Σχέσεις μεταξύ γυναικών, νύφης και πεθεράς

[lazarr]

[quote="gol"]ΕΙΜΑΙ 36 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΑΓΑΠΗΣΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ "ΑΥΤΟΝ " ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΦΕΙΛΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ!/quote]

=D> =D> =D> =D> =D> =D> >:D<

[aposal]

ΕΙΜΑΙ 36 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΑΓΑΠΗΣΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ "ΑΥΤΟΝ " ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΦΕΙΛΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ!/quote]

=D> =D> =D> =D> =D> =D> >:D<

Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες!
Υπάρχουν πεθερικά που βασανίζουν καθημερινά τις νύφες (κυρίως), ή τους γαμπρούς (δευτερευόντως)! Γνωρίζω παρόμοια περίπτωση κοντινού μου ανθρώπου, του οποίου τα απωθημένα ήταν πάρα πολλά, γιατί αυτό συνέβαινε επί πολλά χρόνια!
Δεν είναι εύκολο να αντέξεις χωρίς να αντιγυρίσεις κουβέντα, ή χωρίς να σκεφτείς κάτι κακό! Είναι βέβαια χρυσή ευκαιρία για αγώνα, αλλά ποιοί από εμάς είμαστε έτοιμοι να μπούμε σε τέτοια μάχη;
Η σωστή αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων, η κατά Θεόν δηλαδή, είναι συνήθως παράλογη για όσους έχουμε μάθει να σκεπτόμαστε κοσμικά! Και άντε τώρα πείσεις κάποιον να φερθεί παράλογα!
Γι' αυτό η συμβολή του πνευματικού είναι καθοριστική!

[gol]

Συμφωνώ aposal οτι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική πιστεύω όμως αν ένας άνθρωπος δεν 'εχει αγάπη μέσα του,το σίγουρο είναι οτι θα αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις με εγωισμό! "μου είπε η πεθερά μου αυτό? δεν κατάλαβα και ποια είναι αυτή ή με κοίταξε έτσι Α! το είδες ήταν επικριτική... κ.ο.κ. Ενας κακοπροέρετος θα τα δεί κακοπροέρετα ένας καλοπροέρετος καλά! Στο χωρίο μου ήταν μια νύφη που τα είχε με την πεθερά της ,της έφταιγε σε όλα ,όταν εγινε πεθερά της έφταιγε η νύφη! Τι τα θέλουμε... το " φάρμακο" είναι Αγάπη και μόνο Αγάπη!!! Εξαλλου θα γεράσουμε και εμέις κάποτε... και μια κουβέντα θα πούμε, μη παρεξηγούμε τους γονείς μας (και τα πεθερικά μας )!! ΑΓΑΠΗ ΑΔΕΛΦΟΙ! εξάλλου για σκεφτήτε εμείς ως παιδιά όλα σωστα τα λέμε? και εμείς δεν έχουμε "πρήξει" τους γονείς μας? δεν τους έχουμε πεί και μια κουβέντα? δεν τους έχουμε πικράνει ποτέ? πώς θέλουμε να δίνουν τόπο στην οργή αυτοί?

[Sfakianos]

Μπρε κοπέλια το λέει και το θέμα , μιλάμε για πεθερά και νύφη . Αυτά έίναι γυναικεία προβλήματα . Δε μιλάμε για πεθερό και γαμπρό ή πεθερό και νύφη . Όπως λέμε στα Σφακιά " κι η πεθερά λησμονεί πως κάποτε ήτονε κι αυτή νύφη..."

[sunday]

Ψυχραιμια.τα πραγματα ειναι σοβαρα οσο τα κανουμε σοβαρα .Ειμαι αντρας και εχω πεθερα,ειναι μητερα της γυναικας μου και την σεβομαι για αυτο αλλα μεχρι εκει.Στο μυστηριο του γαμου απο αυτα που καταλαβαινω λεει [και απαρνηθησοντε τον πατερα και την μητερα του και εσοντε δυο εις σαρκα μια] συνχωρεστε με αν κανω λαθος

[filotas]

Στο μυστηριο του γαμου απο αυτα που καταλαβαινω λεει [και απαρνηθησοντε τον πατερα και την μητερα του και εσοντε δυο εις σαρκα μια] συνχωρεστε με αν κανω λαθος

Φίλε sunday να μη θυμόμαστε μόνο ότι μας συμφέρει, αλλά ν΄ αναζητούμε και να πράττουμε αυτό που πραγματικά είναι το θέλημα του Θεού:

Για την ακρίβεια όλες οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους που βρίσκονται στο πολύ κοντινό ή και το λιγότερο κοντινό περιβάλλον μας ρυθμίζονται από την εντολή της αγάπης προς τον πλησίον, η οποία όπως λέει ο ίδιος ο Κύριος μαζί με την εντολή για την αγάπη προς τον Θεό περιέχουν όλον τον νόμο και υπερβαίνουν κάθε άλλη.

