Γιατί με βάπτισαν χωρίς να με ρωτήσουν ;

[Domna]

—Γιατί δεν αποφασίζουμε μόνοι μας, αν θέλουμε να βαπτιστούμε και να γίνουμε Χριστιανοί;
—Γιατί μας βαπτίζουν νήπια καταστρατηγώντας την ελευθερία μας;

Ερωτήματα που ακούγονται συχνά και μας προκαλούν, με τη σειρά μας, να ρωτήσουμε:
—Όταν το νήπιο είναι άρρωστο και χρειάζεται γιατρό, μήπως πρέπει πρώτα να το ρωτήσουμε για να τον φωνάξουμε;
—Μήπως το φάρμακο που του δίνουμε του στερεί την ελευθερία να επιλέξει αν θα γιατρευτεί;—Ζητάμε προηγουμένως τη συγκατάθεσή του, όταν το εμβολιάσουμε;
— Καταστρέψαμε την ελευθερία του, όταν του δίνουμε φαγητό ή το ντύνουμε;
—Το ρωτάμε ποια γλώσσα επιθυμεί να μιλάει;
—Το ρωτάμε αν θέλει να πάει στο σχολείο;

Τη σωματική υγεία του παιδιού τη φροντίζουμε, χωρίς να το ρωτήσουμε. Την πνευματική υγεία του δεν θα την αποκαταστήσουμε στην πρωταρχική της ωραιότητα; Είναι μικρότερης σημασίας η πνευματική του υγεία;
Όπως σε όλους τους τομείς της ζωής οι γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους ότι καλύτερο μπορούν από κάθε άποψη, έτσι είναι φυσικό, για τους γονείς που είναι πιστοί οι ίδιοι να νιώθουν την ανάγκη το παιδί τους να γίνει σύντομα μέλος του σώματος του Χριστού. Να γεμίσει από Άγιο Πνεύμα, έστω και αν η ώρα της Βάπτισης δεν είναι συνειδητή γι’ αυτό. Με το βάπτισμα το παιδί «εγκεντρίζεται» (μπολιάζεται) κατά κάποιον τρόπο, ενσωματώνεται μυστικά στο άχραντο σώμα του Χριστού, γίνεται επίσημα μέλος της Εκκλησίας και έχει το δικαίωμα συμμετοχής και στα υπόλοιπα μυστήρια. Τη σωτηρία και υπέροχη σφραγίδα του Άγιου Πνεύματος, που παίρνει με το Βάπτισμα, τη γνωρίζουν οι άγγελοι και την τρέμουν οι δαίμονες. Ώστε έτσι, οι δαίμονες φεύγουν τρέχοντας από τον βαπτισμένο και οι άγγελοι τον φρουρούν σαν γνώριμο και παιδί του Θεού. Το βάπτισμα το κάνουμε στα νήπια για να τα προφυλάξουμε από έναν μέγιστο κίνδυνο για να περιφρουρήσουμε την ελευθερία τους από τις μεθοδείες του διαβόλου.
Ο νηπιοβαπτισμός επομένως δεν εμποδίζει, αλλά εξασφαλίζει και διασφαλίζει την ουσιαστική ελευθερία.Το λουτρό του Βαπτίσματος, σε συνδυασμό προς το Άγιο Χρίσμα, ενεργεί μια νέα γέννηση, σε συνδυασμό προς το Άγιο Χρίσμα, ενεργεί μια νέα γέννηση. Έτσι έχουμε μια νέα δημιουργία, νέα γέννηση πνευματικής ύπαρξης τελείως νέας και χαριτωμένης. Δεν δίνονται απλώς κάποια χαρίσματα στον πιστό, αλλά όλο το πλήρωμα του Αγίου Πνεύματος εκχύνεται σ’ αυτόν, μορφώνει μέσα του τη μορφή του Χριστού και τον κάνει παιδί του Θεού Πατέρα.
