Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

«Παιδί μου, παρακάλεσε τον Θεό να σου δείξει κι εσένα τον “νυμφώνα” της ψυχής σου!…»
Κάποιος αδελφός, στενοχωρημένος, πλησίασε τον μακαριστό Γέροντα και νυν Άγιο Εφραίμ, τον «Κατουνακιώτη» (1912–1998), και τον παρακάλεσε:
«Γέροντα, κάνε μου μια ευχή να μου φύγει η θλίψη!».
Ο Γέροντας, έβαλε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι του και προσευχήθηκε, όπως συνήθιζε.
Κατόπιν, του είπε:
«Άκουσε παιδί μου. Αυτές τις μέρες στην προσευχή μου ο Θεός μού αποκάλυψε τον “νυμφώνα” της ψυχής μου· όπως λέει και το τροπάριο της Μεγάλης Εβδομάδας:
“Τόν νυμφῶνα σου βλέπω,Σωτήρ μου, κεκοσμημένον·καί ἔνδυμα οὐκ ἔχω
ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ…”.
Και, επιπλέον, μου αποκάλυψε (ο Κύριος) και το “ένδυμα” της ψυχής μου». Το πρόσωπο του Γέροντα, ενώ έλεγε αυτά τα λόγια, ήταν χαριέστατο.
Και συνέχισε πάλι:
«Παιδί μου, παρακάλεσε τον Θεό να σου δείξει κι εσένα τον “νυμφώνα” της ψυχής σου!…».
ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ

[toula]

Ὁ ἀββᾶς Ἰωσὴφ ὁ Θηβαῖος εἶπε, ὅτι τρία πράγματα εἶναι ποὺ ἐκτιμᾷ περισσότερο ὁ Θεός, τὸ πρῶτο, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἄρρωστος καὶ τοῦ ἔρχονται κι ἄλλοι πειρασμοί, κι αὐτὸς τοὺς δέχεται εὐχαριστώντας τὸν Κύριο, τὸ δεύτερο, ὅταν ὅλα τὰ ἔργα γίνονται καθαρὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ ἔχουν τίποτα τὸ ἀνθρώπινο, καὶ τὸ τρίτο, ὅταν κανεὶς μένει στὴν ὑποταγὴ πνευματικοῦ πατέρα καὶ ἀπαρνιέται ὅλα τὰ δικά του θελήματα, ὁ τελευταῖος ἔχει ἕνα στεφάνι παραπάνω.
Γεροντικό

[toula]