Οι άλλες εντολές που δόθηκαν από το Θεό τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη είναι διευκρινιστικές κι όχι απόλυτες, γι αυτό και μερικές φορές φαίνονται αντιφατικές. Π.χ. στις δέκα εντολές περιλαμβάνεται η εντολή "τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου", αλλά ο Αδαμ στη γέννεση λέει και επαναλαμβάνεται από τον Απόστολο Παύλο στην προς Εφεσίους επιστολή "31 αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. " (Εφεσ. κεφ. 5, 31). Ποιο απ΄τα δυο ισχύει;

Το μυστικό είναι η διάκριση. Ισχύουν και τα δύο. Και η εντολή για την αγάπη και τη φροντίδα για τους γονείς και το γεγονός ότι οι σύζυγοι είναι εις σάρκα μια, δηλαδή ένας άνθρωπος απέναντι στο Θεό και στους άλλους ανθρώπους.

Αυτό όμως το ένας άνθρωπος σημαίνει ότι κάθε ένας από τους συζύγους εκτός από τους δικούς του γονείς αποκτά άλλους δυο γονείς τους γονείς του συντρόφου του και στην υποχρέωση για αγάπη και σεβασμό προς τους γονείς του προστίθεται και η υποχρέωση για αγάπη και σεβασμό προς τους γονείς του συντρόφου του. Αυτή είναι η Χριστιανική στάση.

Επίσης πρέπει να πούμε ότι για τους γονείς η Χριστιανική αγάπη προς τα παιδιά τους πρέπει να είναι ανιδιοτελής, αμέριστη και μα μην είναι περιοριστική ή καταπιεστική, ιδιαίτερα όταν τα παιδιά έχουν φθάσει σε ηλικία γάμου κι έχουν δεσμευτεί με τα δεσμά του γάμου μ΄έναν άλλο άνθρωπο. Τότε οι Χριστιανοί γονείς είναι υποχρεωμένοι ν΄αγαπήσουν την/τον σύντροφο του παιδιού τους σαν δικό τους παιδί.

[fousca]

ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ Κ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΛΛΑ ΝΑ ΘΕΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΕΙ. Κ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ Κ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ. ΔΕΝ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΜΕΡΟΣ ΖΗΛΕΙΑ.ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΑ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ. ΔΕΙΞΕ Κ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ Κ ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ. ΝΑ ΔΕΙΝΕΙΣ ΑΞΙΑ Κ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΟΜΩΣ .ΑΝ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΘΑΛΨΗΣ ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ Κ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ ΘΑ ΤΗΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ....
ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ ΘΑ ΛΕΣ ΠΑΝΤΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΣ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΩ Κ ΣΕ ΑΥΤΟ... ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΣ ΔΕΙΞΕΙΣΣ ΟΤΙ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙΣ. ΕΜΕΝΑ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝΩ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΦΤΑΙΓΑΝΕ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ. ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΕΛΕΓΑ ΤΙ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕ Κ ΕΛΕΓΕ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΕΛΕΓΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ.ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΗΘΕΛΑ.ΕΣΤΩ Κ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ. ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ <ΜΑΜΑΚΙΑΣ> ΜΕΤΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ?

[aposal]

Ναι, όλα ωραία και καλά όταν στο ζευγάρι είναι και οι δύο τέλειοι!
Στην πράξη όμως κανείς δεν είναι!
Όλοι έχουμε αδυναμίες! Ή θα γέρνουμε προς τη μάνα μας, ή προς τη γυναίκα μας, ή δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε καθώς θα μας πιέζουν και οι δύο! Και αυτό είναι πολύ οδυνηρό!
Δεν υπάρχουν "χρυσές λύσεις", ούτε εύκολες και επειδή κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, καλό είναι να συμβουλευόμαστε έναν πνευματικό και να μην παίρνουμε την ευθύνη της απόφασης μόνοι μας, όταν ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι ο γάμος και ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας μέσα σ' ένα γάμο!
Εδώ ακόμη κυριαρχεί η λαθεμένη νοοτροπία του άντρα/γυναίκα ξανακάνω, αλλά μάνα δεν μπορώ να ξανακάνω!