Γιατί λοιπόν πρέπει να αρνούμαστε στα παιδιά το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να έχουν από την αρχή της ζωής τους τη ζωοποιό Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ως μέρος της ύπαρξης τους; Αν καθώς μεγαλώνουν αποφασίσουν ότι δεν θέλουν πια το Άγιο Πνεύμα, ας το αρνηθούν, όπως κάνει καθένας που αρνείται τον Θεό. Και ο Θεός αυτήν την κίνηση την σέβεται και αφήνει αυτόν που Τον αρνείται.
Η Βάπτισή μας και γενικά η σχέση μας με τον Θεό δεν μας δεσμεύει. Μήπως άλλωστε ζούμε – αν δεν το επιλέξουμε και επιδιώξουμε όπως ταιριάζει σε βαπτισμένους Χριστιανούς; Επομένως ούτως ή άλλως διαλέγουμε. Αν κανείς θέλει να αλλάξει πίστη, δεν δεσμεύεται από το βάπτισμα. Το βάπτισμα σώζει τελικά όσους με τον καθημερινό τους αγώνα ενεργοποιούν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μένει ανενέργητη στην ψυχή του. Όπως δηλαδή το μολύβι που γράφουμε ή το βέλος για να κινηθούν χρειάζονται το ανθρώπινο χέρι, έτσι και η αίρεση των ανθρώπων που πιστεύουν. Το γεγονός της ταύτισης του βαπτίσματος με την αναγέννηση, δεν σημαίνει πως το βάπτισμα μας απαλλάσσει από τον προσωπικό αγώνα για τη διατήρηση και την καρποφορία του πνευματικού δώρου.
Τα λόγια του αγίου Κυρίλλου, Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, τον 4ο αιώνα, «προς τους φωτιζόμενους» μπορούν να λειτουργήσουν αφυπνιστικά και στην εποχή μας:«Δεν παίρνεις λοιπόν όπλο φθαρτό, αλλά πνευματικό. Φυτεύεσαι στο νοητό Παράδεισο. Παίρνεις καινούργιο όνομα που δεν το είχες πριν. Πριν από το βάπτισμα ήσουνα κατηχούμενος, ενώ τώρα θα ονομαστείς πιστός.
Από την αμαρτία μετατίθεσαι, περνάς στη δικαιοσύνη, από το μολυσμό στην καθαρότητα… Αυτό όμως δεν φτάνει… Έργο του Θεού είναι το φύτεμα και το πότισμα, και δικό σου η καρποφορία. Έργο του Θεού είναι να σου δώσει τη χάρη Του, ενώ δικό σου να τη δεχτείς και να τη διατηρήσεις.
Μην καταφρονείς τη Χάρη, επειδή σου δίνεται δωρεάν, αλλά δέξου τη και συντήρησέ την, λειτουργώντας την μέσα στην ύπαρξή σου με πραγματική ευλάβεια»

