Σελίδα 1 από 3

Δεν πιστεύω στο Θεό...

Δημοσιεύτηκε: Παρ Ιαν 23, 2009 7:28 am
από eleimon
Αθεΐα! Τίτλος μεγάλος και καύχημα για τον σημερινόν άνθρωπο. Όποιος τον αποχτήσει (και για να τον αποχτήσει, φτάνει να χειροτονηθεί μοναχός του άπιστος), γίνεται παρευθύς στα μάτια των άλλων σοφός, κι’ ας είναι αμόρφωτος, σοβαρός, κι’ ας είναι γελοίος, επίσημος κι’ ας είναι αλογάριαστος, υπεράξιος κι’ ας είναι ανάξιος, επιστήμονας κι’ ας είναι κουφιοκέφαλος
Δεν μιλώ για τον άνθρωπο που έχει πόθο να πιστέψει, μα δεν μπορεί, με όλο που κατά βάθος πάντα η αιτία της απιστίας είναι η περηφάνεια, αυτή η οχιά, που κρύβεται τόσο επιτήδεια μέσα στον άνθρωπο, που δεν μπορεί να την καταλάβει.



Όπως και νάναι, οι άνθρωποι που αγωνίζουνται και πολεμάνε με τον άπιστο εαυτό τους, έχουνε όλη τη συμπόνεσή μας. Γι’ αυτούς παρακαλούμε, όσοι πιστεύουμε, να τους βοηθήσει ο Θεός να πιστέψουνε, όπως έκανε σε κείνον τον πατέρα που είχε άρρωστο το παιδί του, και παρεκάλεσε τον Χριστό να το γιατρέψει. Και Κείνος του είπε: «Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σε κείνον που πιστεύει». Και τότε ο πατέρας του παιδιού έκραξε με δάκρυα: «Πιστεύω, Κύριε. Βοήθει μου τη απιστία», δηλαδή «έχω πόθο να πιστέψω, κι’ εσύ, Κύριε, δυνάμωσέ τον».


Οι άπιστοι, για τους οποίους μιλούμε, δεν είναι τέτοιοι. Όχι μονάχα δεν κλάψανε ποτέ, για να ανοίξουνε με τον πόνο και με τη συντριβή την κλεισμένη πόρτα, την πόρτα της μετανοίας, όπως έκανε εκείνος ο δυστυχισμένος πατέρας που γράφει το Ευαγγέλιο, αλλά μήτε συγκινηθήκανε ποτέ τους, μήτε αισθανθήκανε καμμιά πίκρα για την απιστία τους, μήτε νοιώσανε πως έχουνε γι’ αυτό καμμιά ευθύνη, κανένα φταίξιμο.

Αυτοί οι αυτοτιτλοφορούμενοι άπιστοι, σε καιρό που επιδείχνουνε την εξυπνάδα τους, φουσκωμένοι από τον κούφιον αγέρα της περηφάνειας κι’ από την πονηρή ευστροφία του μυαλού τους, δεν είναι σε θέση οι δύστυχοι, να νοιώσουνε πόσο ανόητοι και στενόψυχοι φαίνουνται σε κείνους που πιστεύουνε. Γιατί, για να πιστέψουνε, ζητάνε κάποιες αποδείξεις που κάνουνε τον πιστό να τους ελεεινολογεί για την περιορισμένη αντίληψη που έχουνε για το πνεύμα και για τα πνευματικά ζητήματα. Ο πιστός ξέρει πολύ καλά ως πού μπορούνε να φτάξουνε οι διαλογισμοί του άπιστου, γιατί, κι’ αυτός, σαν άνθρωπος, τους έχει εκείνους τους λογισμούς, τους λογισμούς της σάρκας, τους λογισμούς τούτου του κόσμου. Ενώ ο άπιστος είναι ανύποπτος για όσα έχει μέσα του ο πιστός, και για ό,τι βρίσκεται παραπέρα από την πρακτική γνώση του, δηλαδή για τα μυστήρια που είναι κρυμμένα από τα μάτια του, και που γι’ αυτό θαρρεί πως δεν υπάρχουνε. Κι’ από την ανοησία του κορδώνεται, και μιλά με καταφρόνεση για κείνους που είναι σε θέση να νοιώσουνε τη βαθύτερη σύσταση του κόσμου, ενώ αυτός ο δυστυχής είναι τυφλός και κουφός, και θαρρεί πως τα’ ακούει όλα και πως τα βλέπει όλα. Ο πιστός έχει πνευματικά μάτια και πνευματικά αυτιά, καθώς και κάποια «υπέρ αίσθησιν». Ο άπιστος πώς να πάρει είδηση από κείνον τον μυστικόν κόσμο μόνο με τα χονδροειδή μέσα που έχει, δηλαδή με τις σωματικές αισθήσεις; Πώς να πιάσει τα λεπτά κι’ αλλόκοτα μηνύματα εκείνου του κόσμου, αφού ο δυστυχής δεν έχει τις κεραίες που χρειάζουνται για να τα πιάσει.

