Ο πόλεμος των συγγενών μας
Συντονιστής: Συντονιστές
- marinam
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1018
- Εγγραφή: Δευ Νοέμ 08, 2010 3:47 pm
- Τοποθεσία: ΕΝ ΙΩΑΝΝΙΝΟΙΣ
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
Παιδιά σας ευχαριστώ. Ήταν ένα θέμα που δεν ήξερα τι να σκεφτώ και πως. Να στε καλά.
Μὴ χωρίσεις μὲ τῆς δόξης τῶν μαρτύρων σου γλυκύτατε Ἰησοῦ ὅτι τέτρωμαι τῆς σῆς ἀγάπης ἐγώ ἀλλὰ ἐνίσχυσον μὲ διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος, Χριστέ * Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος * Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
Και να σκέφτεσαι ότι δεν περνάς τίποτα μπροστά σε αυτά που πέρασε η Αγία Βαρβάρα η οποία σήμερα εορτάζει .
Δόξα Το Θεό ,εν έτη 2010 μπορούμε ελεύθερα να πιστεύουμε
Δόξα Το Θεό ,εν έτη 2010 μπορούμε ελεύθερα να πιστεύουμε
Καλή Σαρακοστή
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
Παρ΄ ανθρώποις ισχύει εξής κατάσταση, όσο πιό ΄΄αδύναμος΄΄ και εξαρτόμενος είσαι, τόσο στο οικογενειακό όσο και στο γενικώτερο εξωτερικό περιβάλλον σου, τόσο πιό πολύ εσύ ΄΄φταίς΄΄ και η σχέση αυτή είναι ιδιαζόντως και καθ΄υπερβολήν αντιστρόφως ανάλογη. Όσο πιό κοινωνικα΄΄ισχυρός΄΄΄και ανεξάρτητος είσαι, τόσο λιγώτερο ΄΄φταίς΄΄ για όλα.
Αλλά ακόμα και να φταίς πραγματικά ή όχι ΄΄ κοινωνικά καταξιωμένος΄΄, δεν θα σε ελέγξει κανείς με την πρώτη ευκαιρία.
Αυτό λειτουργεί ανεξάρτητα απο το άν είμαστε πιστοί θρησκευόμενοι ή όχι.
Είαι λοιπόν προφανές ότι ο εχθρός της ψυχής του καθε ανθρώπου έχει πεδίο δόξης λαμπρόν, στο να βρεί τους κατάλληλους, στο οικογενειακό, στο εργασιακό κι όποιο άλλο περιβάλλον, και να πολεμήσει, κάνοντας πολλές φορές τη ζωή του ανθρώπου που έχει θέσει στόχο κόλαση.
Όμως πρέπει και να προσέξουμε, μήπως εμείς όντως φταίμε,και ο ισχυρισμός ότι μας καταδιώκουν λόγω της πίστης μας, είναι δικαιολογία για τον εαυτό μας. Το βλέπω πολύ ακραίο να με καταδιώκουν ανηλεώς μόνο και μόνο επειδή είμαι χριστιανός( μιλάμε σε Ελληνκό οικογενειακό περιβάλλον ). Όχι ότι δεν γίνεται, και δεν είναι δυνατό να συμβεί ακόμα και αυτό, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις που εγώ έχω υπ΄όψι μου, φταίμε και εμείς.
Πολλά μπορεί να φταίνε, ίσως δεν έχουμε ισχυρή θέληση για να επιβάλλουμε σεβασμό, ίσως δεν έχουμε διάκριση, ίσως δεν έχουμε το τάλαντο της δυνατότητας να υποστηρίξουμε τις απόψεις μας, ίσως .....πολλά άλλα που έχουν σχέση με το ποιόν και τον χαρακτήρα μας.
Αλλά ακόμα και να φταίς πραγματικά ή όχι ΄΄ κοινωνικά καταξιωμένος΄΄, δεν θα σε ελέγξει κανείς με την πρώτη ευκαιρία.
