύνθετο, μεικτό, ὄν. Πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὴν ψυχή, ποὺ συνιστᾶ τὸ πνευματικὸ μέρος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν ἐντάσσει στὸν πνευματικὸ κόσμο, καὶ ἀπὸ τὸ σῶμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἐντάσσεται στὸν ὑλικό, αἰσθητὸ κόσμο. Εἶναι μείξη καὶ κράση πνεύματος καὶ ὕλης, «σύνδεσμος τῆς ὁρατῆς καὶ ἀοράτου φύσεως». Καὶ τὸ μὲν σῶμα εἶναι ὑλικό, σύνθετο καὶ φθαρτό, ἡ δὲ ψυχὴ εἶναι «οὐσία ζῶσα, ἁπλή, ἀσώματος, σωματικοῖς ὀφθαλμοῖς κατ' οἰκείαν φύσιν ἀόρατος, λογικὴ τὲ καὶ νοερά, ἀσχημάτιστος... ἀθάνατος» (Ἅγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός). Ἑπομένως ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ἁπλὴ βιολογικὴ ἐνέργεια τοῦ σώματος, ὅπως εἶναι τῶν ζώων, τὰ ὁποία γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ εἶναι θνητόψυχα, δὲν ἐπιβιώνουν μετὰ τὸν σωματικὸ θάνατο, ἀλλὰ εἶναι κτιστή, οὐσία ἀθάνατη μὲ δική της ἐνέργεια. Ὁ θάνατος δὲν εἶναι παντελὴς ἐξαφάνιση τοῦ ὅλου ἀνθρώπου, ἄλλα χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα, τὸ ὁποῖο στὴ συνέχεια, φθείρεται καὶ διαλύεται, ἐνῶ ἡ ψυχὴ ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ ἐνεργεῖ• «Οὐχ ἡ ψυχὴ ἐστιν ἡ ἀποθνήσκουσα, ἀλλὰ διὰ τὴν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει τὸ σῶμα» (Μ. Ἀθανάσιος).

2. Σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο τῆς ἑνώσεως τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἡ Ἐκκλησία δέχεται ὅτι δημιουργοῦνται συγχρόνως• «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται, οὐ τὸ μὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον» (Ἄγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός). Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν πλάση κάθε νέου ἀνθρώπου• τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ συνυπάρχουν «ἐξ ἄκρας συλλήψεως». Συνεπῶς τὸ ἔμβρυο εἶναι πλήρης ἄνθρωπος, ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν σχηματισμὸ καὶ τὴ λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου. Αὐτὸ καταδεικνύει ὅτι, ὄχι μόνο ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος ἄλλα καὶ ἡ παντελὴς ἔλλειψη τοῦ ἐγκεφάλου δὲν συνεπάγονται ὅτι ὁ εὑρισκόμενος στὶς καταστάσεις αὐτὲς ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι ἔμψυχο καὶ ζωντανὸ ὄν.

3. Σχετικὰ μὲ τὸ ποὺ βρίσκεται καὶ πὼς ἐνεργεῖ ἡ ψυχὴ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας διδάσκουν ὅτι ἡ ψυχὴ δὲν ἑδρεύει σὲ συγκεκριμένο ὄργανο, ἀλλὰ εὑρίσκεται σὲ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ σώματος, ζωοποιοῦσα καὶ κινοῦσα τὰ μέλη. Κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ ἡ ψυχὴ «συνέχουσα τὸ σῶμα, ὅ καὶ ἐκτίσθη, πανταχοῦ τοῦ σώματος ἐστίν, οὐχ ὡς ἐν τόπω οὐδ' ὡς περιεχομένη, ἀλλ' ὡς συνέχουσά τε καὶ περιέχουσα καὶ ζωοποιοῦσα τοῦτο, κατ' εἰκόνα καὶ τούτ' ἔχουσα Θεοῦ», κατὰ δὲ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνὸ «ὀργανικῶ κεχρημένη σώματι καὶ τούτῳ ζωῆς αὐξήσεως τὲ καὶ αἰσθήσεως καὶ γεννήσεως παρεκτική».

4. Βιολογικὴ ζωὴ χωρὶς τὴν ὕπαρξη τῆς ψυχῆς μέσα στὸ σῶμα δὲν νοεῖται. Στὴν περίπτωση ἀποκοπῆς, καταστροφῆς ἢ νεκρώσεως ἑνὸς ζωτικοῦ ὀργάνου, ὅποτε ὁ ἄνθρωπος ἐπιβιώνει μὲ ὑποστηρικτικὲς ἐνέργειες, ἐξακολουθεῖ ἡ ψυχὴ νὰ παραμένει συνδεδεμένη μὲ τὸ σῶμα καὶ νὰ ἐνεργεῖ σὲ ἄλλα σωματικὰ ὄργανα. Στὴν κατάσταση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ἡ ἰατρικὴ κατορθώνει μὲ τὴ βοήθεια τῆς τεχνολογίας νὰ διατηρεῖ τὴ βιολογικὴ ζωή, ἀφοῦ ὁ ὑπόλοιπος ὀργανισμός, πλὴν τοῦ ἐγκεφάλου, λειτουργεῖ. Ἡ διατήρηση τῆς βιολογικῆς ζωῆς προϋποθέτει τὴν ὕπαρξη τῆς ψυχῆς μέσα στὸ σῶμα καὶ δείχνει ὅτι δὲν λύθηκε ἀκόμη ὁ μεταξύ τους δεσμός, δὲν ἐπισυνέβη δηλαδὴ ὁριστικῶς καὶ καθ' ὁλοκληρίαν ὁ θάνατος. Συνεπῶς ἡ διακοπὴ τῆς ὑποστηρικτικῆς λειτουργίας, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν συγκατάθεση τοῦ ἀσθενοῦς, πολὺ περισσότερο ἡ λήψη ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση ἀπὸ τοὺς «ἐγκεφαλικὰ νεκρούς», ἀποτελοῦν ἐνεργητικὴ πρόκληση θανάτου, ἡ ὁποία κατὰ τὴν κανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἰσοδυναμεῖ μὲ φόνο, καὶ μάλιστα ἀσθενοῦς καὶ ἀνυπερασπίστου ἀνθρώπου κατ' ἀναλογίαν πρὸς τὴν ἔκτρωση τῶν ἐμβρύων.

5. Εἰδικώτερα, κατὰ τὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ἡ ψυχὴ φανερώνεται μὲ τὸ νὰ ἐνεργεῖ πάνω στὰ μέλη τοῦ σώματος, ἀνάλογα μὲ τὴν δυνατότητα ποὺ ἔχουν. Κάθε σωματικὸ ὄργανο δέχεται ἐκείνη τὴν ψυχικὴ ἐνέργεια, τὴν ὁποία ἐκ φύσεως ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἐκφράσει. Ὅταν δὲ κάποιο ὄργανο ὑποστεῖ βλάβη, ἁπλῶς παύει νὰ ἐκφράζεται ἡ ἀντίστοιχη λειτουργία τῆς ψυχῆς. Ἔτσι, ὅταν στὸν ἐγκεφαλικὸ θάνατο τὸ νευρικὸ σύστημα, σὲ ποικίλο βαθμό, δὲν λειτουργεῖ, δὲν μποροῦμε βέβαια νὰ ἀντιληφθοῦμε τὶς σκέψεις ἢ τὰ συναισθήματα, αὐτὸ ὅμως δὲν ἀποκλείει τὴν ὕπαρξή τους στὸ χῶρο τῆς ψυχῆς. Τὸ περιεχόμενο τῆς συνείδησης παραμένει, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχει ἀδυναμία νὰ ἐκφρασθεῖ. Στὸν «ἐγκεφαλικὰ νεκρὸ» καταργεῖται μὲν ὁ προφορικὸς λόγος, ὄχι ὅμως ὁ ἐνδιάθετος, οὔτε οἱ ἄδηλοι λόγοι. Μὲ ἄλλα λόγια, συνεχίζει νὰ «ἐργάζεται» ἡ νοερὰ του ἐνέργεια.

6. Κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνὸ μέρος τῆς ψυχῆς, «τὸ καθαρώτατον», εἶναι ὁ νοῦς, τοῦ ὁποίου ἡ μὲν οὐσία εὑρίσκεται στὴν σαρκικὴ καρδιά, χωρὶς νὰ περικλείεται ἀπὸ αὐτὴν σὰν σὲ ἀγγεῖο, οὔτε πολὺ περισσότερο νὰ ταυτίζεται μὲ αὐτήν, ἀλλὰ ἁπλῶς τὴν χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανο καὶ ὄχημα, ἡ ἐνέργειά του ὅμως στὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο εὑρίσκεται στὸν ἐγκέφαλο• στὸν κατὰ φύσιν ἄνθρωπο πρέπει νὰ ἐπανέλθει ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ στὴν οὐσία της, στὴν καρδιά, ὥστε νὰ παύσει ἡ διάχυση, νὰ ἑνοποιηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸ Θεό.

7. Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ καρδιά, «ὁ κρυπτός της καρδίας ἄνθρωπος» (Ἀπ. Πέτρος), εἶναι ὁ χῶρος στὸν ὁποῖο ἀναπτύσσεται ὅλη ἡ πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ ἐνοικεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ τὸν καταστήσει «ναὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ἀπ. Παῦλος). Ἐκεῖ οὐσιώνεται καὶ ὑποστασιοποιεῖται τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, τὸ ὁποῖο ὁλοκληρώνεται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος φθάσει στὸ «καθ' ὁμοίωσιν». Εἶναι προφανές, ὅτι ἡ ἐσωτερικὴ αὐτὴ πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ζωὴ συνειδητὴ καὶ χαρισματική, μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλο καὶ τὶς λειτουργίες του.

8. Ἡ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους χριστιανικὴ ἀγάπη εἶναι ἀνιδιοτελής, συνειδητή, καὶ ἔχει τὸν χαρακτήρα τῆς θυσίας. Δὲν ἐκτιμᾶται μὲ τὴν ἀντικειμενικὴ ἀξία τοῦ προσφερομένου ἢ μὲ τὴν ἀξία ποὺ ἔχει αὐτὸ γιὰ τοὺς ἀποδέκτες του, ἀλλὰ μὲ τὸ πόσο στοιχίζει στὸν δότη ἡ προσφορά του, σύμφωνα καὶ μὲ ὅσα διδάσκει ὁ Χριστὸς γιὰ τὸ δίλεπτο τῆς χήρας, μὲ τὸ ἐὰν δηλαδὴ στερεῖται κανεὶς κάτι ποὺ τοῦ εἶναι χρήσιμο, ἐὰν θυσιάζει κάτι χρήσιμο αὐτός, γιὰ νὰ ὠφεληθεῖ ὁ ἄλλος. Ἐὰν ὅμως ὁ «ἐγκεφαλικὰ νεκρὸς» εἶναι νεκρός, ἡ προσφορὰ τῶν ὁποιωνδήποτε ὀργάνων του στερεῖται τοῦ χαρακτήρα τῆς ἀγάπης, ἐφ' ὅσον αὐτὴ δὲν τοῦ στοιχίζει τίποτε, γιατί προσφέρει ἄχρηστα γι' αὐτὸν ὄργανα, δὲν στερεῖται οὔτε θυσιάζει κάτι χρήσιμο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Πρόκειται γιὰ πράξη συμφεροντολογική, ἰδιοτελῆ καὶ ἐγωιστική, διότι περιμένει κανεὶς ἀμοιβὲς καὶ ἀνταπόδοση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ στερηθεῖ ἢ νὰ θυσιάσει κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Ἀντίθετα οἱ ἀρετὲς τῆς θυσίας καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον ἐφαρμόζονται ἀπόλυτα στὴν προσφορὰ ὀργάνων ἀπὸ ζῶντες δότες, ὅταν πρόκειται γιὰ διπλὰ ὄργανα καὶ ἱστούς ὅπως καί στήν αἱμοδοσία. Προσφέρουν τότε θυσιάζοντες καὶ ἐλαττούμενοι.

9. Δὲν ὑπάρχει μέχρι σήμερα ἀπόλυτη ὁμοφωνία τῶν ἰατρῶν διεθνῶς γιὰ τὸν «ἐγκεφαλικὸ θάνατο». Πολλοὶ ἰατροὶ ἔχουν ἀναπτύξει ἔγκυρη καὶ συγκροτημένη ἐπιχειρηματολογία, περὶ τοῦ ὅτι ὁ «ἐγκεφαλικὸς θάνατος» δὲν συνιστᾶ τὸν βιολογικὸ θάνατο. Ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ ὑποκαταστήσει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἢ νὰ παρεμποδίσει τὴν θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῶν Ἁγίων πρὸς ἐπανόρθωση καὶ θεραπεία ὁποιασδήποτε σωματικῆς βλάβης, ἀκόμη καὶ ἐγκεφαλικῆς; Θὰ δεχθεῖ καὶ θὰ νομιμοποιήσει ἡ Ἐκκλησία ἕναν διαφορετικὸ θάνατο ἀπὸ αὐτὸν ποὺ διδάσκει ἐπὶ αἰῶνες, στηριζόμενη στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Πατερικὴ Παράδοση, παρασυρόμενη ἀπὸ ἐπισφαλεῖς παραδοχὲς καὶ προσβάλλουσα τὸ «φοβερώτατον μυστήριον τοῦ θανάτου»; Θά κλείσωμε τά μάτια μας μπροστά στίς καταγεγραμμένες διεθνῶς ἀνανήψεις θεωρουμένων ὡς ἐγκεφαλικά νεκρῶν;

10. Ἡ Χριστιανικὴ Ἠθική, δεχόμενη τὴν ἀλήθεια ὅτι κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου εἶναι μόνον ὁ Θεός, ἐπαινεῖ κάθε ἰατρικὴ προσπάθεια, ὑπὲρ τῆς θεραπείας τῶν πάσης φύσεως ἀσθενειῶν• πιστεύουσα ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι ἀγαθὸ ὑπέρτατης ἀξίας, περιμένει ἀπὸ τοὺς ἰατροὺς νὰ ἐργάζωνται μέχρι τέλους πρὸς διάσωση τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπου, ἔστω καὶ ἀνιάτως πάσχοντος καὶ ὑποφέροντος ἀπὸ τοὺς πόνους, ἔστω καὶ ἐὰν ἔχουν νεκρωθεῖ ζωτικά του ὄργανα, ὅπως ὁ ἐγκέφαλος. Ἡ ἀσθένεια καὶ ὁ πόνος παίζουν σπουδαῖο παιδαγωγικὸ καὶ σωτηριώδη ρόλο καὶ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζωνται μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

