"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Σ'αγαπώ, κι ας με σκοτώνεις· εγώ θ'ανασταίνομαι και πάλι για να σου πω σ'αγαπώ.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

Ζούμε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού και προσπαθούμε πολλές φορές να αποδείξουμε στους άλλους το πόσο πετυχημένοι είμαστε, το πόσο νηστεύουμε, εκκλησιαζόμαστε, μελετούμε.
----------------------------
Μερικές φορές προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους το πόσο αμαρτωλοί είμαστε, λέγοντας το ένα ή το άλλο, όμως χωρίς πραγματική μετάνοια. Πίσω από την ταπεινολογία μας κρύβεται και πάλι ο εγωισμός μας και οι υπερήφανοι λογισμοί μας. Το χάλι μας αποκαλύπτεται όταν κάποιος μας αμφισβητήσει, όταν μας προσβάλει, τότε πέφτει το προσωπείο του "ταπεινού-αμαρτωλού" και υψώνεται η φωνή μας, λέγοντας: "ξέρεις ποιος είμαι εγώ";
----------------------------
Ίσως ποτέ δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να αναγνωρίσουμε την αποτυχία μας. Αντιθέτως την αρνούμαστε. Αρνούμαστε να ομολογήσουμε ότι είμαστε αποτυχημένοι. Και όμως η αγιότητα (αν μου επιτρέπεται να πω) είναι η συντριβή του ανθρώπου.
----------------------------
Αγιότητα είναι η ομολογία της αποτυχίας μας και όχι η αναζήτηση της επιτυχίας μας.
----------------------------
Εμείς προσπαθούμε να εκκλησιαστικοποιήσουμε την "επιτυχία" μας και όχι να μετανοήσουμε για την αποτυχία μας.
----------------------------
Το πρώτο βήμα της "πνευματικής επιτυχίας και προόδου" είναι η γνωριμία με τον εαυτό μας. Δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας, έχουμε κτίσει μέσα μας ένα αυτοείδωλο που κάθε τόσο το προσκυνάμε και απαιτούμε και από τους άλλους να κάνουνε το ίδιο. Πρέπει λοιπόν να γκρεμίσουμε το αυτοείδωλο που τόσα χρόνια έχουμε κτίσει μέσα μας και να δούμε κατάματα το σκοτάδι μας (αλλά και το φως μας). Να αποδεχτούμε το ποιοι είμαστε. Εάν δεν γίνει αυτό, αρχίζουν τα ψυχολογικά και πνευματικά προβλήματα.
----------------------------
Πρέπει να αποδεχτούμε την ζωή μας όχι όμως την αμαρτία της ζωής μας. Πρέπει π.χ. να αποδεχτώ ότι ζω μέσα σε μια πόλη, ότι έχω μία δουλειά που δεν μου επιτρέπει να εκκλησιάζομαι καθημερινά, αυτό όμως δεν θα πρέπει να γίνει η αφορμή για μια άνευ όρων παράδοση στο κοσμικό φρόνημα αλλά να γίνει ο δικός μου προσωπικός δρόμος άσκησης, προσευχής, υπομονής. Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του δρόμο προς την Σωτηρία. Δεν φταίει κανένας δρόμος, φταίει ο τρόπος διαχείρησης από μέρους μας του δρόμου αυτού που ο Θεός οικονόμησε για να σωθούμε.
----------------------------
Αυτή η αναγνώριση του ποιοι είμαστε, θα μας κάνει να αναγνωρίσουμε τον Χριστό στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου και έτσι θα αναπτυχθεί μια γνήσια σχέση με τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Και τότε θα εκκλησιαζόμαστε κάθε φορά που ερχόμαστε σε σχέση με τον άλλον, διότι εκκλησιασμός δεν είναι μόνο η συμμετοχή μας στην λατρεία μέσα σε κάποιον Ναό (με την ειδική έννοια του όρου)· εκκλησιασμός (με την γενική έννοια του όρου) είναι να συναντάς τον Θεό στο πρόσωπο του αδελφού σου.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

Αυτός που αγαπά δεν έχει άλλη επιλογή απ'το να σταυρώνεται.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

toula έγραψε: ↑Τετ Μάιος 24, 2017 3:41 pm Αυτός που αγαπά δεν έχει άλλη επιλογή απ'το να σταυρώνεται.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

το κλεβω Τουλα για Facebook ( Ολο βλακειες ανεβαζω εκει.ασ βαλω κατι σωστο)

nickzark έγραψε: ↑Τετ Μάιος 24, 2017 6:11 pm

toula έγραψε: ↑Τετ Μάιος 24, 2017 3:41 pm Αυτός που αγαπά δεν έχει άλλη επιλογή απ'το να σταυρώνεται.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

το κλεβω Τουλα για Facebook ( Ολο βλακειες ανεβαζω εκει.ασ βαλω κατι σωστο)

Νίκο, από το facebook παίρνω τα περισσότερα "ψυχοφελή μηνύματα". Η σελίδα του π. Παύλου Παπαδόπουλου είναι Paulos Papadopoulos και του π. λίβυου είναι π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος. Στείλε αίτημα φιλίας ή ακολούθησέ τους.

nickzark έγραψε: ↑Τετ Μάιος 24, 2017 6:11 pm

toula έγραψε: ↑Τετ Μάιος 24, 2017 3:41 pm Αυτός που αγαπά δεν έχει άλλη επιλογή απ'το να σταυρώνεται.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

το κλεβω Τουλα για Facebook ( Ολο βλακειες ανεβαζω εκει.ασ βαλω κατι σωστο)

Νίκο, από το facebook παίρνω τα περισσότερα "ψυχοφελή μηνύματα". Η σελίδα του π. Παύλου Παπαδόπουλου είναι Paulos Papadopoulos και του π. λίβυου είναι π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος. Στείλε αίτημα φιλίας ή ακολούθησέ τους.

Μπορείς να μου πεις σε ποιον δεν έχουν συμβεί άσχημες και θλιβερές στιγμές; Ποιος δεν πληγώθηκε μέσα σε σχέσεις και καταστάσεις; Ποιος δεν απογοητεύθηκε και ματαιώθηκε; Ποιος δεν έκλαψε και δεν ένιωσε αυτό το κόψιμο σαν χαρακιά στα στήθη να του δυσκολεύει την ανάσα και να παραλύει την ψυχή και το σώμα;
Σκεφτήκαμε όμως ποτέ, ότι όλα αυτά είναι ο δρόμος μας; είναι οι συνθήκες που μας συνθέτουν; Αυτά όλα είμαστε εμείς. Η ιστορία μας. Το δικό μας βιβλίο ζωής. Γι αυτό δεν κρύβουμε τις πληγές μας, ούτε ντρεπόμαστε για τις κακές στιγμές μας, γιατί όλα αυτά είμαστε εμεί. Όποιος αρνείται το σκοτάδι αρνείται το ξημέρωμα.

π. λίβυος
Χαράλαμποε Παπαδόπουλος