"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Σιμωνοπετρίτες Πατέρες που βρήκαμε και αγαπήσαμε (1973–1997)

Ο Γέροντας Αιμιλιανός ήδη από το 1987 προέτρεπε τους πατέρες να καταγράψουν σε κάποιο κείμενο τις πληροφορίες για τους πατέρες που βρήκαν ή γνώρισαν όταν ήρθαν στην Σιμωνόπετρα από τα αγιασμένα Μετέωρα, να κάνουν το «Γεροντικό» αυτών των πατέρων. Το ζητούμενο για τον γ. Αιμιλιανό δεν ήταν η έκδοση αλλά η καταγραφή ώστε «να το βρούνε οι επιγινόμενοι». Έδινε μάλιστα και το νόημα μια τέτοιας καταγραφής η οποία πρέπει να τονίζει περισσότερο την διαρκή πάλη των μοναχών για την επίτευξη της σωτηρίας παρά την αγιότητα. Οι μοναχοί έλεγε «σώζονται και δια της μετανοίας και ως λησταί και ως τελώναι και ως χαναναίες» προτρέποντας τους πατέρες να πάρουν από τα γεροντάκια την γνησία μυστικιστική ασκητικότητά τους.

Το δύσκολο αυτό πόνημα ανέλαβε, με την προτροπή του Γέροντος, ο αγαπητός σε όλους μας π. Μύρων όπου με υπομονή συνέλεξε χαρτάκια, σημειώσεις, σκόρπιες μνήμες αλλά και έγραφες πληροφορίες από τα ιστορικά αρχεία της μονής. Η έκδοση αυτή αποτελεί και το τρίτο βιβλίο της σειράς ΣΙΜΟΝΩΠΕΤΡΙΤΙΚΑ.

Έκδοση : ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Σελίδες : 287
Σχήμα : 20,5 Χ 14,5 εκ.

Περισσότερα: http://www.monastiriaka.gr

Το βιβλίο είναι πράγματι πολύ ωραίο, χαριτωμένο και γλαφυρά γραμμένο από τον π. Μύρων και αναφέρεται στους Γέροντες που βρήκε η συνοδεία του γ. Αιμιλιανού όταν από τα Μετέωρα, εγκαταστάθηκαν οριστικά στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στην Σιμωνόπετρα.

Είναι εμπλουτισμένο με πολύ ωραίες φωτογραφίες, παλιές και νέες, της συνοδείας ή των παλιών γερόντων στους οποίους αναφέρεται, ή φωτογραφίες από στιγμιότυπα εορτών στη Σιμωνόπετρα.

Στο τέλος δε, περιγράφει και δείχνει με σχέδια σχετικά με την κοίμηση των μοναχών του Αγίου Όρους και τον τρόπο που τους ντύνουν (ή μαλλον καλύτερα τους τυλίγουν στον καλογερικό τους μανδύα.)

Τιμάται στα 14€ (τόσο το αγόρασα εγώ από την έκθεση στο μετόχι τους στην Ανάληψη) και φαντάζομαι ότι λογικά το βιβλίο θα πρέπει να υπάρχει σε όλα τα χριστιανικά βιβλιοπωλεία.

Νομίζω ότι αξίζει να το προμηθευτεί κανείς!

Ευχαριστουμε πολυ! Ο Κυριος να σου ανταποδιδει τον κοπο σου.

Κατά την παραμονή μας στη Σιμωνόπετρα στο προσκύνημα τον Μάιο του 2012 με αδέρφια από το φόρουμ,
απολαύσαμε μια γλαφυρότατη περιγραφή όλης τις σύγχρονης ιστορίας της μονής από τον γέροντα Αθανάσιο.
Πράγματι είναι συγκλονιστικό το τι βρήκαν και το τι συντήρησαν και έφτιαξαν. Και επίσης συγκινητική ήταν
η περιγραφή για τα ελάχιστα γεροντάκια που βρήκαν.
Η μονή αυτή είναι από τις πιο αγαπημένες μου για να μην πω η πιο αγαπημένη μου.
Η φιλοξενία τους σε όλα τα επίπεδα είναι μοναδική.
Ρώτησα έναν γέροντα που οφείλεται ή άψογη φιλοξενία τους.
Μου απάντησε πως ήταν η θέληση του γ. Αιμιλιανού και συνεχίζουν και μετά απο αυτόν με τον ίδιο ζήλο.
Έχουν εξαιρετικούς πνευματικούς - εξομολογητές που η διαύγειά τους και οι συμβουλές τους είναι ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ!!!
Κάθε ημέρα έχουν ομιλία για τους προσκυνητές.
Πέτυχα ομιλία του γ. Ιωαννίκιου με θέμα την Παναγία μας.
Παιδιά αυτό δεν το έχω ξαναζήσει. Οι περισσότεροι με δάκρυα στα μάτια τον ικέτευαν να συνεχίσει λίγο ακόμα.
Δεν ήταν όμως δυνατόν γιατί άρχιζε ο Εσπερινός...
Ας τους έχει καλά ο Θεός να φωτίζουν έτσι μοναδικό το ποίμνιο.

Για το γ. Μύρων τι να πεις...
Τα έχει πει στο παρελθόν ο Στάθης.
Πάντως είναι ευκαιρία τώρα που είναι στο μετόχι στο Βύρωνα να τον γνωρίσει από κοντά κάποιος.
Και αν θέλει να εξομολογηθεί.
Για τα δικά μου δεδομένα είναι μοναδικός!!!