11. Ἡ ἔννοια τῆς «εἰκαζομένης συναινέσεως» τοῦ ἀσθενοῦς πού ἐφευρίσκεται μέ τόν νέο νόμο καί εἰσάγεται κατά πρόδηλο παράβαση τῶν ἄρθρων 2 παραγρ. 1 καί 5 παραγρ. 1 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος τίθεται σέ ἰσχύ ἀπό 1/6/2013 καί ἀποτελεῖ αὐθαίρετη κατάλυση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ἡ εἰκαζομένη συναίνεση βρίσκεται σέ ἀπόλυτη ἀντίθεση μέ τήν δωρεά ὀργάνων ἡ ὁποία εἶναι αὐτόβουλη πράξη πού δέν εἰκάζεται ὅπως δέν εἰκάζεται καί ἡ συναίνεση. Ἡ εἰκαζομένη συναίνεση ἑστιάζεται στόν λήπτη καί ἀδικεῖ τήν πράξη τοῦ δότη τόν ὁποῖο μεταμορφώνει ἀπό πρόσωπο πού ἀβίαστα δωρίζει σέ ἄτομο ἀπό τό ὁποῖο αὐθαίρετα ἀφαιροῦμε καί ὁδηγεῖ σέ τραγική ἐκκοσμίκευση πού θὰ διευκολύνη σέ περαιτέρω ἀμφισβήτηση τῶν ἠθικῶν φραγμῶν, σὲ σχετικοποίηση τῶν ἀφθάρτων καὶ αἰωνίων ἀληθειῶν μὲ τὴν θεοποίηση τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας καὶ σὲ ὑποκατάστα-ση τῆς Ὀρθόδοξης ἀπὸ τὴν «μηχανιστικὴ ἀνθρωπολογία».

Β' Ἰατρικὲς θέσεις

1. Ἡ ἔννοια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, ἡ ὁποία τὸ πρῶτον εἰσήχθη στὴν ἰατρικὴ ὁρολογία καὶ πρακτικὴ τὸ 1968 ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ τοῦ Harvard, (Χάρβαρντ) καὶ τὰ κριτήρια διαγνώσεώς του εἶναι μεταβαλλόμενα μὲ τάση περιορισμοῦ τους. Ἔτσι ἀρχικὰ περιελάμβανε τὴν κατάπαυση τῶν λειτουργιῶν ὅλου του νευρικοῦ συστήματος, κεντρικοῦ καὶ περιφερικοῦ. Τὸ 1981 ἡ ἐπιτροπὴ ἐμπειρογνωμόνων του Προέδρου τῶν ΗΠΑ μὲ τὸν ἑνιαῖο ὁρισμὸ τοῦ θανάτου περιόρισε τὴν ἔννοιά του στὴ μὴ ἀναστρέψιμη παύση ὅλων τῶν λειτουργιῶν τοῦ ἐγκεφάλου, ἐνῶ ἀπὸ τὸ 1973 στὴ Μ. Βρετανία καὶ ἀπὸ τὸ 1985 στὴν Ἑλλάδα γίνονται ἀποδεκτὰ τὰ κριτήρια τῆς Minnesota (Μιννεσότα), μὲ τὰ ὁποία ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος περιορίζεται στὴ μὴ ἀναστρέψιμη βλάβη τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους.

2. Οἱ λόγοι ἀντικαταστάσεως τῶν κλασικῶν κριτηρίων προσδιορισμοῦ τοῦ θανάτου, ποὺ ἦσαν ἡ μὴ ἀναστρέψιμη διακοπὴ τῆς ἀναπνευστικῆς καὶ καρδιακῆς λειτουργίας, μὲ τὸ κριτήριο τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ὁμολογεῖται ἀπερίφραστα ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ τοῦ Harvard πὼς ἦταν
α) ὅτι οἱ ἐγκεφαλικῶς νεκροὶ ἀσθενεῖς ἀποτελοῦν «φορτίο» γιὰ τοὺς οἰκείους καὶ τὰ νοσοκομεῖα καὶ
β) ὅτι ἐὰν ἐξακολουθοῦσαν νὰ ἰσχύουν τὰ παλαιὰ κριτήρια τοῦ ὁρισμοῦ τοῦ θανάτου, θὰ ἦταν δύσκολη ἡ ἀπόκτηση ὀργάνων γιὰ μεταμοσχεύσεις γιατί τά ὄργανα εἶναι ἄχρηστα μετά τήν παύση τῆς καρδιακῆς λειτουργίας τοῦ δότη.

3. Ἡ ἔννοια καὶ τὰ κριτήρια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ὁρίζονται αὐθαίρετα• αὐθαίρετη εἶναι ἐπίσης καὶ ἡ διάγνωσή του, καὶ πολλὲς φορὲς ἐπισφαλής, μὲ ἀποτέλεσμα περιπτώσεις ἀσθενῶν ποὺ χαρακτηρίστηκαν ἐγκεφαλικῶς νεκροὶ νὰ ἀποδειχθεῖ ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι δὲν ἦταν τέτοιοι στὴν πραγματικότητα καί νά ἀνανήψουν.

4. Σὲ ἐγκεφαλικῶς νεκροὺς ἐπιτελοῦνται πολλὲς λειτουργίες, ὅπως• α) ἡ καρδιὰ πάλλει αὐτομάτως, β) οἱ πνεύμονες ἀνταλλάσσουν τὸ ὀξυγόνο καὶ τὸ διοξείδιο τοῦ ἄνθρακος, γ) συνήθως ὑπάρχει ἐπαρκὴς ἀγγειακὸς τόνος, δ) μερικὲς φορὲς ἡ χορηγούμενη τροφὴ πέπτεται ἀπὸ τὸ γαστρεντερικὸ σύστημα, ε) τὰ κύτταρα ἀφομοιώνουν τὶς θρεπτικὲς οὐσίες, στ) τὸ αἷμα κυκλοφορεῖ καὶ ἀπομακρύνει τὰ μεταβολικὰ προϊόντα ἀπὸ τὰ κύτταρα, ζ) τὸ ἧπαρ ἀποτοξινώνει τὸ αἷμα, η) οἱ νεφροὶ διατηροῦν τὸ ἰσοζύγιο τῶν ὑγρῶν καὶ τῶν ἠλεκτρολυτῶν, θ) τὸ ἀνοσοποιητικὸ σύστημα καταπολεμεῖ τὶς λοιμώξεις, ι) ὁρισμένοι ἐνδοκρινεῖς ἀδένες ἐξακολουθοῦν νὰ λειτουργοῦν. Ὅλα αὐτὰ καθὼς καὶ ἡ περίπτωση τῶν ἐμβρύων, στὰ ὁποῖα δὲν ἔχει ἀκόμη σχηματισθεῖ ὁ ἐγκέφαλος, δείχνουν, σαφῶς ὅτι καὶ χωρὶς τὸν ἐγκέφαλο τὸ σῶμα μπορεῖ νὰ εἶναι ζωντανὸς βιολογικὰ ὀργανισμός.

5. Ἡ συνείδηση (μὲ τὴν ἰατρικὴ ἔννοια) διακρίνεται στὴν ἐγρήγορση καὶ στὸ περιεχόμενό της, ἡ ἐλαττωμένη δὲ ἐγρήγορση ἐμποδίζει τὴν ἐκτίμηση τοῦ περιεχομένου τῆς συνείδησης. Ἑπομένως στὶς περιπτώσεις ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, στὶς ὁποῖες ἔχει κατασταλεῖ ἡ ἐγρήγορση, δὲν μπορεῖ νὰ λεχθεῖ (τουλάχιστον πρὸς τὸ παρὸν) τίποτε γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς συνείδησης. Τὸ νὰ θεωροῦνται δὲ νεκροὶ αὐτοὶ πού εὑρίσκονται σὲ θεωρούμενη μόνιμη ἀπώλεια τῆς συνείδησης, θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγήσει στὴν φρικτὴ κατάσταση, τέτοιοι ἄνθρωποι νὰ θάπτονται ἢ νὰ καίγονται, ἐνῶ ἀναπνέουν μὲ τὴ δική τους αὐτόματη ἀναπνευστικὴ λειτουργία.