Αυτό λειτουργεί ανεξάρτητα απο το άν είμαστε πιστοί θρησκευόμενοι ή όχι.
Είαι λοιπόν προφανές ότι ο εχθρός της ψυχής του καθε ανθρώπου έχει πεδίο δόξης λαμπρόν, στο να βρεί τους κατάλληλους, στο οικογενειακό, στο εργασιακό κι όποιο άλλο περιβάλλον, και να πολεμήσει, κάνοντας πολλές φορές τη ζωή του ανθρώπου που έχει θέσει στόχο κόλαση.
Όμως πρέπει και να προσέξουμε, μήπως εμείς όντως φταίμε,και ο ισχυρισμός ότι μας καταδιώκουν λόγω της πίστης μας, είναι δικαιολογία για τον εαυτό μας. Το βλέπω πολύ ακραίο να με καταδιώκουν ανηλεώς μόνο και μόνο επειδή είμαι χριστιανός( μιλάμε σε Ελληνκό οικογενειακό περιβάλλον ). Όχι ότι δεν γίνεται, και δεν είναι δυνατό να συμβεί ακόμα και αυτό, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις που εγώ έχω υπ΄όψι μου, φταίμε και εμείς.
Πολλά μπορεί να φταίνε, ίσως δεν έχουμε ισχυρή θέληση για να επιβάλλουμε σεβασμό, ίσως δεν έχουμε διάκριση, ίσως δεν έχουμε το τάλαντο της δυνατότητας να υποστηρίξουμε τις απόψεις μας, ίσως .....πολλά άλλα που έχουν σχέση με το ποιόν και τον χαρακτήρα μας.
Αληθές είναι το πραγματικό, και Αλήθεια ο ίδιος ο Κύριος, μόνο Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει.
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
γεια σου πωλινα..δεν χρειαστηκε να διαβασω ολα τα ποστ για να καταλαβω τι γινεται..ολοι μας εχουμε παρομοια προβληματα.εφοσον εσενα σου αρεσει και σε αναπαυει η ζωη σου θα σου πω οτι πρεπει να αδιαφορησεις γενικοτερα με τετοιες γνωμες..ο λογος που δεν εχεις παντρευτει ακομα δεν ειναι η εκκλησια..ειναι οτι δεν εχεις βρει ακομα τον σωστο συντροφο..ουτε και εγω την εχω βρει,ειμαι και εγω 30 οποτε μην ανησυχεις..δεν εχει να κανει η εκκλησια σε ολο αυτο το ζητημα..ειχα και εχω και εγω αντιδρασεις οχι σε παρα πολυ μεγαλο βαθμο αλλα εχω...δειχνω πληρη αδιαφορια...και να πω οτι σε αυτες τις περιπτωσεις χρειαζεται πραγματικη προσευχη και οχι για κατι αλλα θεματα ανουσια που ξερουμε ολοι μας..ασε να τους δειξει ο Θεος την αληθεια..εσυ συνεχιζε να κανεις την ζωη σου οπως αναπαυει εσενα..η αδιαφορια καμια φορα ειναι πολυ ωραιο πραγμα..
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 418
- Εγγραφή: Πέμ Αύγ 07, 2008 5:00 am
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
Πωλίνα μου είχα και εγώ το ίδιο πράγμα, παλιά έλεγαν, τώρα δεν λένε, είναι πραγματικός πόλεμος και χρειάζεται δύναμη, να δείς που όλα θα πάνε καλά και κάποτε θα ωφεληθούν από εσένα, πίστεψέ με, καλά κάνεις και το λες, να μην το κρατάς για σένα και στεναχωριέσαι, για ότι θες εδώ είμαστε, εννοείται ότι αύριο θα πάμε στην Εκκλησία, καλή συνέχεια!