Τὸ ἅγιο Εὐχέλαιο
Γρηγόριος ἱερομόναχος
Ἡ θεία σύσταση τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Ἀδελφόθεο Ἰάκωβο: «Ἐὰν κάποιος ἀπὸ σᾶς εἶναι ἄρρωστος, ἂς προσκαλέσει τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἂς προσευχηθοῦν γι’ αὐτόν, ἀφοῦ τὸν ἀλείψουν μὲ ἔλαιο στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μὲ πίστη, θὰ θεραπεύσει τὸν ἀσθενῆ. Ὁ Κύριος θὰ τὸν σηκώσει ἀπὸ τὸ κρεβάτι τῆς ἀρρώστιας, καὶ ἂν ἔχει κάνει ἁμαρτίες θὰ τοῦ συγχωρηθοῦν».
Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναφερόμενος στοὺς λόγους τοῦ Ἀδελφόθεου, γράφει ὅτι «ἡ ἀποστολικὴ διδασκαλία, ἀποδεικνύεται διὰ τῶν πραγμάτων ἀληθινή. Επειδή ὅταν μαζευτοῦν οἱ ἅγιοι ἱερεῖς… καὶ τελέσουν τὸ ἱεροπρεπέστατο μυστήριο τοῦ θείου Εὐχελαίου, βλέπουμε φανερὰ πολλοὺς ἀσθενεῖς ἢ νὰ μεταβάλλονται πρὸς τὸ καλύτερο ἢ καὶ τελείως νὰ θεραπεύονται. Πρῶτον μὲν διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου καὶ τῆς θείας τοῦ Χρίστου καὶ παντοδυνάμου Χάριτος. Δεύτερον διὰ τῆς χρίσεως τοῦ πνευματικοῦ ἐλαίου καὶ τρίτον διὰ τῆς θερμῆς καὶ πιστῆς προσευχῆς τῶν ἱερωτάτων ἀνδρῶν. Ὥστε ἀπὸ τοῦτο κινούμεθα νὰ στοχαστοῦμε ὡς ἀληθὲς καὶ ἐκεῖνο ὅπου λέγει ἀκολούθως ὁ μέγας Ἀδελφόθεος, ὅτι καὶ αἱ ἁμαρτίαι ὅπου ἐπραξεν ὁ ἀσθενῶν συγχωροῦνται παρὰ Κυρίου διὰ τῆς δεήσεως τῶν ἁγίων ἱερέων καὶ ἀρχιερέων Του».
Ἡ πρωταρχικὴ σημασία τοῦ ἁγίου Εὐχελαίου εἶναι ἡ προσευχὴ τῶν ἱερέων γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας.
Μαζὶ μὲ τὴ θεραπεία τοῦ σώματος δίνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν.
Αὐτὸ δὲν σημαίνει βέβαια ὅτι τὸ Εὐχέλαιο ἀντικαθιστᾶ τὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση. Ἀλλὰ ἐπειδὴ πολλὲς φορὲς μία σωματικὴ ἀσθένεια εἶναι συνέπεια μίας ἁμαρτίας, ὁ Χριστὸς συνέδεσε τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μὲ τὴ θεραπεία τοῦ σώματος. Τὸ βλέπουμε αὐτὸ καὶ στὴ περίπτωση τῶν Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν τοὺς ἐξέλεξε ὁ Κύριος καὶ τοὺς ἔστειλε στὸ κήρυγμα, κήρυτταν ὅτι πρέπει νὰ μετανοήσουν οἱ ἄνθρωποι· ἔβγαζαν δαιμόνια καὶ ἄλειφαν τοὺς ἀρρώστους μὲ λάδι καὶ τοὺς θεράπευαν.
Ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν ποὺ λαμβάνουμε μὲ τὸ ἱερὸ Εὐχέλαιο προϋποθέτει τὴ μετάνοιά μας καὶ τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ γίνεται τὸ μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου στὸ Ναὸ γιὰ ὅλους τούς πιστοὺς κατὰ τὴ Μεγάλη Τετάρτη καὶ τὴ παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων, ἡμέρες κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ πιστοὶ ἔχουν προετοιμαστεῖ μὲ τὴν Ἐξομολόγηση γιὰ τὴ συμμετοχή τους στὴν θεία Κοινωνία.
