Τα Άγια Πάθη

[ΜΑΡΙΑ]

Όσες φορές μελετώ την Αγία Γραφή και ειδικά τα χωρία τα οποία περιγράφουν τα Πάθη του Κυρίου μας, μου γεννάται το εξής ερώτημα!Γιατί έπρεπε να πάθει όλα αυτά ο Κύριός μας?Γιατί έπρεπε να υποφέρει τόσο πολύ για το ανθρώπινο γένος?Δεν μπορούσε να μας σώσει με διαφορετικό και ανώδυνο τρόπο?Κάπου λέει:εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου, τω σταυρώ προσηλωθείς και την λόγχη κεντηθείς....Πως μεταφράζεται η εν λόγω έκφραση?

[nikolaos-9]

Απόσπασμα από oode.gr:



Κάθε αμαρτία μας, αποτελεί "ποινικό έγγραφο" εναντίον μας, όχι από την πλευρά του Θεού, αλλά από την πλευρά του διαβόλου! Με κάθε μας αμαρτία, "υπογράφουμε την καταδίκη μας", στον σκοτεινό κόσμο του Άδη, και θέτουμε τους εαυτούς μας υπό την εξουσία "του έχοντος το κράτος του θανάτου, δηλαδή του διαβόλου" (Εβραίους 2/β: 14). Με κάθε αμαρτία, ο διάβολος και η "σκοτεινή του εξουσία", αποκτά νομικά δικαιώματα πάνω μας, γιατί ΕΜΕΙΣ τον προσκαλέσαμε στη ζωή μας, δια της παρακοής. Κι έτσι στον θάνατο, είναι φυσιολογικά ο δικαιωματικός κάτοχος της ψυχής μας! Γιατί είναι γραμμένο: "Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος" (Ρωμαίους 6/στ: 23).

Όμως με τον Χριστό συνέβη κάτι άλλο!
Ο Χριστός, σε όλη τη ζωή Του, δεν αμάρτησε ΠΟΤΕ. Δεν έδωσε στον διάβολο, την παραμικρή αφορμή, το παραμικρό δικαίωμα να αποκτήσει πάνω του εξουσία. Δεν του άφησε πάνω του το παραμικρό νομικό δικαίωμα! Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, είπε; "Ποιος από σας με ελέγχει για αμαρτία;" (Ιωάννης 8/η: 46). Και είπε ακόμα: "Ο άρχων του κόσμου τούτου (ο διάβολος), δεν έχει καθόλου δικαιώματα σ' εμένα" (Ιωάννης 14/ιδ: 30).
Κι έτσι φθάνουμε στη σταύρωση!
Ο Χριστός ήταν "το δόλωμα". ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ τον διάβολο με τη ζωή του, με τη στάση του, με τη διδασκαλία του. Τον νικούσε σε κάθε του βήμα. Συγχωρούσε αμαρτίες, θεράπευε αρρώστιες, εξέβαλλε δαιμόνια, εξέθετε τα κακώς κείμενα, μάζευε ακολούθους. Είχε γίνει ένα "αγκάθι στο μάτι" του διαβόλου! Κι εκείνος, θέλησε "να τον βγάλει από τη μέση".

Πράγματι, αυτό συνέβη κατά τη σταύρωση. Ο σατανάς θέλησε να διώξει από τα πόδια του, αυτόν που του "χαλούσε τις δουλειές". Και αυτό το έκανε μέσω της σταυρικής θυσίας, την ιστορία της οποίας γνωρίζουμε. Μα τότε, καθώς ο Χριστός άφηνε στον σταυρό την τελευταία του πνοή, και ο διάβολος έχαιρε για έναν εχθρό λιγότερό, υπέστη ξαφνικά τη μεγάλη του ήττα!

Ως τότε, όλοι όσοι πέθαναν, ΔΙΚΑΙΩΣ ΠΕΘΑΝΑΝ, και οδηγήθηκαν στα σκοτεινά βασίλεια του Άδη. Ως τότε, δικαίως ο διάβολος απαιτούσε την εξουσία πάνω σ' αυτούς, που στη ζωή τους επιτελούσαν το δικό του θέλημα, και όχι του Θεού. Ο Θεός δεν απαιτούσε να διασώσει όσους στη ζωή τους επέλεξαν την αμαρτία! Μα ο Χριστός ήταν ΑΚΑΤΗΓΟΡΗΤΟΣ! Ο Σατανάς δεν είχε πάνω Του καμία εξουσία! Δεν είχε κανένα νομικό δικαίωμα, ώστε να μπορεί να πει: "δικός μου ήταν, και δικαίως τον θέτω υπό την εξουσία μου στον Άδη". Ο Χριστός ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕ! Ο Σατανάς υπερέβη την εξουσία που του είχε αφεθεί!