http://paparokades.blogspot.com/2011/01 ... _9055.html

[Μ.Δ.Κ.]

Oι απαντήσεις που δίδονται στο ερώτημα ναί μεν είναι σωστές, όμως δεν αρκούν ιδιαίτερα όταν το ερώτημα τίθεται απο ετερόδοξους.
Υπάρχουν αποστομωτικές απαντήσεις μέσα απο την Αγία Γραφή, καλό είναι να τις γνωρίζουμε όλοι, διότι αν υπάρξει κάποτε διαλογική αντιπαράθεση με αυτούς θα πρέπει να έχουμε επιχειρήματα ατράνταχτα και ουσιαστικά. Οι απαντήσεις ευρίσκονται μέσα στις Πράξεις των Αποστόλων.

[aposal]

(Αποσπάσματα από βιβλίο με τίτλο: «Πίστη και λογική», στο οποίο ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κοστώφ απαντάει σε ερωτήσεις του Μανώλη Μελινού)

Νηπιοβαπτισμός
ΜΜ : Η Εκκλησία κατηγορείται εξ αιτίας του νηπιοβαπτισμού. Κάποιοι θεωρούν ότι δεν είναι σωστό να βαπτίζονται τα παιδιά χωρίς να ρωτούνται.
ΙΚ : Όταν πηγαίνουν να τα εμβολιάσουν, τα ρωτάνε μήπως; Τα ρωτάνε όταν πρόκειται να σταματήσουν το θηλασμό και να τον αντικαταστήσουν με γάλα Α΄ Β΄ Γ΄ Δ΄ ; Τα ρωτάνε όταν πρόκειται να αντικαταστήσουν το γάλα με στερεά τροφή; Γιατί εκεί το θεωρούν αυτονόητο;
ΜΜ : Θα ισχυριστούν ότι το παιδί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη φυσική τροφή.
ΙΚ : Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την πνευματική!
ΙΚ : Γιατί να στερήσουμε απ’ αυτή την ευεργεσία το παιδί; Αγνοούμε επιτέλους τον κίνδυνο να πεθάνει;
ΙΚ : Το κλάμα του παιδιού κατά το βάπτισμα ή τη Θ. Κοινωνία δεν σημαίνει άρνηση. Οφείλεται σε εξωτερικά αίτια (πχ κρύο), ή πειρασμικό. Αυτά θα αποκαλυφθούν ξεκάθαρα στη Δευτέρα Παρουσία. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, όταν μεγαλώσει ένα παιδί ποιος το εμποδίζει να απαρνηθεί τον Χριστιανισμό;

[geonutr]

οσο πιο μικρο βαπτιστει ενα μωρακι τοσο το καλυτερο...εμεις τη μικρη μας Αγγελικη την βαπτισαμε 3 μηνων..ο ιερεας της ενοριας μας με τη συζυγο του ηταν οι νονοι και το βαπτισμα εγινε οπως πρεπει,3 κανονικες βυθισεις στην κολυμβηθρα..στις πρωτες 2 δεν εκλαψα η μικρη αλλα στην τριτη σπαραξε στο κλαμα..λογικο,αφου μπηκε νερακι στο στομα της..ε,μετα ειχε περασει κ η ωρα κ πειναγε το καλο μου και φυσικα εκλαιγε συνεχεια..δεν ηταν ομως πειρασμικο!πεινα ηταν!απο τοτε οσο πιο συχνα μπορουμε την κοινωναμε και φυσικα καθεται ,ανοιγει κ το στομα μαλιστα (5 μηνων ειναι!)..της αρεσει να βρισκεται στην εκκλησια (αλλωστε την ακουγε απο την κοιλια μου)!ααα,και κατι ασχετο αλλα σχετικο..χθες βραδυ φιλησαμε, μετα την προσευχη με τον πατερα της, την εικονα της Παναγιτσας με τον Χριστο και του Αγιου Νεκταριου (αυτος μας γνωρισε)..ε,μονο να βλεπατε απο μια μερια πως γελαγε κ μιλουσε στην εικονα του..εκανε οπως κανει με εμας οταν της κανουμε χαρουλες!!!ΠΑΘΑΜΕ ΠΛΑΚΑ!ετσι ειναι οι αγγελοι..γιατι να στερησουμε απο τα μωρακια να γινουν αγγελοι????

[toula]

Nα σου ζήσει η κορούλα σου Γεωργία ! Καλοφωτισμένη και καλότυχη να είναι στην ζωή της ! Έτσι μπράβο. Τα παιδιά πρέπει να βαπτίζονται μικρά για να παίρνουν από νωρίς την ευλογία του Αγίου Πνεύματος !

[aposal]

Είναι σωστή η ευχή "καλότυχη", βρε Παναγιώτα;

[vasilisalt]

Στην πρώτη μου εξομολόγηση πριν κάποια χρόνια, ο ιερέας εξομολόγος
θεώρησε ως πιο σοβαρή αμαρτία μου το ότι δεν είχα βαφτίσει ακόμα
τα δύο μικρά μου (6 μηνών το ένα και 1.50 χρονών το άλλο)!

Και φανταστείτε τι υπόλοιπες αμαρτίες είχα.

[stathis73]

Στην πρώτη μου εξομολόγηση πριν κάποια χρόνια, ο ιερέας εξομολόγος
θεώρησε ως πιο σοβαρή αμαρτία μου το ότι δεν είχα βαφτίσει ακόμα
τα δύο μικρά μου (6 μηνών το ένα και 1.50 χρονών το άλλο)!

Και φανταστείτε τι υπόλοιπες αμαρτίες είχα.

Εχω ακουσει και δεν ξερω εαν ειναι και το σωστο οτι "κανονικα" το βρεφος πρεπει να το βαφτιζουμε οταν σαραντηση και μετα (βγει δηλαδη απο το σπιτι).