Κατὰ τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ Εὐχελαίου διαβάζεται ἕνας Κανόνας, ψάλλονται ἀρκετὰ τροπάρια διαφόρων Ἁγίων καὶ κατόπιν διαβάζονται ἑπτὰ Ἀποστολικὲς καὶ ἑπτὰ Εὐαγγελικὲς περικοπές. Ἀκολουθεῖ ἡ ἀνάγνωση ἑπτὰ Εὐχῶν. Ὅλη αὐτὴ ἡ θαυμάσια ἱερολογία ἐκφράζει τὴν φιλανθρωπία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου ποὺ προσφέρεται ἀφθονοπάροχα στοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας.
Στὴν πρώτη ἀπὸ τὶς Εὐχὲς ὁ λειτουργὸς παρακαλεῖ τὸν Κύριο: «Ἂς γίνει, Κύριε, τὸ ἔλαιο τοῦτο ἔλαιο ἀγαλλιάσεως, ἔλαιο ἁγιασμοῦ, ἔνδυμα βασιλικό, θώρακας δυνάμεως, ἀγαλλίαμα καρδίας, εὐφροσύνη αἰώνια». Σὲ ἄλλη πάλι Εὐχὴ παρακαλοῦμε τὸ Κύριο νὰ ἑνώσει τὸ ἔλεός Του μὲ τὸ ἅγιο ἔλαιο, καὶ σὲ ὅσους χρίονται ἀπὸ αὐτό, νὰ εἶναι γιὰ τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός τους. Λέει ὁ λειτουργός: «Κύριε, στεῖλε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τὴν ἰατρική σου δύναμη. Ἀκούμπησε τὸ ἄρρωστο σῶμα, σβῆσε τὸν πυρετό. Γίνε γιατρὸς τοῦ δούλου Σου. Σήκωσὲ τον ἀπὸ τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου καὶ χάρισὲ τον στὴν Ἐκκλησία σου σῶο καὶ ὑγιῆ».
Ὅπως εἴπαμε, ἡ συμμετοχὴ τοῦ πιστοῦ στὸ Εὐχέλαιο γίνεται μὲ τὴν προσευχή του καὶ μὲ τὴ χρίση ποὺ τοῦ κάνει ὁ ἱερέας μὲ τὸ ἅγιο ἔλαιο. Καθὼς τὸν χρίει, παρακαλεῖ τὸ Θεό: «Πάτερ ἅγιε, ἰατρὲ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, Σύ ποὺ ἔστειλες τὸ Μονογενῆ σου Υἱό, γιὰ νὰ θεραπεύσει κάθε ἀρρώστια καὶ νὰ λυτρώσει ἀπὸ τὸ θάνατο, θεράπευσε καὶ αὐτὸν τὸ δοῦλο Σου ἀπὸ τὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ἀρρώστια ποὺ τὸν κατέχει καὶ ζωοποίησέ τον μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ».
Πρέπει βέβαια νὰ γνωρίζουμε ὅτι μετὰ ἀπὸ τὴν τέλεση τοῦ Εὐχελαίου δὲν ἀκολουθεῖ πάντοτε ἡ θεραπεία τοῦ ἀσθενοῦντος. Ἐὰν θὰ δοθεῖ ἡ θεραπεία ἀπὸ τὸ Χριστό, αὐτὸ θὰ τὸ κρίνει ὁ Ἴδιος. Ἀσφαλῶς ὅμως τὸ Μυστήριο, μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου, δίνει οὐράνια παρηγοριὰ στὸν ἀσθενῆ, γιὰ νὰ μπορέσει αὐτὸς νὰ δεχτεῖ τὴν ἀρρώστια μὲ ὑπομονή.
Κάθε φορᾶ ποὺ ἀντιμετωπίζουμε μία ἀρρώστια ψυχικὴ ἢ πνευματική, ὁ Χριστὸς μᾶς καλεῖ νὰ προσέλθουμε σ’ Αὐτόν, ποὺ εἶναι ὁ φιλάνθρωπος ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, νὰ ζητήσουμε τὸ ἔλεός Του γιὰ τὴ θεραπεία μας καὶ νὰ ἐμπιστευθοῦμε στὴν ἀγάπη Του ὅτι θὰ μᾶς δώσει τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα γιὰ τὴ ψυχή μας.
Ἐὰν προσερχόμαστε στὸ Κύριο μ’ αὐτὴ τὴ πίστη, τότε τὸ ἱερὸ Εὐχέλαιο, θὰ γίνει ἡ σωτηρία μας. Ο Κύριος θὰ μᾶς ἀναστήσει καὶ θὰ μᾶς κροτήσει κοντά Του γιὰ πάντα. Ἀμήν.