Η απιστία υπήρχε πάντα. Μα σήμερα, με την αποτρόπαια ματαιοδοξία που μας τρώγει, την επιδείχνουμε σαν να μας δίνει τη μεγαλύτερη αξία. Όποιος έχει πίστη στον Θεό και στην αλήθεια που φανέρωσε, είναι καταφρονεμένος, σαν στενόμυαλος κι’ ανόητος, και τραβά πάνω του όλα τα περιγελάσματα. Λογαριάζεται για "βλαμμένος" από τον πολύν κόσμο, μάλιστα από τον κόσμο που ξέρει να τα καταφέρνει στη ζωή, να «πετυχαίνει», να βγάζει λεφτά, να καλοπερνά, να μη δίνει πεντάρα για τίποτα, κατά το ρητό που λέγει: «Φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν». Για τούτο, χρειάζεται να έχει θάρρος και να περιφρονά την εκτίμηση του κόσμου και το υλικό συμφέρον του, όποιος λέγει πως έχει πίστη στον Θεό
Εξ άλλου, δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να κάνεις τον άπιστο! Πατάς ένα μονάχα κουμπί, κι’ όλα σου έρχονται βολικά. Ο διάβολος είπε στον Χριστό: Πέσε, προσκύνησέ με, και θα γίνουνε οι πέτρες ψωμιά, «οι λίθοι άρτοι».



Λέγει λοιπόν ο έξυπνος: «Να κάθεσαι, άνθρωπος με τετρακόσα μυαλά, να χάνεις τον καιρό σου με χαζομάρες, σαν τις γρηές, με θεούς, με κόλαση και με παράδεισο, με καντήλια, με θυμιατά, με δισκοπότηρα, με παπάδες και με καλόγρηες! Και σε ποια εποχή; Στην εποχή μας, που η επιστήμη στέλνει ανθρώπους στους πλανήτες! Ακούς, φίλε μου, βλακεία που έχει αυτός ο κόσμος;».

Όλοι οι άπιστοι λένε πως αν βλέπανε ένα θαύμα, θα πιστεύανε. Μα η πίστη δεν έρχεται με τη βία, αλλά με τη συγκατάθεση της ψυχής. Γι’ αυτό σε όσους ζητάνε θαύμα για να πιστέψουνε, δεν δίνεται, κατά τον λόγο που είπε ο Χριστός στους Φαρισαίους: «Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον επιζητεί και σημείον ου δοθήσεται αυτή».



Αλλά και θαύμα να δει ένας άπιστος, η υπερηφάνεια δεν τον αφήνει να πιστέψει, για να μη φανεί ευκολόπιστος και καταφρονεθεί
Μα, όπως και να είναι, με τη χάρη του Θεού « την τ’ ασθενή θεραπεύουσαν και τα ελλείποντα αναπληρούσαν», θα βγάλουνε σε καλό τέλος το βλογημένο αυτό έργο, και θα θριαμβέψει η ακατάλυτη πίστη μας, και θα ακουστεί ως τα πέρατα του άπιστου κόσμου η βροντερή φωνή: «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος!».


Εκ του περιοδικού "Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία"

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Re: ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...

Δημοσιεύτηκε: Σάβ Ιαν 24, 2009 11:30 pm
από petrosathonas
Είτε πιστεύουμε είτε δεν πιστεύουμε, την ώρα του θανάτου ΟΛΟΙ θα πιστέψουμε ότι υπάρχει ο Θεός.

Μετά το θάνατο όμως "μετάνοια ουκ εστιν".