Ο Σατανάς λοιπόν, σκοτώνοντας τον ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟ, εκτέθηκε! Εκτέθηκε ως ΑΡΠΑΓΑΣ. Και ο θάνατος εκτέθηκε ως ΑΝΟΜΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ. Γι' αυτό και ο Χριστός, δικαίως πλέον, απαιτεί ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ! Είναι ο μόνος αδικημένος από τον θάνατο, και απαιτεί πλέον την κατάργηση του θανάτου! Και δικαιωματικά πλέον, εισβάλλει με τις αγγελικές στρατιές στον Άδη, και ΑΠΑΙΤΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Αναπολόγητος ο διάβολος, δεν έχει να αντιτείνει κανένα νομικό δικαίωμα, γιατί εκτέθηκε ενώπιον όλης της κτίσης, ως ένας άδικος ηγέτης, που κατακράτησε παράνομα τον Δίκαιο! Και οι αγγελικές δυνάμεις εισβάλλουν πια δικαιωματικά στον Άδη και σπάνε το από αιώνων "στάτους κβο", και τον αδειάζουν, απ' όλες εκείνες τις ψυχές που ζητούν τη λύτρωση από τον Αναμάρτητο! Από τον μόνο που κατέβηκε εκεί, και που ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ μπορεί να απαιτήσει την επάνοδό του στον κόσμο των ζωντανών! Γι' αυτό και με τη σταυρική θυσία Του ο Χριστός "απογύμνωσε τις αρχές και τις εξουσίες, τις καταντρόπιασε δημόσια" (Κολοσσαείς 2/β: 15).

Μετά από τον ΑΔΙΚΟ ΦΟΝΟ του Αθώου, (του ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΑΘΩΟΥ), ο θάνατος πλέον, φαντάζει ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΣ. Φαντάζει ως "παρά φύσιν" κατάσταση, και ως υπό κατάργησιν διαδικασία. Ο θάνατος παύει να είναι πλέον "το φυσιολογικό συνάντημα των αμαρτωλών", και γίνεται "το κράτος της δυναστείας του Διαβόλου, του άδικου δυνάστη". Και μπαίνει σε διαδικασία κατάργησης. Πρώτα οι δίκαιοι, που πλέον δεν περνούν από τον Άδη, αλλά εισάγονται στον Παράδεισο των ψυχών, και ύστερα, (στη 2η Παρουσία του Χριστού), οι άδικοι, που και αυτοί θα λάβουν σώματα για κρίση δίκαιη, σίγουρα δικαιότερη από την εκτεθειμένη πλέον παράνομη φυλακή του Άδη.

Γι' αυτό ο Χριστός αφέθηκε να σταυρωθεί και να πεθάνει, χωρίς να το αξίζει. Δεν ικανοποίησε καμία δήθεν "δικαιοσύνη" ενός παράφρονος "θεού", που απαιτούσε δικαστικά το θάνατο ενός δικαίου, χάριν αδίκων. Αφέθηκε ως δόλωμα, ώστε να ΕΚΤΕΘΕΙ ο διάβολος και όλο του το βασίλειο ως ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟ. Και να απαιτήσει μετά ο Χριστός ως αποζημίωση την κατάργησή του.

Άνθρωπος ήταν ο Χριστός όταν πέθανε, και η αδικία που του έγινε, έγινε πάνω στην ανθρώπινη φύση Του. Μόνο που η φύση αυτή η ανθρώπινη είναι ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ! Και εν τω Χριστώ, απαιτούμε πλέον ΤΑ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ! Ενωμένοι ΣΤΟ ΣΩΜΑ του Χριστού την Εκκλησία, απαιτούμε τη δική μας ΕΞΑΙΡΕΣΗ από τον Άδη, ως αντιστάθμισμα για την παράβαση που έγινε ενάντια στην Κεφαλή μας, στον Χριστό. Και οι Χριστιανοί πλέον εξαιρούνται από τον Άδη, και εισάγονται στον παράδεισο των Ψυχών, σε άλλο βασίλειο, που δεν ανήκει στον Διάβολο. Και σ' εκείνον απομένουν (ως την ανάσταση), μόνο οι ψυχές εκείνες ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, αρνούμενες τον Μόνο Σωτήρα τους, τον Μόνο που έχει δικαίωμα να απαιτήσει την ελευθερία τους από τον Άδη.

[aposal]

Αποσπάσματα από το περιοδικό Φωνή Κυρίου, της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (1-4-2007)

Ο Χριστός πέρασε εκούσια μέσα από θάνατο σταυρικό, γιατί ήταν ο χειρότερος θάνατος της εποχής εκείνης. Έπρεπε να φτάσει μέχρι το έσχατο σημείο της οδύνης της ανθρώπινης κατάστασης. Να βάλει τη σφραγίδα της Βασιλείας Του και στην ταπείνωση και στον εξευτελισμό και στον αφόρητο πόνο των εμπτυσμών, των μαστιγώσεων, των καρφιών, του χειρότερου και πιο εξευτελιστικού θανάτου. Έτσι, πίσω από τον χειρότερο εξευτελισμό που θα ζήσουμε, μας περιμένει Εκείνος, γιατί κι Εκείνος δοκίμασε τον πιο επονείδιστο διασυρμό. Ακόμα και πίσω από το σκοτάδι του δικού μας θανάτου μας περιμένει το φως της δικής του Ανάστασης.