[toula]

Μεγάλη Πέμπτη: Γιατί ονομάζεται «Μυστικός Δείπνος»

Γιατί άραγε ο Δείπνος της Μεγάλης Πέμπτης, εκείνος που παρέθεσε στους μαθητές του ο Χριστός, όταν θέλησε να συνφάγουν όλοι μαζί για τελευταία φορά, ονομάζεται «Μυστικός Δείπνος»;

Ο πιο γνωστός και σημαντικός δείπνος της ιστορίας, δε θα μπορούσε να είναι άλλος από εκείνον της Μεγάλης Πέμπτης, ο «Μυστικός Δείπνος», όπως λέγεται.

Η λέξη μυστικός παράγεται από το «μύστης» και αυτό από το «μυώ». Άρα ο Δείπνος αυτός δεν έγινε κρυφά και απομονωμένα, αλλά για να αποκαλύψει, παρουσιάσει και διδάξει στους δώδεκα μαθητές Του ο Κύριος, ότι το μυστήριο της Σταυρικής Του Θυσίας ήδη έχει συντελεσθεί.

Ο Δείπνος εκείνης της Πέμπτης λέγεται και είναι «ΜΥΣΤΙΚΟΣ», διότι εμύησε ο Κύριος τους Μαθητές Του και διά των Μαθητών εμάς στη σωτήρια θυσία: Ιερούργησε ο ίδιος τη Σταυρική Θυσία του Γολγοθά. Με τον Μυστικό Δείπνο ο Χριστός με τρόπο ασύλληπτο από τον ανθρώπινο νου και την κοινή λογική, προλαβαίνει τα γεγονότα της προδοσίας, της Δίκης, των Παθών, του Γολγοθά και της Θυσίας πάνω στον Σταυρό. Και τα προλαμβάνει διότι είναι παρόντα στην τροφή του Παναγίου Σώματος και του Τιμίου Αίματος Του…»Φάγετε από το Σώμα μου», τους λέγει, «και πίετε από το Αίμα μου».

Είμαι το «Εσφαγμένο Αρνίον». Για να μας ομιλεί έτσι ο Κύριος, σημαίνει ότι η Θυσία έχει ήδη συντελεσθεί και συνεχίζει με την δική μας Θεία Λειτουργία να συντελείται!

πρ. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

[toula]

Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι…

– Άρνηση του Θεού
– Εφεύρεση των δαιμόνων
– Εξουδένωση των ανθρώπων
– Μητέρα της κατακρίσεως
– Απόγονος των επαίνων
– Απόδειξη ακαρπίας
– Φυγαδευτήριο της βοήθειας του Θεού
– Πρόδρομος της παραφροσύνης
– Πρόξενος πτώσεων
– Αιτία της επιληψίας
– Πηγή του θυμού
– Θύρα της υποκρίσεως
– Στήριγμα των δαιμόνων
– Φύλακας των αμαρτημάτων
– Δημιουργός της ασπλαχνίας
– Άγνοια της συμπαθείας
– Πικρός κριτής
– Απάνθρωπος δικαστής
– Αντίπαλος του Θεού
– Ρίζα της βλασφημίας

Άγ. Ιωάννης της Κλίμακας
https://proskynitis.blogspot.com/
https://www.hristospanagia.gr/

[toula]

Το μυστικό για να μας δώσει εύκολα, ευκολότατα ο Χριστός ότι επιθυμούμε!

Να μην εκβιάζομε με τις προσευχές μας τον Θεό. Να μη ζητάμε απ’ τον Θεό να μας απαλλάξει από κάτι, ασθένεια κ.λπ., ή να μας λύσει τα προβλήματά μας, αλλά να ζητάμε δύναμη και ενίσχυση από Εκείνον, για να τα υπομένομε.

Όπως Εκείνος κρούει με ευγένεια την πόρτα της ψυχής μας, έτσι κι εμείς να ζητάμε ευγενικά αυτό που επιθυμούμε κι αν ο Κύριος δεν απαντάει, να σταματάμε να το ζητάμε.