Re: ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 02, 2009 9:16 am
από srev
Όσο γερνάω τόσο πιστεύω ότι δεν υπάρχουν άθεοι. Όλοι πιστεύουμε σε κάτι, είτε στη θέση του Θεού, ή στον ίδιο τον αληθινό Θεό. Οι αυτοαποκαλούμενοι άθεοι κατά τη γνώμμη μου είναι συχνά ένθερμοι πιστοί σε κάτι και δυνάμει κοντύτερα -κατά κάποιον παράδοξο τρόπο- στην αληθινή πίστη. Αλλοίμονο στους "χλιαρούς" λένε οι γέροντες (και οι Πατέρες, επίσης, αν δεν κάνω λάθος). Όπως είπε σε μια ομιλία του στην Ι.Μ. Αγ. Διονυσίου εν Ολύμπω, ο π. Νικόλαος (ή ο ηγούμενος της μονής, δεν θυμάμαι ποιός εκ των δύο) μεταφέροντας χαρακτηρισμό του Πορφυρίου και δίνοντας ερμηνευτικό σκωπτικό σχόλιο επί αυτού, "οι περισσότεροι είμαστε χαλβάδες Χριστιανοί, όπου ΧαλΒάς είναι σύντμηση του 'Χαλαρώς Βαίνω'"... :-)

Ευχές,

Σπύρος.

Re: ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 02, 2009 10:09 am
από aposal
Γειά σου Σπύρο! Καιρό είχαμε να σε "ακούσουμε" (εγώ τουλάχιστον)! Τι σχέση έχεις με την Ι. Μονή Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω;

Re: ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 02, 2009 10:17 am
από panos0
Τεραστιο θεμα, αθεισμος δεν υπαρχει εαν δεν πιστευει καποιος στον Χριστο πιστευει σε κατι αλλο και το εχει για Θεο, τα λεφτα, την διασημοτητα κλπ, γενικα ο αθεισμος με την ενοια δεν πιστευω οτι υπαρχει Θεος, ειναι δυστυχια, ο ανθρωπος εχει ενα κενο μεσα του το οποιο χωρις τον Θεο δεν γεμιζει. Ας θυμηθουμε τον Πλουταρχο που ειπε οτι δεν βρηκε πολη χωρις Θεους. Ετσι λοιπον να μην πιστευεις στον Θεο ειναι κατι που επιβαλλεις στον εαυτο σου δια της βιας.
Αντι να εχεις την πιστη στον Θεο εχεις βαλει στην θεση του καποιο υποκαταστατο και ετσι αποπροσανατολιζεσαι. Γιατι καποια στιγμη Θεος σου θα ειναι το αυτοκινητο, τα χαρτια, το ενα η το αλλο πραγμα, και θα σερνεσαι απο εδω και απο εκει πισω απο αυτα.
Εκτος απο αφυσικο ειναι και παραλογο, υπαρχουν τοσες αποδειξεις για την υπαρξη του Θεου που ειναι δυσκολο να την αρνηθεις εαν βλεπεις καλοπιστα και ζυγιζεις δικαια τα πραγματα.

Φιλε petrosathonas μετά το θάνατο "μετάνοια ουκ εστιν"???? :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
εκει να δεις μετανοια!! οχι μετανοια....σκυλομετανοια θα υπαρχει εκει.... Ποσοι και ποσοι δεν θα εχουν σκυλομετανιωσει αυτα που εκαναν αλλα τοτε δεν υπαρχει συγχωρεση. Η τουλαχιστον οχι εαν δεν εχεις κανενα γ. Παΐσιο να προσευχεται....

Re: ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 02, 2009 10:30 am
από srev
aposal έγραψε:Γειά σου Σπύρο! Καιρό είχαμε να σε "ακούσουμε" (εγώ τουλάχιστον)! Τι σχέση έχεις με την Ι. Μονή Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω;
Γειά σου Απόστολε,

Ναι δεν έχω πάντα τη χρονική ευχέρια, ένεκα η έρευνα και η κρεπάλη (η λάβα θερμαίνεται και με περιμένει...). Την εν λόγω Μονή δυστυχώς δεν έχω επισκεφθεί ακόμα λόγω απόστασης (η Ανταρκτική μού είναι πολύ κοντύτερα). Ωστόσο έχω ακούσει, σχεδόν μελετήσει, περί τα 250 track ομιλιών του ηγουμένου της, π. Μαξίμου, καθώς και περί τα 150 tracks ομιλιών του συχνότατου καλεσμένου της, καθ. π. Νικολάου Λουδοβίκου. Αν αξιωθώ να συναντήσω ποτέ τον ηγούμενο Μάξιμο θα τον γνωρίζω προκαταβολικά. Εκ του μακρώθεν λοιπόν..