Ἑπομένως καὶ μὲ βάση τὰ ὅσα προαναφέρθηκαν:

α) Διαπιστώνουμε ὅτι ὁ «ἐγκεφαλικὸς θάνατος» πού ὁρίζει ὁ νέος Νόμος ὡς θάνατο γιά τήν λήψι τῶν σωματικῶν ὀργάνων εἶναι μία κατάσταση ἐννοιολογικῶς καὶ διαγνωστικῶς ρευστή, ὅλο δὲ καὶ περισσότερο ἀμφισβητούμενη. Μᾶλλον πρόκειται γιὰ κλινικὸ κατασκεύασμα ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὴν ἀποσυμφόρηση τῶν μονάδων ἐντατικῆς θεραπείας καὶ τὴν ἀπόκτηση ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση.

β) Καὶ ἂν ἀκόμη ἠμποροῦσε νὰ διαγνωσθεῖ ἀναμφισβήτητα ὁλοσχερὴς καταστροφὴ τοῦ ἐγκεφάλου, αὐτὸ δὲν ταυτίζεται μὲ τὸν σωματικὸ θάνατο ἀφοῦ πάλλεται ἡ καρδιά.

γ) Ἐφ' ὅσον ἡ ἐσωτερικὴ συνειδητὴ ζωὴ καὶ τὸ πρόσωπο διατηροῦνται, ὅπως οἱ Χριστιανοὶ πιστεύουμε, καὶ μετὰ τὸ θάνατο τοῦ συνόλου σώματος, δὲν ἔχουμε κανένα λόγο νὰ δεχθοῦμε ὅτι αὐτὰ παύουν νὰ ὑπάρχουν ἐπὶ νεκρώσεως μόνο τοῦ ἐγκεφάλου (ἐγκεφαλικοῦ θανάτου).

δ) Ἑπομένως ἐπὶ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου δὲν τίθεται θέμα συνειδητῆς ζωῆς καὶ προσώπου ἀλλὰ τὸ μόνο θέμα εἶναι ἐὰν ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει ἡ συνάφεια ψυχῆς καὶ σώματος ἡ ὁποία ὅμως (διατήρηση τῆς συνάφειας) καταδεικνύεται ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ὑπολοίπου σώματος.

ε) Γενικῶς ὡς φιλόστοργος μητέρα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὑπὲρ τῶν μεταμοσχεύσεων ὅπως καί ὑπέρ τῆς αἱμοδοσίας, μάλιστα στήν Μητροπολή μας λειτουργεῖ τράπεζα αἵματος μέ 600 φιάλες αἵματος προσφερόμενο δωρεάν σέ ἔχοντας σχετική ἀνάγκη. Ἐπειδὴ ὅμως θεωροῦμε τοὺς εὑρισκομένους στὴν κατάσταση τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» ἀσθενεῖς καὶ ὄχι νεκρούς, σεβόμενοι πλήρως τὴν ἱερότητα, ἴσως καὶ κρισιμότητα γιὰ τὸ αἰώνιο μέλλον, τῶν τελευταίων στιγμῶν τῆς ἐντεῦθεν τοῦ τάφου ζωῆς των, δὲν μποροῦμε νὰ συμφωνήσουμε μὲ τὴν ἀπὸ αὐτοὺς ἀφαίρεση πρὸς μεταμόσχευση τῶν ζωτικῶν τους ὀργάνων καθ’ ἥν στιγμήν πάλλεται ἡ καρδία των. Ἡ μόνη ἠθικὰ καὶ κοινωνικὰ ἀδιάβλητη περίπτωση δωρεᾶς ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση εἶναι ἡ ἀπὸ ὑγιεῖς δότες μεταμόσχευση ἱστῶν ἢ ἑνὸς ἀπὸ τὰ διπλὰ ὄργανα, ἤ μυελοῦ τῶν ὀστέων προκειμένου δὲ περὶ ἀσθενῶν ἢ τραυματιῶν δοτῶν ἡ μεταμόσχευση ὅσων μποροῦν νὰ μεταμοσχευθοῦν μετὰ τὴν μόνιμη παύση τῆς καρδιοαναπνευστικῆς λειτουργίας».

Συνεπῶς ἡ ἀπαράδεκτος νομοθετική πρωτοβουλία τῆς Κυβερνήσεως πού δέν λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν αὐτῆς τά ἀνωτέρω καί πού εἰσαγάγει τήν λειτουργία ἰδιωτικῶν συμφερόντων Κέντρων Μεταμοσχεύσεων, μέ ὅ,τι ἰδιοτελές αὐτό συνεπάγεται μᾶς ὑποχρεώνει νά προτρέψωμεν τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, πρός διασφάλισι τῆς ἱερότητος τῆς ζωῆς του νά προβῆ στίς σχετικές δηλώσεις στά ἁρμόδια Κέντρα Ἐξυπηρετήσεως Πολιτῶν (Κ.Ε.Π.) ὅτι δέν συναινεῖ διά τήν ἐφαρμογή σ’αὐτό τοῦ σχετικοῦ Νόμου.

Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΨΗΦΙΣΤΕΙ... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΝΕΡΓΑ αν δεν θέλουμε εμείς και τα παιδιά μας να καταντήσουμε... φυτώριο οργάνων. Πολεμούν τους Ελληνες, αδέλφια... τους Ορθόδοξους έχουν βάλει στο στόχαστρο και η Ελλάδα πρωτοπορεί σε αυτόν τον επαίσχυντο νόμο...
ΑΙΔΩΣ !!! ΝΙΣΆΦΙ ΠΙΆ...

[vivika]

Προς ενημέρωσή σας...

Το σχετικό νόμο μπορείτε να τον διαβάσετε εδώ:
Ν. 3984/2011, ΦΕΚ Α 150/27.6.2011: Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων και άλλες διατάξεις
http://www.nomikosodigos.info/guide/leg ... axeis.html

Ανακοίνωση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) περί καταληκτικής ημερομηνίας υποβολής έγγραφής δήλωσης άρνησης δωρεάς οργάνων μετά θάνατον, όπου μεταξύ άλλων, αναφέρονται "Η δήλωση άρνησης δωρεάς οργάνων μετά θάνατον, δεν έχει συγκεκριμένη προθεσμία υποβολής, ούτε λήγει μετά το πέρας της 1ης Ιουνίου 2013, οπότε και θα αρχίσει ισχύς άρθρου 9, του νόμου 3984 (ΦΕΚ 150/27-6-2011) περί 'Εικαζόμενης Συναίνεσης'.

Είναι αυτονόητο ότι, οποιαδήποτε στιγμή κάποιος πολίτης το επιθυμεί, ακόμα και μετά τον Ιούνιο του 2013, θα μπορεί να δηλώνει την άρνησή του στην μετά θάνατον δωρεά οργάνων.