Όταν ο Θεός δεν μας δίδει κάτι που επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του. Εφόσον πιστεύομε στην αγαθή Του πρόνοια, εφόσον πιστεύομε ότι Εκείνος γνωρίζει τα πάντα απ’ τη ζωή μας κι ότι πάντα θέλει το αγαθόν, γιατί να μη δείχνομε εμπιστοσύνη;

Να προσευχόμαστε απλά και απαλά, χωρίς πάθος και εκβιασμό. Ξέρομε ότι παρελθόν, παρόν και μέλλον, όλα είναι γνωστά, γυμνά και τετραχηλισμένα ενώπιον του Θεού. Όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, «…ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον Αυτού, πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς Αυτού».

Εμείς να μην επιμένομε· η προσπάθεια κάνει κακό αντί για καλό. Μην κυνηγάμε ν’ αποκτήσομε αυτό που θέλομε, αλλά να τ’ αφήνομε στο θέλημα του Θεού. Γιατί, όσο το κυνηγάμε, τόσο αυτό απομακρύνεται.

Άρα, λοιπόν, υπομονή και πίστη και γαλήνη. Κι αν το ξεχάσομε εμείς, ο Κύριος ποτέ δεν ξεχνάει κι αν είναι για το καλό μας, θα μας δώσει αυτό που πρέπει κι όταν πρέπει.

Να ζητάμε στην προσευχή μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας. Δεν είπε ο Κύριος: «Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού… και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν»;

Εύκολα, ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε. Και κοιτάξτε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νου σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δώσ᾽ μου τούτο, εκείνο…».

Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού, ελέησόν με». Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Το θέμα είναι ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του.

Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού· αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.

Από το βιβλίο Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, «Βίος και λόγοι», έκδοση Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

https://www.pemptousia.gr/

[toula]

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος και το ”Χριστός Ανέστη”

Γράφει ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: “Όταν ακούσεις ότι ο Χριστός κατέβηκε στον άδη και ελευθέρωσε όλες τις ψυχές που ήταν εκεί, μη νομίζεις ότι αυτό είναι μακριά από όσα γίνονται σήμερα.
Να θεωρείς δηλαδή ότι η καρδιά είναι ο τάφος και εκεί είναι θαμμένοι οι λογισμοί και ο νους, μέσα στο βαθύ σκοτάδι.
Έρχεται λοιπόν ο Κύριος στις ψυχές που Τον επικαλούνται από τον άδη, δηλαδή στο βάθος της καρδιάς, και εκεί διατάζει τον θάνατο: “άφησε, του λέει, ελεύθερες τις φυλακισμένες ψυχές, οι οποίες ζητούν εμένα που μπορώ να τις σώσω”.
Κατόπιν, αφού σηκώσει τη βαριά πέτρα που σκεπάζει την ψυχή, ανοίγει τον τάφο και ανασταίνει τον πράγματι νεκρό και ελευθερώνει τη φυλακισμένη ψυχή από τη σκοτεινή φυλακή”.

Η ανάσταση των σωμάτων θα γίνει στη Δευτέρα έλευση του Χριστού. Συνεπώς όταν μιλάμε για ανάσταση σήμερα, μιλάμε για την ανάσταση της ψυχής από τον πνευματικό θάνατο, στον οποίο βρίσκεται η ψυχή νεκρή λόγω της φυλακής της στα υλικά πράγματα.
Μόνο ο ερχομός του Χριστού μέσα στη καρδιά, όπως λέει ο άγιος Μακάριος, μπορεί να ελευθερώσει την ψυχή από αυτή την αιχμαλωσία και να αναστήσει τον έσω άνθρωπο.