Σπύρος.

Re: ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 02, 2009 10:54 am
από aposal
Φαντάζομαι Σπύρο ότι γνωρίζεις ότι έχουμε κάνει τρεις συναντήσεις μελών του φόρουμ στην Ιερά αυτή Μονή! Από τον Ιούνιο έως τον Δεκέμβριο!
Σχετικά με το θέμα, νομίζω΄οτι οι περισσότεροι από αυτούς που δηλώνοπυν άθεοι είναι Θεομάχοι. Και είναι τόσος ο ζήλος τους να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει Θεός, που προδίδουν την υποσευνείδητη αναγνώριση της ύπαρξής Του.
Ο πραγματικός άθεος είναι αδιάφορος.

Re: ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 02, 2009 11:19 am
από srev
aposal έγραψε:Φαντάζομαι Σπύρο ότι γνωρίζεις ότι έχουμε κάνει τρεις συναντήσεις μελών του φόρουμ στην Ιερά αυτή Μονή! Από τον Ιούνιο έως τον Δεκέμβριο!
Σχετικά με το θέμα, νομίζω΄οτι οι περισσότεροι από αυτούς που δηλώνοπυν άθεοι είναι Θεομάχοι. Και είναι τόσος ο ζήλος τους να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει Θεός, που προδίδουν την υποσευνείδητη αναγνώριση της ύπαρξής Του.
Ο πραγματικός άθεος είναι αδιάφορος.

Προσπαθώ να μην το "γνωρίζω" γιατί συγχύζομαι που δεν μπορούσα να ειμαι εκεί :-)

Ο πραγματικός άθεος, κατά τη γνώμη μου, είναι παραπληρωματικά πιστός. Φέρνω στο νου μου τον Νίτσε... η Δύση τού χρωστάει πολλά (όσο μπορούν να το αντιληφθούν) γιατί επιτάχυνε δραματικά τη διαδικασία απόρριψης της νοησιαρχίας και ηθικισμού στη Χριστιανική πίστη. Για μένα ήταν ένας πλανεμένος και ταυτόρονα δυνάμει βαθύτατα Χριστιανός, μια αρχαιοελληνικά τραγική προσωπκότητα. Όπως αναφέρει κι ο μεταφραστής του στην ελληνική (μου διαφεύγει το όνομά του, γύρω στο 1960), ότι υπήρξε ο κυριότερος ανανεωτής της Ορθοδοξίας στη Δύση. Σε αντίθεση με τον Καζαντζάκη που υπήρξε, κατά τη γνώμη μου, αδιάφορα πλανεμένος στοχαστής.

Σπύρος.

Re: ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 02, 2009 12:18 pm
από ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Σε αντίθεση με τον Καζαντζάκη που υπήρξε, κατά τη γνώμη μου, αδιάφορα πλανεμένος στοχαστής.

Σπύρος.[/quote]

Re: ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ...

Δημοσιεύτηκε: Δευ Φεβ 02, 2009 12:23 pm
από ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Σε αντίθεση με τον Καζαντζάκη που υπήρξε, κατά τη γνώμη μου, αδιάφορα πλανεμένος στοχαστής.

Σπύρος.[/quote]

Κατά τη γνώμη μου ο Καζαντζάκης αγαπούσε το Χριστό όσο τίποτε άλλο στη ζωή του...ο μεγάλος του αγώνας ήταν να φέρει τον άνθρωπο όσο το δυνατό κοντύτερα στο Χριστό...συγχωρήστε με Χριστιανοί...νομίζω ότι "ο τελευταίος πειρασμός" είναι έργο που αν κανείς το δει χωρίς να καταλογίσει πρόθεση και δόλο στο συγγραφέα , σε κάνει να λατρέψεις το Χριστό , να κλάψεις και να ματώσεις για αυτόν.