Διευκρινίζεται επίσης,ότι σύμφωνα με το άρθρο 9 του ν. 3984/2011, όπως τροποποιήθηκε με το ν. 4075/ΦΕΚ 89/11.4.2012, τροποποιήθηκε ως εξής «Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παράγραφο 3. και κατόπιν συναίνεσης της οικογένειάς του».''
Όλη η ανακοίνωση Πηγή: http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8 ... 16271&la=1

Αίτηση - Υπεύθυνη Δήλωση Άρνησης, κατεβάζετε από εδώ Πηγή: http://egolpion.com/dat/BB5CA0E2/file.doc, τυπώνετε, περνάτε από ένα ΚΕΠ (Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών) γιατί πρέπει να πιστοποιείται το γνήσιο της υπογραφής, υπογράφετε (εννοείτε εφόσον το επιθυμείτε) και αποστέλλετε:
Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων
Αν. Τσόχα 5, 11521 Αθήνα

[ΜΙΧΣ]

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_161.html

Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2013
Συμπληρωματικές διευκρινήσεις προς γονείς και τα ανήλικα παιδιά τους στην έτοιμη τυπογραφημένη δήλωση άρνησης Δωρεάς Οργάνων

Όχι στην αφαίρεση της Θεόσδοτης ζωής και στη μετατροπή του ανθρώπινου σώματος-ναού του Θεού σε ανθρώπινα ανταλλακτικά.

Γιά τήν διευκόλυνση ὅσων θά ἀποστείλουν δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων, παραθέσαμε ἕτοιμο τό ἔντυπο τῆς δήλωσης καί ἕτοιμο τυπογραφημένο κείμενο.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2013 ... _6128.html

Ἐπειδή ὅμως πολλοί γονεῖς ἔχουν ἀπορία πῶς θά δηλώσουν καί τά ἀνήλικα παιδιά τους ὡς μή δότες ὀργάνων, ἐνηρώνουμε ὅτι:

Τα ανήλικα τέκνα συμπεριλαμβάνονται στην υπεύθυνη δήλωση του ενός γονέα,
με τα ονόματά τους και την ημερομηνία γέννησής τους.
Ἡ πληροφορία εἶναι ἔγκυρη, καθώς προέρχεται ἀπό τήν ἱστοσελίδα τοῦ ΕΟΜ.
Τήν ἀναφέρουν στό τέλος ἄρθρου τους ( παραθέτουμε μέ ἀντιγραφή ):


«ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ

Ο Ε.Ο.Μ. συγκεντρώνει τις δηλώσεις των πολιτών που εκφράζουν την άρνησή τους με τη διαδικασία του άρθρου 9 παρ. 3, που προβλέπει έγγραφη δήλωση της άρνησης.
Η «αρνητική δήλωση» η οποία μπορεί να έχει τη μορφή Υπεύθυνης Δήλωσης ή της απλής δήλωσης που θα βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής από αρμόδια αρχή, αποστέλλεται στον Ε.Ο.Μ. ταχυδρομικά ή με φαξ, πρωτοκολλείται και καταχωρείται σε σχετικό αρχείο.
Επισημαίνουμε, ότι στη δήλωση θα πρέπει να αναφέρεται ρητά η άρνηση (π.χ. «σε περίπτωση θανάτου δεν επιθυμώ να ληφθούν τα όργανά μου προς μεταμόσχευση») ενώ θα πρέπει να αναγράφονται τα εξής προσωπικά στοιχεία: Ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, αρ. δελτίου ταυτότητας / διαβατηρίου, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση κατοικίας με Τ.Κ. και τηλέφωνο επικοινωνίας.
Τα ανήλικα τέκνα συμπεριλαμβάνονται στην υπεύθυνη δήλωση του ενός γονέα, με τα ονόματά τους και την ημερομηνία γέννησής τους.
Οι δηλώσεις θα πρέπει να
αποστέλλονται :

Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων
Αν. Τσόχα 5, 11521 Αθήνα
Φαξ : 210 7255066
Μετά την έναρξη ισχύος του σχετικού άρθρου (1/6/2013), θα αρχίσουν να αποστέλλονται ταχυδρομικώς οι σχετικές βεβαιώσεις σε όποιον έχει εγγραφεί στο αρχείο Αρνήσεων.

http://www.eom.gr

Καλή ἐπιτυχία. Ὁ Θεός μαζί μας.
Πηγή εἰκόνας:http://rethemnosnews.gr/wp-content/uplo ... organa.jpg

[ΜΙΧΣ]

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/01/bl ... _9950.html

Τυπογραφημένη δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων.


http://anavaseis.files.wordpress.com/20 ... b7cf83.pdf

Τυπογραφημένη δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων
Πρός
Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών και Οργάνων
Α. Τσόχα 5, 11521 Αθήνα

[ntinoula]

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος για τη δωρεά οργάνων.

[ntinoula]

"Η άποψή μου ταυτίζεται με την επίσημη άποψη της εκκλησίας" λέει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, και καταλήγει "η δωρεά οργάνων είναι δωρεά ζωής". Δηλαδή με βάση την (επίσημη) άποψη της εκκλησίας δεν είναι κακό να είσαι δωρητής οργάνων;

[pr28]

και ηδη σημερα ακουγα μια εκπομπη που ελεγε οτι δεν ειμαστε δωρητες οργανων και υπαρχει προβλημα στις μεταμοσχευσεις ηπατος και μπλα μπλα μπλα...

[stathisekp]

Ναι μεν, αλλά :

(απόσπασμα από εισήγηση Για την 6η Πανευρωπαϊκή ημέρα αφιερωμένη στη δωρεά οργάνων και τη μεταμόσεχυση
18/9/2004)

" Ἡ κοινωνική διάσταση τῆς δωρεᾶς ὀργάνων γιά μεταμόσχευση"



"..... Ὁ Σεβασμός τῆς Ἐκκλησίας στά ἀποτελέσματα τῆς ἐπιστήμης καί εἰδικότερα σ' αὐτά τῆς ἰατρικῆς ἔρευνας καί κλινικῆς πράξης Τήν ὁδήγησε νά ἀναφέρει σέ ἐπίσημο κείμενο Συνοδικῆς ἀπόφασης ὅτι "θά μποροῦσε νά δεχθεῖ τήν διεθνῶς ὁμόφωνη ἄποψη ὅτι ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος ταυτίζεται μέ τό ἀμετάκλητο βιολογικό τέλος τοῦ ἀνθρώπου. Σύμφωνα μέ τά ἐπιστημονικά αὐτά πορίσματα ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος ἀποτελεῖ γεγονός ὁριστικῆς καί ἀνεπιστρέπτου καταστροφῆς τοῦ ἐγκεφάλου καί κατάσταση πλήρους ἀπωλείας αἰσθήσεων καί συνειδήσεως. Κατ' αὐτόν, ἡ ἀναπνευστική λειτουργία συντηρεῖται μόνον μηχανικῶς, ἡ δέ διακοπή τῆς τεχνητῆς ὑποστηρίξεως ὁδηγεῖ εἰς σχεδόν ἄμεση παύση καί τῆς καρδιακῆς λειτουργίας "(Βασικαί θέσεις ἐπί τῆς ἠθικῆς τῶν μεταμοσχεύσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος", Ἐκκλησία καί Μεταμοσχεύσεις, Ἔκδοση ΕΜΥΕΕ τῆς Ἐκκλ. τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 2001, σελ. 25).
ο-ο-ο -ο -ο -ο -ο -ο