Χριστός Ανέστη, λοιπόν, μπορούν να πουν μόνο αυτοί στους οποίους ο Χριστός έχει έλθει μέσα στη καρδιά τους και επιτελεί την Ανάσταση, ή όσοι τον ποθούν και τον λαχταρούν και τον περιμένουν. Οι υπόλοιποι εμείς, λέμε Χριστός Ανέστη, μόνο με τα χείλη, τυπικά, και έτσι κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, παραμένοντας ωστόσο νεκροί.
Έτσι το ερώτημα παραμένει στον καθένα μας: Χριστός Ανέστη;

https://proskynitis.blogspot.com/

[toula]

Συνδέεται η Μετάνοια με την Εξομολόγηση;

Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου

Αναφερόμενοι στο Μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως, πρωτίστως, ας έχουμε κατά νου ότι πρόκειται για δύο ξεχωριστά ζητήματα που συνδέονται άμεσα μεταξύ τους.

Η μετάνοια συνδέεται και παραλληλίζεται με την Εξομολόγηση και, ωσαύτως, η Εξομολόγηση δεν μπορεί να αποκτήσει ουσιαστική υπόσταση χωρίς να εμφορείται από έμπρακτα στοιχεία μετανοίας. Η Εξομολόγηση είναι το δεύτερο βήμα της μετανοίας και, στην ουσία, για να έχει περιεχόμενο το Μυστήριο της Εξομολογήσεως και να μην, τρόπο τινά, «καπηλεύεται» την Αγαθοσύνη και Φιλανθρωπία του Θεού, πρέπει να συνοδεὐεται από έργα μετανοίας, τόσο πριν το Μυστήριο της Εξομολογήσεως, κατά τη διάρκεια και, κυρίως, ορθόπρακτα, και μετά την Εξομολόγηση.

Ο Γέρων Εφραίμ, ο Φιλοθεΐτης, συνήθιζε να διδάσκει ότι «μετάνοια σημαίνει παύση της αμαρτίας». Υπό αυτή την έννοια, αγωνίζομαι κατά των παθών σημαίνει ότι καταβάλω φιλότιμη προσπάθεια ν᾿ αναπαύσω τον Ουρανό και να εκόψω το θέλημά μου, να τερματίσω το πάθος (κάποιες φορές αποτελεί ισόβια προσπάθεια και όχι, πάντοτε, με τα αναμενόμενα αποτελέσματα), και να το μεταμορφώσω χριστοκεντρικά και εκκλησιοκεντρικά. Είναι άλλο, λοιπόν, ν᾿ αγωνίζομαι με πνευματικό φιλότιμο κατά των παθών μου, να «πέφτω και να σηκώνομαι» συνεχώς και, ασφαλώς, άλλο να «περιχαρακώνομαι», συνήθως χωρίς αγώνα, πίσω από τις αδυναμίες μου και ν᾿ εκμεταλλεύομαι το Έλεος και την Ανεξικακία του Παναγίου Θεού, σκεπτόμενος, πάντοτε, πως «υπάρχει» το Μυστήριο της Εξομολογήσεως και, επομένως, δύναμαι ανερυθρίαστα να πορεύομαι και να πολιτεύομαι εφάμαρτα επί της γης.

Σε αυτό το σημείο, δε, ας τονίσουμε ότι, χωρίς ν᾿ αποτελεί ο λόγος μας υπερβολή, οι περισσότεροι χριστιανοί δεν έχουμε γνώση από την ορθή λειτουργία του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως. Αποτέλεσμα αυτής της άγνοιας, κάτι που καθημερινά επιβεβαιώνεται, τις περισσότερες φορές, το Μυστήριο της Εξομολογήσεως μεταποιείται σε μια μακραίωνη και φλύαρη συζήτηση, σε μια άνευ χρονικών και, φοβούμαι, κατά περιπτώσεις, άνευ διακριτικών ορίων συνομιλία του Επισκόπου ή ιερέα που τελεί το Μυστήριο και του εξομολογούμενου. Προσοχή! Το Ιερό Εξομολογητήριο δεν είναι γραφείο ψυχολογικής υποστήριξης, πολύ δε περισσότερο, κέντρο αποθεραπείας και ιάσεων ψυχικών ή ψυχοπαθολογικών ζητημάτων. Το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως λειτουργεί αυστηρά, αδέκαστα, σοβαρότατα, δια «χειρουργικών» πνευματικά κινήσεων και επεμβάσεων, ουχί διά ατέρμονων συζητήσεων επί παντός επιστητού γύρω μας και παγκοσμίως!