Συγχωρέστε μου παρακαλώ τα ελαφρώς άσχετα με το θέμα

Δεν θα μπορουσε καποιος να γραψει κατι πιο σχετικο και πιο ουσιωδες με αυτο το θεμα.

Εξεφρασες καιρια το πνευμα θυσιας-προσφορας-παρακλησεως με λογο Θεου, λογο οικοδομης,
μιας αδελφοτητας που γεννηθηκε απο μια θεοφορα πνευματικη μητρα,
που λεγεται Γερων Αιμιλιανος Σιμωνοπετριτης,
και αποτελει μια απο τις βασικες αιτιες της μοναστικης αναγεννησεως,
οχι μονο στον Αθωνα, αλλα εν Ελλαδι γενικοτερα.

Ευχαριστουμε Βασιλη για την καταθεση της εμπειριας σου.

angieholi έγραψε: ... Έδινε μάλιστα και το νόημα μια τέτοιας καταγραφής η οποία πρέπει να τονίζει περισσότερο την διαρκή πάλη των μοναχών για την επίτευξη της σωτηρίας παρά την αγιότητα. Οι μοναχοί έλεγε «σώζονται και δια της μετανοίας και ως λησταί και ως τελώναι και ως χαναναίες» ...

Μπορεί κάποιος να μας αναλύσει λίγο τα παραπάνω λόγια;
Τι σημαίνει ΄΄και δια της μετανόιας και ως ληστές κλπ κλπ΄΄;

Ευχαριστώ προκαταβολικά

Μπραβο Μαρια εχεις εξελιχθει σε μια αρκετα καταρτισμενη βιβλικη θεολογο,
με μια εξειδικευση στην Κ.Δ. και δη την ερμηνευτικη του Ευαγγελιου, τοσο ιστορικογραμματικα οσο και τυπολογικα.

Συνεχισε ετσι ευκλεες & αγλαοκαρπον τεκνον,
και θα προσφερεις ευχυμους καρπους στο χριστεπωνυμο πληρωμα.

Ετσι οπως τα λες ειναι.

Ο ληστης, ο τελωνης, η χαναναια, περα απο ιστορικα προσωπα που διαλεχθηκαν με τον Κυριο,
και απεκομισαν τον ευαγγελισμο της σωτηριας τους εν Χριστω, μετα απο την υπαρξιακη τους συντριβη,
ειναι και "τυποις", προσωπα που αντανακλουν καθε εναν απο εμας, και πλευρες του χαρακτηρα μας διαχρονικα.

Ας μην ξεχναμε οτι το να φορεσει καποιος το αγγελικο μοναχικο σχημα,
δεν αποτελει αυτοχρημα αυτο ως τροπος ζωης και ενδυμασιας ενα.. κλεισμενο εισητηριο στον Παραδεισο.

Καλειται ο μοναχος περα απο την προσπαθεια της αποκτησης των αρετων,
να ειναι τω οντι, υπαρξιακα δηλαδη οχι στα λογια:

Eνας ληστης: με συναισθηση οτι για καθε πειρασμο και ταλαιπωρια, δικαια υποφερει, ελπιζοντας στο Μεγα Ελεος.

Ενας τελωνης: με πεποιθηση οτι δεν κανει απολυτως τιποτα το ιδιαιτερο, ουτε διαφερει απο τους αλλους αδερφους,
αλλα ειναι εσχατος και αμαρτωλος, και η μονη της μετανοιας του, και η εξαφανιση του απο το φως το κοσμικο,
αποτελει γιαυτον την σκοτεινη και ταπεινη γωνια του ναου,
οπου προσευχηθηκε με τον περιφημο αναστεναγμο της μετανοιας ο Τελωνης του Ευαγγελιου,
(ο Θεος ιλασθητι μοι, τω αμαρτωλω..)

Μια Χαναναια: Χωρις απαιτησεις και επιθυμιες, οραματων, χαρισματων, ευεργεσιων,
αλλα σερνομενος στο εδαφος και αρρωστος, δηλαδη ταπεινος και με αυτογνωσια της ανθρωπινης ασθενειας,
να ακουμπα μονο το "κρασπεδο" των ιματιων του Χριστου,
δηλαδη την εσχατη κατω-κατω διακοσμηση, με τις φουντιτσες που εραβαν στην Παλαιστινη,
στην ακρη των φορεματων τους, για να τους θυμιζει την διαθηκη ελεους και αγαπης,
που ειχαν συναψει με τον Θεο του Αβρααμ, του Ισαακ, του Ιακωβ.

Και μαζι με την περιεκτικη μετανοια και την προσευχη, οπως καθαρισμενα πλεον θα ρεουν αυτα,
μακρια απο εγωϊσμο και αυταρκεια, ετσι σκληρα φιλτραρισμενα, θα επιμεινει εις τελους ο Μοναχος ωστε να ελεηθει,
δηλαδη να σωθει.

Κεντρικο νοημα και παλι, οτι κανεις δεν σωζεται με αυτο που γινεται, αλλα με αυτο που του χαριζεται,
φυσικα βεβαια και συναμα με την καταθεση προσωπικου αγωνα, που ακριβως τον κανει ο μοναχος αλλα και ο πιστος,
ωστε να καταθεσει εμπρακτα την καλη του προαιρεση, στον Χριστο.

Χρεος ολων μας, ειναι να ενσωματωσουμε στην καρδια μας,
και στην προσευχη μας, και την θεση μας ενωπιον του Χριστου,
τους τρεις αυτους βιβλικους χαρακτηρες ωστε να βρουμε Ελεος.

Ετσι το αντιλαμβανομαι εγω τουλαχιστον.