Καί γιά νά ἔρθουμε στό θέμα μας ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ἔχει ἤδη ἐπισήμως ἐκφραστεῖ στό ἴδιο κείμενο, "ἀντικρύζει τίς μεταμοσχεύσεις ὡς καί κάθε τί τό σχετιζόμενο μέ τήν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου καί τήν πάλη του μέ τόν θάνατον, μετά ἰδιαιτέρας συμπαθείας καί κατανοήσεως". (ό.α. σελ. 21).
Ἐμεῖς, ὡς Ἐκκλησία, ἔχουμε βάση τῆς σκέψης καί τῶν ἐνεργειῶν μας τήν Ἀγάπη, πού εἶναι τό θεμέλιο ὄχι μόνο τῆς προσωπικῆς μας σωτηρίας, ἀλλά καί τῆς ὁμαλῆς, εἰρηνικῆς καί δίκαιης συμβίωσης. Ὁ Κύριός μας εἶναι ἡ Ἀγάπη κι ἐμεῖς δέν μποροῦμε παρά νά ἀγαπάμε, εἰλικρινά, ἄδολα, μέ ὅλο μας τό εἶναι. Αὐτό μπορεῖ σέ ἐκείνους πού δέν ἔχουν βιώσει τήν πνευματική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας νά ἀκούγεται εὔκολο. Ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι δέν εἶναι, διότι ὁ ἄνθρωπος, ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἔχει νά ἀντιπαλαίσει μέ τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες του γιά νά ἀποκτήσει πραγματική ἀγάπη. Καί χρειάζεται μεγάλος κι ἐπίπονος πνευματικός ἀγώνας γιά νά φτάσουμε στό ἰδανικό τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, ὅπως τό περιγράφει ὁ Ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος στήν Α' πρός Κορινθίους Ἐπιστολή Του (Κεφ.ιγ' ).
Ὁ ἀποστολικός λόγος "ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τήν ἀγάπην ὅτι ἐκεῖνος ὑπέρ ἡμῶν τήν ψυχήν αὐτοῦ ἔθηκε "καί ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν τάς ψυχάς τιθέναι" (Α' Ἰωάν. γ'16) διαλύει κάθε ἀμφιβολία περί τοῦ ὅτι ἡ προσφορά τῆς ζωῆς καί συνεπῶς ἡ δωρεά σώματος δέν εἶναι πράξεις αὐτοκτονίας ἤ εὐθανασίας, ἀλλά δύνανται νά ἀποτελοῦν ἐκφράσεις τῆς "μείζονος ἀγάπης", περί τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος κατά τήν παράδοση τῶν τελευταίων Αὐτοῦ ὑποθηκῶν στούς μαθητές "μείζονα ταύτης ἀγάπης οὐδείς ἔχει ἵνα τις τήν ψυχήν αὐτοῦ θῆ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ" ( Ἰωάν. ιε' 13). Ἡ προσφορά τῆς ζωῆς εἶναι τό μεῖζον ἡ προσφορά τῶν ὀργάνων εἶναι τό εὐλογημένο ἔλασσον. Σημειώνω ὅτι οἱ ἀνωτέρω ἁγιογραφικές ἀναφορές μεταθέτουν τό ἠθικό πρόβλημα τῶν μεταμοσχεύσεων ἀπό τόν σχολαστικό προσδιορισμό τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου στό σεβασμό καί τήν ἐλεύθερη ἔκφραση τοῦ αὐτεξουσίου.

ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο

Καί ἐδῶ θά ἤθελα νά σημειώσω ὅτι διαφωνῶ μέ ἐκείνους πού ὑποστηρίζουν ὅτι ἐπειδή οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δέν μίλησαν γιά τήν Ἐπιστήμη καί τήν Ἔρευνα τῶν ἡμερῶν μας ἤ εἶδαν ὁρισμένα θέματα ἐπιστημονικά, πού ἅπτονται καί τῆς δωρεᾶς τῶν ὀργάνων καί τῶν μεταμοσχεύσεων μέ τίς γνώσεις τῆς ἐποχῆς τους, σημαίνει ὅτι ἐμεῖς ἤ δέν μποροῦμε νά ὁμιλήσουμε ἐπ' αὐτων ἤ ὅτι πρέπει νά ἐπιμένουμε στίς ἐπιστημονικές ἀντιλήψεις τους.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς ἔδωσαν τήν εὐφυία, τούς Κανόνες τῆς ζωῆς, μᾶς παρέδωσαν τό ὑπόδειγμα τῆς ἀγάπης καί πρό πάντων μᾶς δίδαξαν τή διάκριση στή ζωή μας. Μέ βάση αὐτά τά δεδομένα πορευόμαστε καί ἀνοιγόμαστε στό πέλαγος τῆς προσωπικῆς καί κοινωνικῆς μας ζωῆς. Γιατί ἡ Ἐκκλησία πορεύεται, δέν ἔχει στατικό χαρακτῆρα. Ἄν συνέβαινε αὐτό, θά ἦταν ἀπολίθωμα καί δέν θά μποροῦσε νά ἀνταποκριθεῖ στά καθήκοντά Της, οὔτε νά ἐπικοινωνήσει μέ τό ποίμνιό Της. Διότι, ὅπως εἶπε ὁ Ἅγιος Γρηγόριο ὁ Θεολόγος ἡ ἐπιστήμη συνίσταται ἀπό τή " μελέτη καί τήν εὐφυία" (Λόγος μγ' Εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον, P G 36, 125 C). Καί ἡ μελέτη, ἄρα καί ἡ ἐπιστήμη, προχωρεῖ καί δημιουργεῖ καινούριες καταστάσεις.
Μέ βάση τίς παραπάνω ἀρχές θεᾶται ἡ Ἐκκλησία καί τό ζήτημα τῆς δωρεᾶς ὀργάνων πρός μεταμόσχευση. Καί ἀπαντᾶ σέ τεθειμένα ἤδη ἐρωτήματα θεολογικῆς καί ἠθικῆς μορφῆς ὡς ἑξῆς:
Α) Ὅ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης (4ος αἰῶνας) θεωρεῖ ὅτι ἡ ψυχή εἶναι ἄϋλη καί ἀσώματη "τῇ ἰδίᾳ φύσει ἐνεργοῦσα τε καί κινουμένη καί διά τῶν σωματικῶν ὀργάνων τάς ἰδίας κινήσεις ἐνδεικνυμένη" (P.G 46, 29A). Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (8ος αἰῶνας) σημειώνει ὅτι ἡ καρδιά εἶναι ὁ κυβερνήτης τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος καί πώς τό σῶμα ἀποτελεῖται ἀπό τέσσερις χυμούς ( τή μέλαινα χολή, τό φλέγμα, τό αἷμα καί τήν ξανθή χολή) (Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ" Ἔκδοσις ἀκριβῆς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως", Ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσσαλονίκη, 1989, σελ.152). Ὅ Ἅγιος περιγράφει τά ἐπιστημονικά δεδομένα τῆς ἐποχῆς του, πού προφανῶς πολύ ἀπέχουν ἀπό τά σημερινά πορίσματα τῆς Ἐπιστήμης. Νά σημειώσω ὅτι πολλῶν ἀνθρώπων ἔχουν ἀφαιρεθεῖ οἱ καρδιές, τούς ἔχει προστεθεῖ μηχανική καρδιά χωρίς νά ἔχουν πάθει κάτι οἱ ψυχές τους καί χωρίς φυσικά νά ἔχουν χάσει τή ζωή τους. Ἐπίσης κατά τίς μεταμοσχεύσεις μπορεῖ νά ἀλλάξει ἡ καρδιά ἑνός ἀνθρώπου χωρίς νά ἀλλάξει τίποτε ἀπό τήν προσωπικότητά του, ἤ ἀπό τίς ψυχικές του διαθέσεις. ( Η. Tristram Engelhardt, Jr, “The Foundations of Christian Bioethics “ , Swets & Zeitlinger, 2000, p.333).
B) Ἡ δωρεά τῶν ὀργάνων εἴτε ἐν ζωῇ, εἴτε μετά θάνατον ἀποτελεῖ ὑψηλή ἐκδήλωση ἀγάπης, ἐνίοτε καί αὐτοθυσία, χάριν τοῦ ἀδελφοῦ καί ὡς ἐκ τούτου καταξιώνει τόν δότη καί σώζει τόν λήπτη.
Γ) Πράξη ὅμως αὐταπαρνήσεως καί ἀγάπης ἀποτελεῖ ἡ συνειδητή συναίνεση τοῦ δότου στή μεταμόσχευση, συνδέουσα αὐτόν μέ τό γεγονός τοῦ θανάτου του, μάλιστα ὅταν ἐπισυμβαίνει μέ τρόπο τραγικό καί σέ σχετικῶς νεαρή ἡλικία. Ἐπίσης ἐνέχει τίς ἀρετές τῆς ἀνιδιοτέλειας, τῆς ἀρνήσεως τῶν φυσικῶν δικαιωμάτων, τῆς ἐμπιστοσύνης καί τοῦ ἐνδιαφέροντος γιά τούς ἄλλους, τῆς αὐτοπροσφορᾶς καί τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό φρόνημα τῆς φιλοζωίας. Ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι ὁ δότης κοινωνικά μποιρεῖ νά ὠφελεῖ μέ τή προσφορά του τόν λήπτη καί νά τόν σώζει βιολογικῶς, ἀλλά κυρίως ὠφελεῖ πνευματικῶς τόν ἑαυτόν του ( ο.α. σελ. 27-28 ). Τό δόσιμο ὅμως πρέπει νά γίνεται χωρίς νά παραβιάζεται ἡ ἐλευθερία καί τό αὐτεξούσιό του. Ὁ Θεός "μή βουλομένους οὔ βιάζεται "ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ( Μ G 61,176 ε' ).
Δ) Ὅλοι γνωρίζουμε πώς εἶναι πολλές οἱ περιπτώσεις κατά τίς ὁποῖες ὁ δότης δέν ἔχει τή δυνατότατα νά ἐκφράσει τήν ἐλεύθερη ἄποψή του. Τότε ἡ Ἐκκλησία ὑπό ὅρους, κατ' οἰκονομία καί ἐντός τῆς προοπτικῆς τῆς Ἱερότητας τῶν συγγενικῶν δεσμῶν καί τῆς ἐπιδιωκόμενης καλλιέργειας τῶν σχέσεων κοινωνίας θά μποροῦσε νά δεχθεῖ καί τήν ὑποκατάσταση τῆς βουλήσεως τοῦ δότου ἀπό τούς συγγενεῖς του, βεβαίως μέ τό δεδομένο ὅτι αὐτή δέν ἀντιτίθεται πρός τή δική του. Μέ δεδομένη τήν ἀγάπη, ἡ ἀπόφαση τῆς δωρεᾶς μέρους τοῦ σώματος τού ἄλλου ἴσως καί νά εἶναι δυσκολότερη τῆς δωρεᾶς τοῦ ἰδικοῦ τους σώματος (ό.α. σελ. 29) . Ὑπ' αὐτήν τήν ἔννοια ὁ πραγματικός δότης εἶναι οἱ συγγενεῖς καί αὐτοί ἐπιτελοῦν ἔργο θυσίας καί αὐταπαρνήσεως πού ὀμορφαίνει τή ζωή καί κάνει καλύτερη καί πιό ἀνθρώπινη τήν κοινωνία μας. Ἀλλά καί οἱ συγγενεῖς πρέπει νά πάρουν ἐν ἀπολύτῳ ἐλευθερίᾳ τήν ἀπόφασή τους, χωρίς κανένα ἐξαναγκασμό. Ἐπίσης ἀπό τήν πλευρά τους εἶναι ἀνεπίτρεπτη καί ὁποιαδήποτε δοσοληψία. Ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι τόσο ἱερή πού δέν μπορεῖ νά γίνεται ἀντικείμενο ἐμπορικῆς συζήτησης καί ἐκμετάλευσης, ὅταν μάλιστα αὐτός εἶναι στενός συγγενής. Εἶναι ἀπάνθρωπο καί ἀπολύτως κατακριτέο νά γίνονται παζάρια μπροστά στόν νεκρό συγγενή τους.
Ε) Ἡ δωρεά τῶν ὀργάνων ἔχει τήν κοινωνική της διάσταση ὡς πρός τόν δότη καί τόν λήπτη, ἀλλά τήν ἔχει καί ὡς πρός τούς συγενεῖς τους καί ὡς πρός τό κράτος, ὡς κοινωνία τῶν πολιτῶν. Ἡ Ἐκκλησία μας ἀπευθυνόμενη πρός ὅλους τονίζει ὅτι ἐνῶ ἀποδέχεται τήν ἰδέα τῶν μεταμοσχεύσεων ἀδυνατεῖ νά συναινέσει σέ ὁ,τιδήποτε ἀντιβαίνει στίς Ἀρχές Της. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού δέν μπορεῖ νά συμφωνήσει μέ τή νομοθετική κατοχύρωση τῶν μεταμοσχεύσεων στή χώρα μας, ἡ ὁποία κατά τήν ἄποψή μας, κυριαρχεῖται ἀπό χρησιμοθηρική ἀντίληψη καί στενό ὀρθολογισμό. (ό. α. σελ. 31). Πιό συγκεκριμένα ἕνα ἀπό τά σημαντικά σημεῖα τῆς διαφωνίας καί τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἀναστολή στήν ἐκ μέρους μας προώθηση τῆς δωρεᾶς ὀργάνων εἶναι πώς στόν συγκεκριμένο Νόμο ὁ νομοθέτης ἑρμηνεύει τήν "μή ἄρνηση" τῶν συγγενῶν ὡς συναίνεση τοῦ δότου (ἄρθρο 12, παρ. 4). Ἀλλά "μέ ποιά λογική μποροῦμε νά ὑποστηρίζουμε ὅτι ὁ δότης συναινεῖ, τή στιγμή πού ὄχι μόνο ἔχει σφραγισθεῖ τό στόμα του γιά πάντα, ἀλλά οὔτε ἕνα νεῦμα συγκατάθεσης δέν μπορεῖ νά κάνει; πώς μποροῦμε νά θυσιάσουμε τό σεβασμό μας πρός τόν δότη στήν ἀνάγκη τοῦ λήπτη; τί εἴδους ἤθική ἔχουν οἱ ἐπιτροπές μας Βιοηθικῆς καί Δεοντολογίας ὅταν συγκατατίθενται στή νομιμοποίηση ὄχι τῆς αὐθαίρετης ἀφαίρεσης ὀργάνων, πού εἶναι ἀντισυνταγματική, ἀλλά τῆς ὑφαρπαγῆς τοῦ αὐτεξουσίου πού εἶναι ἀντίθετη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ; " (Ἀρχιμ. - σήμερα Μητρ. Μεσογαίας - Νικολάου (Χατζηνικολάου) "Ἐλεύθεροι ἀπό τό γονιδίωμα" , Κέντρο Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καί Δεοντολογίας, Ἀθήνα, σελ. 343).
Στ) Κατά τήν ἄποψή μας ἀπαραίτητος ὅρος συνεργασίας με τήν Πολιτεία εἶναι ἡ τελευταία νά κατανοήσει ὅτι εἶναι ἐπιφορτισμένη μέ τήν τεράστια ὑποχρέωση νά προστατεύσει τίς μεταμοσχεύσεις νομοθετικῶς καί πρακτικῶς ἀπό κάθε μορφῆς ἀσυνειδησία, χρησιμοθηρία ἤ καί χρηματική ἐκμετάλλευση καί νά ἐξασφαλίσει τήν ἐπιστημονική ἀρτιότητα, ἐνημέρωση καί κατάρτιση τῶν ἁρμοδίων ἰατρῶν καί φορέων. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ δότης δέν καταντᾶ θύμα ποταπῶν συμφερόντων ἤ ἐπιστημονικῆς ἐπιπολαιότητας καί ἀγνοίας. ( ο.α σελ. 37. ) Τέλος
Ζ) Ἡ καλλιέργεια στήν κοινωνία τῆς ἀντίληψης δωρεᾶς ὀργάνων γιά μεταμοσχεύσεις καί μάλιστα ὅταν ὁ δότης εἶναι νέος στήν ἡλικία καί σέ ἀνύποπτο χρόνο ὡς πρός τό θάνατό του, εἶναι πράξη ἀγάπης καί αὐτοθυσίας. Ὅμως αὐτή ἡ θετική γιά τήν κοινωνία μας στάση πρέπει νά ἀξιοποιηθεῖ σωστά καί χωρίς ἀρνητικές συνέπειες γιά τό ἦθος της, γιά τήν ποιότητα τῆς ζωῆς μας, γιά τήν ὕπαρξή μας ὡς κοινωνίας ἀγάπης καί στοργῆς. Ἡ Ἐκκλησία μας, ὡς χῶρος κοινωνίας τῶν ἀνθρώπων κάθε ἡλικίας, κάθε μορφώσεως, κάθε ἔθνους, κάθε οἰκονομικῆς ἤ κοινωνικῆς καταστάσεως, ὡς χῶρος ἀκόμη τῆς καλλιεργείας τῆς ἀγάπης, τῆς αὐτοθυσίας καί τῆς ἐθελοντικῆς προσφορᾶς, ἔχει ὅλες τίς δυνατότητες νά βοηθήσει τήν Πολιτεία, ἀλλά δέν θά συμβιβασθεἰ ποτέ σέ βεβήλωση τῆς ζωῆς καί τοῦ ἀνθρώπου. Τό δικαίωμα στή ζωή προηγεῖται τοῦ δικαιώματος στή σωματική ἀκεραιότητα καί ἡ ἐξασφάλιση τῆς δεύτερης διά τῆς μεταμόσχευσης δέν μπορεῖ νά ἀναιρεῖ τήν πρώτη. Ὁ σεβασμός στήν ἀνθρώπινη ἐλεύθερη προσωπικότητα προηγεῖται πάσης σκοπιμότητος, ἡ ὁποία μπορεῖ νά ὑπαγορεύεται ἀπό ποικίλα συμφέροντα. Γι' αὐτό εἶναι ἀδαμάντινες οἱ βασικές ἀρχές πού ἡ Ἐκκλησία ἔχει τονίσει σχετικά μέ τή δωρεά ὀργάνων πρός μεταμόσχευση. Καί εἴθε νά τύχουν γενικῆς ἀποδοχῆς, διότι μόνον ἔτσι ἐμπεδώνεται ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν ἀνθρώπων στό σύστημα τῶν μεταμοσχεύσεων, ἐξασφαλίζεται ἐπαρκής ἀριθμός δοτῶν καί ἀντιμετωπίζονται οἱ σχετικές ἀνάγκες, ἐπιτακτικές ἀπό τή δύση τους, μέσα σέ κλίμα εὑρύτατης ἀποδοχῆς καί παλλαϊκῆς ὑποστήριξης.
http://www.archxristodoulos.gr/index.ph ... 1-15/287-6"