Με άλλα λόγια, Μυστήριο Εξομολογήσεως σημαίνει εξαγόρευση προφορικά των αμαρτημάτων μας και ανάγνωση της συγχωρητικής ευχής υπό του Επισκόπου ή πρεσβυτέρου που τελεί το Μυστήριο. Αυτό και, δη, αυστηρά! Οποιαδήποτε άλλη συμβουλή, παραίνεση, καθοδήγηση, που σαφέστατα και πρέπει να κατατίθεται, πάντοτε, μα πάντοτε, πρέπει να λαμβάνει χώρα είτε στο τέλος του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως είτε κάποια άλλη στιγμή, ώστε καί χρόνο να κερδίζουμε αλλά καί στην αποσυμπίεση να συμβάλλουμε του πρεσβυτέρου (ή Επισκόπου), που πριν από εμάς και, ασφαλώς και έπειτα, έχει πολλούς ακόμη χριστιανούς να συναντήσει!

Όσον, δε, αφορά τον τρόπο Εξομολογήσεως, έχουμε σημειώσει και ανωτέρω σχετικά. Με λακωνικό τρόπο η εξαγόρευση των αμαρτημάτων μας. όχι περιγραφή του τρόπου και της κατάστασης της αμαρτίας με λεπτομέρειες δικαστικής και αστυνομικής καταθέσεως. Το αμάρτημα λακωνικά, δηλαδή, «έκλεψα ένα πορτοκάλι». Μονολεκτικά η αμαρτία, λακωνικά, με σαφήνεια και ευκρίνεια.

Και, εισέτι, ας θυμόμαστε πως απέναντί μας έχουμε ανθρώπους λειτουργούς! Δεν έχουμε αγγέλους στο Ιερό Εξομολογητήριο (αναφέρομαι, εδώ, κυρίως, στις νεαρές γυναίκες), γεγονός που πρέπει να μας θυμίζει το «λακωνικόν» της εξαγορεύσεως των αμαρτημάτων και σαφώς, και τον τρόπο ένδυσης και προετοιμασίας μας, καθώς προσερχόμαστε στο Μυστήριο.

[toula]

Ποια πρέπει να είναι η πνευματική κατάσταση εκείνων που κοινωνούν (;)

Ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει: «Όποιος τρώει τον Άρτο και πίνει το Ποτήριο του Κυρίου ανάξια, γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.

Ο τρόπος με τον οποίο ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται στη Λειτουργία σε Σώμα και Αίμα του Χριστού είναι ένα μυστήριο που κανένας θνητός δεν μπορεί να το κατανοήσει. Στον Μυστικό Δείπνο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πήρε τον άρτο, τον έκοψε κομμάτια και τον έδωσε στους μαθητές Του, λέγοντας: «Πάρετε και φάτε· αυτό είναι το Σώμα μου» (Ματθ. 26:26). Ύστερα πήρε το ποτήρι με τον οίνο και τους το έδωσε, λέγοντας: «Πιείτε απ’ αυτό όλοι· αυτό είναι το Αίμα μου» (Ματθ. 26:27-28). Και τους πρόσταξε: «Αυτό που κάνω τώρα, να το κάνετε σε ανάμνησή μου» (Λουκ. 22:19).

Έτσι, σε κάθε λειτουργία, με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος από τον λειτουργό ιερέα, η παντοδύναμη θεία χάρη μεταβάλλει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Εμείς, λοιπόν, κοινωνώντας, πιστεύουμε ότι δεχόμαστε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ολόκληρη τη θεανθρώπινη φύση του Κυρίου, δεν μπορούμε όμως να εισχωρήσουμε με το νου μας στο φοβερό και ακατάληπτο αυτό μυστήριο.