-
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 174
- Εγγραφή: Δευ Νοέμ 22, 2010 6:01 pm
- Τοποθεσία: Καλαμάτα
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
Εννοείται οτι όλοι μας έχουμε το ίδιο πρόβλημα! Είτε από συγγενείς,είτε από συναδέλφους,είτε από συζύγους. Πιστεύω οτι όσο μπορούμε πρέπει να μένουμε ψύχραιμοι σε όσους μας κοροιδεύουν και να μένουμε αμετακίνητοι στις θέσεις μας.Να τους λέμε το σωστό και στο τέλος αν δεν καταλαβαίνουν να τους λέμε "Κάνε οτι σε φωτίσει ο Θεός".
Βοηθάει επίσης την ώρα που αυτοί λένε οτι λένε, εμείς από μέσα μας να λέμε την "ευχή"!
Μου έχει τύχει επίσης να είναι συγγενής ετοιμοθάνατος,ο ίδιος να μην το γνωρίζει,και να λέω στους οικείους τους οτι πρέπει να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει για να φύγει έτοιμος.Η απάντησή τους ήταν "Οχι, μην του πεις τίποτα γιατί έτσι θα καταλάβει οτι θα πεθάνει".Δηλαδή πιστεύουν οτι κοινωνούν μόνο οι ετοιμοθάνατοι!! Φυσικά εγώ πήγα και το είπα στον ίδιο τον άρρωστο, λέγοντάς του οτι μόνο έτσι θα γίνει καλά και αυτός γνωρίζοντας οτι είμαι στην εκκλησία, και όντας βρισκόμενος σε πόνο, δέχτηκε! Δόξα τω Θεώ!
Πάντως το χειρότερο είναι ο πόλεμος που μπορεί να κάνουν οι γονείς που δεν είναι στην εκκλησία, στα παιδιά τους που είναι και ακόμα χειρότερα ο σύζυγος ή η σύζυγος (όπως ειπώθηκε πιό πάνω) στον-ην σύζυγο που πάει εκκλησία. Γιατί τα παιδιά έχουν μιά ελπίδα να παντρευτούν και να ξεφύγουν από τους γονείς, εκείνος όμως που βρίσκεται σε γάμο με τέτοιο σύζυγο πώς θα ξεφύγει;
Βοηθάει επίσης την ώρα που αυτοί λένε οτι λένε, εμείς από μέσα μας να λέμε την "ευχή"!
Μου έχει τύχει επίσης να είναι συγγενής ετοιμοθάνατος,ο ίδιος να μην το γνωρίζει,και να λέω στους οικείους τους οτι πρέπει να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει για να φύγει έτοιμος.Η απάντησή τους ήταν "Οχι, μην του πεις τίποτα γιατί έτσι θα καταλάβει οτι θα πεθάνει".Δηλαδή πιστεύουν οτι κοινωνούν μόνο οι ετοιμοθάνατοι!! Φυσικά εγώ πήγα και το είπα στον ίδιο τον άρρωστο, λέγοντάς του οτι μόνο έτσι θα γίνει καλά και αυτός γνωρίζοντας οτι είμαι στην εκκλησία, και όντας βρισκόμενος σε πόνο, δέχτηκε! Δόξα τω Θεώ!
Πάντως το χειρότερο είναι ο πόλεμος που μπορεί να κάνουν οι γονείς που δεν είναι στην εκκλησία, στα παιδιά τους που είναι και ακόμα χειρότερα ο σύζυγος ή η σύζυγος (όπως ειπώθηκε πιό πάνω) στον-ην σύζυγο που πάει εκκλησία. Γιατί τα παιδιά έχουν μιά ελπίδα να παντρευτούν και να ξεφύγουν από τους γονείς, εκείνος όμως που βρίσκεται σε γάμο με τέτοιο σύζυγο πώς θα ξεφύγει;
Τί ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων, ών ανταπέδωκέ μοι;
- marinam
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1018
- Εγγραφή: Δευ Νοέμ 08, 2010 3:47 pm
- Τοποθεσία: ΕΝ ΙΩΑΝΝΙΝΟΙΣ
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
nikoletap έγραψε:Εννοείται οτι όλοι μας έχουμε το ίδιο πρόβλημα! Είτε από συγγενείς,είτε από συναδέλφους,είτε από συζύγους. Πιστεύω οτι όσο μπορούμε πρέπει να μένουμε ψύχραιμοι σε όσους μας κοροιδεύουν και να μένουμε αμετακίνητοι στις θέσεις μας.Να τους λέμε το σωστό και στο τέλος αν δεν καταλαβαίνουν να τους λέμε "Κάνε οτι σε φωτίσει ο Θεός".