Αυτά από ένα άνθρωπο που μερικά χρόνια αργότερα από αυτή του την τοποθέτηση, χρειάσθηκε και ο ίδιος μόσχευμα (ήπαρ).
Θα καταλάβατε ότι αναφέρομαι στον Μακαριστό Χριστόδουλο.
Φαντάσου να τασσόταν αναφανδόν κατά των μεταμοσχεύσεων και λίγα χρόνια αργότερα να αναγκαζόταν ο ίδιος να καταφύγει στη λύση αυτή!!!

και ηδη σημερα ακουγα μια εκπομπη που ελεγε οτι δεν ειμαστε δωρητες οργανων και υπαρχει προβλημα στις μεταμοσχευσεις ηπατος και μπλα μπλα μπλα...

Το μόσχευμα που χρειαζόταν ο Μακαριστός Χριστόδουλος.

[panagiotisspy]

Το ζήτημα της δωρεάς οργάνων ανέκυψε τα τελευταία λίγα χρόνια (2-3 δεκαετίες), καθ' όσον προηγουμένως δεν ήταν κάτι επιστημονικά εφικτό..


Έκτοτε,
όπως είναι φυσικό,
και δεδομένης της έλλειψης διακριτού νομοκανονικού πλαισίου επί του θέματος,
άλλοι ιεράρχες διατυπώνουν αρνητική γνώμη, άλλοι θετική, άλλοι πάλι βλέπουν το θέμα με σκεπτικισμό και δεν αποφαίνονται κατηγορηματικά..

Στην παρακάτω παράθεση βρίσκεται η ουσία κατά τη γνώμη μου,

Καί ἐδῶ θά ἤθελα νά σημειώσω ὅτι διαφωνῶ μέ ἐκείνους πού ὑποστηρίζουν ὅτι ἐπειδή οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δέν μίλησαν γιά τήν Ἐπιστήμη καί τήν Ἔρευνα τῶν ἡμερῶν μας ἤ εἶδαν ὁρισμένα θέματα ἐπιστημονικά, πού ἅπτονται καί τῆς δωρεᾶς τῶν ὀργάνων καί τῶν μεταμοσχεύσεων μέ τίς γνώσεις τῆς ἐποχῆς τους, σημαίνει ὅτι ἐμεῖς ἤ δέν μποροῦμε νά ὁμιλήσουμε ἐπ' αὐτων ἤ ὅτι πρέπει νά ἐπιμένουμε στίς ἐπιστημονικές ἀντιλήψεις τους.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς ἔδωσαν τήν εὐφυία, τούς Κανόνες τῆς ζωῆς, μᾶς παρέδωσαν τό ὑπόδειγμα τῆς ἀγάπης καί πρό πάντων μᾶς δίδαξαν τή διάκριση στή ζωή μας. Μέ βάση αὐτά τά δεδομένα πορευόμαστε καί ἀνοιγόμαστε στό πέλαγος τῆς προσωπικῆς καί κοινωνικῆς μας ζωῆς. Γιατί ἡ Ἐκκλησία πορεύεται, δέν ἔχει στατικό χαρακτῆρα.

η ουσία όσο αφορά τα θέματα εκείνα, που εκ των πραγμάτων πρέπει να απαντηθούν απ' την Εκκλησία σε χρόνο ενεστώτα,
στα θέματα δηλαδή που ανακύπτουν στο διάβα του χρόνου μέσα από τη ζωή,
και που η Εκκλησία οφείλει, ανά περίσταση και με διάκριση να αντιμετωπίζει και να απαντά,
ακριβώς διότι η Εκκλησία επ' ουδενί είναι στάσιμος (όπως αναφέρθηκε πιο πάνω), αντιθέτως είναι ζων οργανισμός αέναης προσφοράς Αληθείας και Αγάπης..

Ἡ δωρεά τῶν ὀργάνων εἴτε ἐν ζωῇ, εἴτε μετά θάνατον ἀποτελεῖ ὑψηλή ἐκδήλωση ἀγάπης, ἐνίοτε καί αὐτοθυσία, χάριν τοῦ ἀδελφοῦ καί ὡς ἐκ τούτου καταξιώνει τόν δότη καί σώζει τόν λήπτη.

Προσωπικά συμφωνώ με τους ιεράρχες που διατυπώνουν θετική γνώμη για το ζήτημα (όπως ο μακαριστός Χριστόδουλος και ο Μεσογαίας Νικόλαος)..