Τωρα Βασιλη για το ενα παιδι που ηταν 6 μηνων νομιζω οτι δεν αργησες και πολυ, ( και εγω και τα τρια καπου εκει τα βαφτισα) αλλα το αλλο που λες οτι ηταν εναμιση χρονων εεεεεεεεε αυτο ηταν λιγο αργα θα έλεγα.

Απο την στιγμη που ξερουμε ολοι μας την Σημασια του Βαπτισματος, απο κει και μετα οσο πιο πολυ αργουμε να κανουμε την βαπτιση τοσο πιο πολυ εκθετουμε το παιδι σε διαφορους κινδυνους.

[vasilisalt]

Σταθη ο Ίρβινκ Γιαλομ και ο Καζαντζάκης δεν μου τα είχαν πει αυτά...

Μετά τα έμαθα

[inaf]

Είναι σωστή η ευχή "καλότυχη", βρε Παναγιώτα;

Είναι "κατοχυρωμένη" πλέον

Η τύχη

... Και εδώ να κάνω και μια γραμματική παρατήρηση. Όταν λέει ο Παύλος:
"22 ἐπικουρίας οὖν τυχὼν " (Πράξεις 26, στίχ. 22) έτυχα, ρήμα είναι μετοχή, τυχὼν αφού έτυχα,
ἐπικουρίας προστασίας δηλαδή από το Θεό, μέχρι τώρα που σου μιλάω Αγρίππα.

Εδώ να κάνω μια παρατήρηση απάνω στο "τυχών".
Πρέπει να δούμε ότι σκανδαλίζει μερικούς η λέξις τύχη, τυχώ,τυχαίνω, τυχγάνω και τα λοιπά. Κάπου σκανδαλίζει.
Πρόσεξτε να δείτε εδώ. Ανήκει η λέξη αυτή στην ελληνική γλώσσα, βλέπετε εδώ ο Παύλος; Την χρησιμοποιεί.

"22 ἐπικουρίας οὖν τυχὼν " , έτυχα επικουρίας από τον Θεό, ΕΤΥΧΑ!
Δηλαδή τι σκανδαλίζει; Τι σχέση έχει η τύχη, το τυχερό, η ΤΥΧΗ;;;;; Με τον Θεόν;

Απλούστα αγαπητοί μου, ως προς ημάς λέγεται τύχη γιατί δεν γνωρίζουμε την έκβαση.
Για τον Θεό δεν υπάρχει τύχη, αναμφισβήτητα. Επειδή όμως η λέξη αυτή υπάρχει στην ελληνική γλώσσα, γι'αυτό την χρησιμοποιούμε.

Εαν πω: έτυχε να δω έναν άνθρωπο, ακούστε ΕΤΥΧΕ, δηλαδή η τύχη μπήκε στη μέση, έτυχε να δω έναν άνθρωπο,
που αυτός ο άνθρωπος στο δρόμο με βοήθησε ή του είπα κάποιες καλές κουβέντες και σώθηκε.
Θα μου λέγατε γιατί να χρησιμοποιήσω τη λέξη τύχη;
Θα επαναλάβω: αυτό το τυγχάνω ως προς ημάς που δεν ξέρουμε τα παρασκήνια της ιστορίας -ο Θεός γνωρίζει τα παρασκήνια της Ιστορίας- τύχη δεν υπάρχει.
Αυτός ο άνθρωπος συναντήθηκε με μένα διότι ο Θεός έφερε τα βήματά του προς εμένα ή να με βοηθήσει ή εγώ να τον βοηθήσω. Έτσι είναι!

Μπορούμε λοιπόν να χρησιμοποιούμε την λέξη τυχγάνω, τυχαίνω, μου έτυχε χωρίς να σκανδαλιζόμεθα.
Το είπα γιατί μερικοί... ναι... κάπου κάπου μου το λένε, γι'αυτό σας το είπα...

Από τις ομιλίες του +π. Αθανασίου Μυτιληναίου στις πράξεις των Αποστόλων
Ομιλία Νο 246, http://www.pantocrator.info/gr/modules. ... eA&show=10]