Βοηθάει επίσης την ώρα που αυτοί λένε οτι λένε, εμείς από μέσα μας να λέμε την "ευχή"!
Μου έχει τύχει επίσης να είναι συγγενής ετοιμοθάνατος,ο ίδιος να μην το γνωρίζει,και να λέω στους οικείους τους οτι πρέπει να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει για να φύγει έτοιμος.Η απάντησή τους ήταν "Οχι, μην του πεις τίποτα γιατί έτσι θα καταλάβει οτι θα πεθάνει".Δηλαδή πιστεύουν οτι κοινωνούν μόνο οι ετοιμοθάνατοι!! Φυσικά εγώ πήγα και το είπα στον ίδιο τον άρρωστο, λέγοντάς του οτι μόνο έτσι θα γίνει καλά και αυτός γνωρίζοντας οτι είμαι στην εκκλησία, και όντας βρισκόμενος σε πόνο, δέχτηκε! Δόξα τω Θεώ!
Πάντως το χειρότερο είναι ο πόλεμος που μπορεί να κάνουν οι γονείς που δεν είναι στην εκκλησία, στα παιδιά τους που είναι και ακόμα χειρότερα ο σύζυγος ή η σύζυγος (όπως ειπώθηκε πιό πάνω) στον-ην σύζυγο που πάει εκκλησία. Γιατί τα παιδιά έχουν μιά ελπίδα να παντρευτούν και να ξεφύγουν από τους γονείς, εκείνος όμως που βρίσκεται σε γάμο με τέτοιο σύζυγο πώς θα ξεφύγει;
Nikoletap όταν γράφεις να πεις την "ευχή" τι εννοείς? Ποιά ευχή? Καλως ήρθες να σου πω κι όλας στο φόρουμ.
Μὴ χωρίσεις μὲ τῆς δόξης τῶν μαρτύρων σου γλυκύτατε Ἰησοῦ ὅτι τέτρωμαι τῆς σῆς ἀγάπης ἐγώ ἀλλὰ ἐνίσχυσον μὲ διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος, Χριστέ * Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος * Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με
- christmas08
- Έμπειρος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 295
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 04, 2009 3:44 pm
- Τοποθεσία: Θεοδώρα@Θεσσαλονίκη
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
Mαρινα η ευχη ειναι το "Κυριε Ιησου Χριστε, Υιε του Θεου, ελεησον με τον αμαρτωλο". Βοηθαει πολυ να το λεμε συνεχεια (εχουν ανοιχθει και αρκετα θεματα για την ευχη θα προτεινα να τα δεις γιατι οτι και να πω εγω εδω τωρα για την ευχη θα ειναι λιγο)
ΣΑΛΩ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΠΕΡΙΠΙΠΤΟΝΤΕΣ ΦΑΥΛΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΥ ΖΟΦΕΡΕΣ ΤΡΙΚΥΜΙΕΣ, ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣΕΠΤΟΝ ΕΚΤΥΠΟΝ ΣΟΥ ΜΗΤΕΡ ΚΑΙ ΘΕΡΜΩΣ ΚΡΑΖΟΜΕΝ.