Ποια πρέπει να είναι η πνευματική κατάσταση εκείνων που κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού;

Απάντηση: Ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει: «Όποιος τρώει τον Άρτο και πίνει το Ποτήριο του Κυρίου ανάξια, γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Γι’ αυτό πρέπει να εξετάζει κανείς προσεκτικά τον εαυτό του, και τότε να τρώει από τον Άρτο και να πίνει από το Ποτήριο» (Α’ Κορ. 11:27-28). Πρέπει, λοιπόν, πριν από κάθε Μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων, να εξετάζουμε προσεκτικά την ψυχή μας και, αν διαπιστώνουμε πως έχει τον παραμικρό ρύπο αμαρτίας, να την καθαρίζουμε με τη μετάνοια· ύστερα να πλησιάζουμε στο άγιο Ποτήριο με φόβο Θεού, πίστη και αγάπη. Γιατί «όποιος τρώει τον Άρτο και πίνει τον Οίνο ανάξια,… τρώει και πίνει για την καταδίκη του» (Α’ Κορ. 11:29).

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή μας στα θεία Μυστήρια είναι και η συμφιλίωση με τους συνανθρώπους μας εκείνους, τους οποίους τυχόν πικράναμε με τη συμπεριφορά μας. «Όταν προσφέρεις το δώρο σου στον ναό», είπε ο Κύριος, «και εκεί θυμηθείς πως ο αδερφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο του ναού, το δώρο σου, πήγαινε να συμφιλιωθείς πρώτα με τον αδερφό σου, και ύστερα έλα να προσφέρεις το δώρο σου» (Ματθ. 5:23-24).

Από το βιβλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι), Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών. Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2012. Ερωτήσεις 114, 169.

[toula]

Ένας μαθητής χάνει τον παράδεισο και ένας ληστής τον κερδίζει. Μην κρίνουμε τίποτα και κανέναν...Όλα παίζονται….
Η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού διαλύει οποιαδήποτε κοσμική βεβαιότητα.
Μόνο δύο βεβαιότητες υπάρχουν: Η σταθερά του προσωπικού μας βιολογικού θανάτου και ότι ο παράδεισος είναι πλέον ανοιχτός.
Πολλές φορές εκεί που νομίζουμε ότι όλα τελειώνουν τελικά ανατέλλει μια καινούργια αρχή.
Μονόδρομος η Εσταυρωμένη αγάπη...Το λιγότερο που μπορούμε να περιμένουμε στην ζωή μας είναι τα πάθη του Κυρίου....Είναι πόνος θεραπευτικός όπως η φωτιά λαμπυρίζει το χρυσό...
Ας ακουμπήσουμε τις αμαρτίες μας στο πετραχήλι όσο είναι καιρός...και τότε θα ακούσουμε στο Παράδεισο τον Κύριο να φωνάζει το όνομα μας.
«Μνήσθητί μου Κύριε ὅταν ἔλθεις ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου».
Αυτές τις μέρες γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές στις ακολουθίες, όμως κάποιοι θα γίνουν εραστές και πρωταγωνιστές. Θα κουβαλήσουν τον Σταυρό, και όπως αναφέρει και ο ιερός υμνοφράφος «συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι’ αυτόν ταις του βίου ηδοναίς ίνα και συζήσωμεν αυτώ».
Ἐξαποστειλάριον Αὐτόμελον - Ἦχος γ’
Τὸν Λῃστὴν αὐθημερόν, τοῦ Παραδείσου ἠξίωσας Κύριε, κἀμὲ τῷ ξύλῳ τοῦ Σταυροῦ, φώτισον καὶ σῶσόν με.
Καλή Μετάνοια και Ανάσταση σε όλον τον κόσμο.!!
π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh. gr