Γονεἰς και παιδιά
Δημοσιεύτηκε: Δευ Ιουν 30, 2008 8:21 am
π.Αντώνιε, καλημέρα...Με απασχολεί κάτι σχετικά με τους γονείς μου...μέχρι πόσο μπορούν να παρεμβαίνουν στη ζωή των παιδιών (ειδικά σε ένα άτομο 25 ετών);
και σας το ρωτάω αυτό γιατί έχω το εξής θέμα...γνώρισα ένα παιδί μέσω της παρέας μου στην Εκκλησία..είναι πολύ κοντά στην Εκκλησία και στον Θεό και ταιριάζουμε σε πάρα πολλά πράγματα..εκείνος έψαχνε μια σχέση για γάμο και εγώ απλά το σκεφτόμουν..Με την πρώτη μας συνάντηση νιώσαμε σαν να ξέρουμε ο ένας τον άλλο για χρόνια, τον γνώρισε ο πνευματικός μου και μέσα σε 1 εβδομάδα δεθήκαμε όσο άλλα ζευγάρια σε μήνες (και τελείως πλατωνικά! )..Οι γονείς μου όμως δεν θέλουν να συνεχίσω αυτή τη σχέση λόγω της δουλείας του (πάιρνει πολλές μεταθέσεις και επειδή έκανε το ίδιο επάγγελμα και ο πατέρας μου δεν θέλουν) για 2 λόγους : 1) επειδή είμαι μοναχοπαίδι και δεν θέλουν να φύγω μακριά τους και 2) γιατί θέλουν να κάνω καριέρα στο ελεύθερο επάγγελμα και να βγάζω χρήματα (ενώ αν τον ακολουθήσω δεν θα βγάζω)...
Πιστέυω πως ο Θεός μας δίνει το ταίρι μας για να συμπορευθούμε στη ζωή και να κάνουμε οικογένεια, είναι φρόνιμο και σωστό να το κάνουμε πέρα για να κάνουμε ευτυχισμένους τους γονείς μας; (ερώτηση μου προς τους γονείς: και αν είναι ο άνθρωπος που πάντα ονειρευόμουν, πρέπει να τον αφήσω για να είστε εσείς καλά; απαντηση : μας οφείλεις την αγάπη σου, σε μεγαλώσαμε, σε σπουδάσαμε ,μη μας πουλάς...θα καταστραφείς, όλα για να τρέξεις πίσω από έναν άντρα; βρες άλλον.4000000 άντρες υπάρχουν ,αυτόν θέλεις;
Είμαι πολύ στεναχωρημένη, δίνω κάθε μέρα άσχημες μάχες στο σπίτι...Είναι προσωπικά αυτά αλλά είμαστε όλοι μια οικογένεια...
και σας το ρωτάω αυτό γιατί έχω το εξής θέμα...γνώρισα ένα παιδί μέσω της παρέας μου στην Εκκλησία..είναι πολύ κοντά στην Εκκλησία και στον Θεό και ταιριάζουμε σε πάρα πολλά πράγματα..εκείνος έψαχνε μια σχέση για γάμο και εγώ απλά το σκεφτόμουν..Με την πρώτη μας συνάντηση νιώσαμε σαν να ξέρουμε ο ένας τον άλλο για χρόνια, τον γνώρισε ο πνευματικός μου και μέσα σε 1 εβδομάδα δεθήκαμε όσο άλλα ζευγάρια σε μήνες (και τελείως πλατωνικά! )..Οι γονείς μου όμως δεν θέλουν να συνεχίσω αυτή τη σχέση λόγω της δουλείας του (πάιρνει πολλές μεταθέσεις και επειδή έκανε το ίδιο επάγγελμα και ο πατέρας μου δεν θέλουν) για 2 λόγους : 1) επειδή είμαι μοναχοπαίδι και δεν θέλουν να φύγω μακριά τους και 2) γιατί θέλουν να κάνω καριέρα στο ελεύθερο επάγγελμα και να βγάζω χρήματα (ενώ αν τον ακολουθήσω δεν θα βγάζω)...
Πιστέυω πως ο Θεός μας δίνει το ταίρι μας για να συμπορευθούμε στη ζωή και να κάνουμε οικογένεια, είναι φρόνιμο και σωστό να το κάνουμε πέρα για να κάνουμε ευτυχισμένους τους γονείς μας; (ερώτηση μου προς τους γονείς: και αν είναι ο άνθρωπος που πάντα ονειρευόμουν, πρέπει να τον αφήσω για να είστε εσείς καλά; απαντηση : μας οφείλεις την αγάπη σου, σε μεγαλώσαμε, σε σπουδάσαμε ,μη μας πουλάς...θα καταστραφείς, όλα για να τρέξεις πίσω από έναν άντρα; βρες άλλον.4000000 άντρες υπάρχουν ,αυτόν θέλεις;
Είμαι πολύ στεναχωρημένη, δίνω κάθε μέρα άσχημες μάχες στο σπίτι...Είναι προσωπικά αυτά αλλά είμαστε όλοι μια οικογένεια...