ΓΕΝΟΥ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΕ ΗΜΙΝ ΠΡΟΣΤΑΤΙΣ ΤΟΙΣ ΑΕΙ ΦΩΝΟΥΣΙΝ.
ΓΕΝΟΥ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΕ ΗΜΙΝ ΠΡΟΣΤΑΤΙΣ ΤΟΙΣ ΑΕΙ ΦΩΝΟΥΣΙΝ.
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1260
- Εγγραφή: Πέμ Ιαν 10, 2008 6:00 am
- Επικοινωνία:
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
Για το θέμα του συντρόφου που αναφέρθηκε πιο πάνω θα ήθελα να πω πως ναι η Εκκλησία παίζει ρόλο αλλά όχι κακοπροαίρετα όπως πιστεύουν κάποιοι. Καλύτερα να αργήσεις λίγο να αλλα να βρεις τον άνθρωπο της ζωής σου που θα σε κάνει πραγματικό ευτυχισμένο παρά να βιαστείς και να κάνεις μια επιλογή επιπόλαιη για την οποία θα μετανιώνεις μια ζωή ολόκληρη ή να μπλέξεις με έναν άνθρωπο που θα σε πληγώσει, θα εκμεταλευτεί τα συναισθήματα σου ή θα αδιαφορήσει για το τι πραγματικά νιώθεις εσύ και θα κοιτάει μόνο την δική του καλοπέραση. Μιλάω από προσωπική εμπειρία αλλά και από εμπειρία πολύ γνωστών μου ανθρώπων. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ δεχόμουνα πιέσεις όταν ήμουνα πιο μικρός αλλά τελικά αποδείχτηκε πως καλά έκανα και δεν υπέκηψα. Ισως ο Θεός δεν δίνει ακόμα τον κατάλληλο σύντροφο γιατί θέλει να οριμάσουμε και άλλο σε κάποια θέματα. Θέλει να γνωρίσουμε εμείς οι ίδιοι τι είδους ακριβώς σύντροφο θέλουμε. Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο γιατί το θέμα δεν είναι αυτό απλά θα πω πως επειδή και εγώ το έζησα αυτό σε κάποιον βαθμό, να μην παίρνεται προσωπικά τις πιέσεις των συγγενών. Πρέπει να πειστούν όλοι πως αυτό γίνεται για να μην υπάρχει αργότερα μια δυστυχισμένη οικογενειακή ζωή αλλά μια οικογένεια που θα δοξάζει Τον Θεό με τον τρόπο ζωής της για όλα όσα οικονόμησε να έρθουν στην ζωή τους.
- marinam
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1018
- Εγγραφή: Δευ Νοέμ 08, 2010 3:47 pm
- Τοποθεσία: ΕΝ ΙΩΑΝΝΙΝΟΙΣ
Re: Ο πόλεμος των συγγενών μας
Θεοδώρα δεν ήξερα ότι αυτή την "ευχή" εννοείς, θεώρησα ότι ήταν κάποια άλλη. Έχω διαβάσει πολλά και φαντάζουν ελάχιστα μπροστά στο "έργο" της με τον "οξω απο δω". ονομάζεται και νοερα κάπου διάβασα. σε ευχαριστώ για την απάντηση σου .christmas08 έγραψε:Mαρινα η ευχη ειναι το "Κυριε Ιησου Χριστε, Υιε του Θεου, ελεησον με τον αμαρτωλο". Βοηθαει πολυ να το λεμε συνεχεια (εχουν ανοιχθει και αρκετα θεματα για την ευχη θα προτεινα να τα δεις γιατι οτι και να πω εγω εδω τωρα για την ευχη θα ειναι λιγο)
Μὴ χωρίσεις μὲ τῆς δόξης τῶν μαρτύρων σου γλυκύτατε Ἰησοῦ ὅτι τέτρωμαι τῆς σῆς ἀγάπης ἐγώ ἀλλὰ ἐνίσχυσον μὲ διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος, Χριστέ * Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος * Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με