[spirosn]

Ναι, όλα ωραία και καλά όταν στο ζευγάρι είναι και οι δύο τέλειοι!
Στην πράξη όμως κανείς δεν είναι!
Όλοι έχουμε αδυναμίες! Ή θα γέρνουμε προς τη μάνα μας, ή προς τη γυναίκα μας, ή δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε καθώς θα μας πιέζουν και οι δύο! Και αυτό είναι πολύ οδυνηρό!
Δεν υπάρχουν "χρυσές λύσεις", ούτε εύκολες και επειδή κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, καλό είναι να συμβουλευόμαστε έναν πνευματικό και να μην παίρνουμε την ευθύνη της απόφασης μόνοι μας, όταν ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι ο γάμος και ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας μέσα σ' ένα γάμο!
Εδώ ακόμη κυριαρχεί η λαθεμένη νοοτροπία του άντρα/γυναίκα ξανακάνω, αλλά μάνα δεν μπορώ να ξανακάνω!

Να με συγχωρείς παρ,ολίγον σειρά αλλά δεν νομίζω πως είναι λαθεμένη
τόσο πολύ αυτή η νοοτροπία.Είναι γεγονός πως η μάνα στην ζωή μας κατέχει ξεχωριστή θέση.
Δεν χρειάζεται να γέρνει κάποιος πότε προς την γυναίκα του και πότε προς
την μάνα του ανάλογα με την πίεση που του ασκούν.Η θέση της κάθε μίας στην ζωή ενός άνδρα είναι δεδομένες και τελείως ξεχωριστές.Εαν αρχίσουν να μπλέκονται και να πιέζουν προκειμένου να ξεχωρίσει η μία η η άλλη τότε
κάποιος πρέπει να πιάσει τα ηνία μέσα στο σπίτι.Τώρα αν ο άνδρας δεν μπορεί να αποφασίσει,δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη,δεν μπορεί να ξεχωρίσει την μάνα από την γυναίκα του και νιώθει να λυγίζει από τις πιέσεις και τον δύο τότε συγχωρήστε με αλλά δεν πιστεύω πως ο πνευματικός θα του δώσει πίσω την χαμένη του προσωπικότητα,τον χαμένο του ανδρισμό.Πιστεύω πως το παιγχνίδι σαν ΄΄τιμονιέρης΄΄στην οικογένεια
το έχει χάσει.Θεωρώ πως σε κάθε σπίτι πρέπει να υπάρχει ένας ο οποίος θα παίρνει την ευθύνη για τις αποφάσεις που αφορούν την οικογένεια.Τώρα εαν αυτός ο ένας έχει καπελωθεί από μικρός από μία αυταρχική μάνα και στην πορεία της ζωής του βρήκε μία το ίδιο δυναμική γυναίκα για να μην του λείψει η εξουσιαστική συμπεριφορά της μητέρας είναι γεγονός πως μόλις αυτές οι δύο προσωπικότητες συναντηθούν θα κηρυχθεί αμέσως πόλεμος.Εκεί η μπάλα έχει χαθεί αδελφέ μου.

[aposal]

Εδώ ακόμη κυριαρχεί η λαθεμένη νοοτροπία του άντρα/γυναίκα ξανακάνω, αλλά μάνα δεν μπορώ να ξανακάνω!

Να με συγχωρείς παρ,ολίγον σειρά αλλά δεν νομίζω πως είναι λαθεμένη
τόσο πολύ αυτή η νοοτροπία.Είναι γεγονός πως η μάνα στην ζωή μας κατέχει ξεχωριστή θέση.

Αδελφέ μου Σπύρο, έχω την εντύπωση ότι ΕΙΝΑΙ λαθεμένη η νοοτροπία αυτή! Το στηρίζω στο έντυπο, με θέμα τον γάμο, που εξέδωσε η ενορία μου (τις απόψεις της οποίας συμμερίζομαι απόλυτα) με θέμα τον γάμο, απόσπασμα του οποίου παραθέτω :

Ο γάμος
(αποσπάσματα από έντυπο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου)

Ο γάμος είναι μεγάλο μυστήριο (ένα από τα επτά), κατά το οποίο δύο άνθρωποι ενώνονται σε μία σάρκα με ειδική ιερολογία, ευλογίες της Εκκλησίας και παρουσίας του Κυρίου και είναι ισόβιος δεσμός. Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα από την πλευρά του άνδρα, για να δείξει ότι αυτή και αυτός αλληλοσυμπληρώνονται και ο ένας ανήκει στον άλλον ως οστούν εξ οστέων και σάρξ εκ σαρκός.
Ο δεσμός του ανδρόγυνου είναι στενότερος από κάθε άλλο δεσμό αίματος, πιο στενός από το δεσμό μεταξύ γονέων και τέκνων ή τέκνων προς τους γονείς, ή μεταξύ αδελφών. Ο Θεός νομοθέτησε στο Σινά την υποχρέωση των τέκνων προς τους γονείς (Έξοδος, κ΄ 12). Νομοθετεί το σεβασμό και την τιμή προς του γεννήτορες (Λευιτικό, ιθ΄ 3). Όμως από τη χαραυγή της ανθρωπότητας, από την ημέρα που υπάρχουν δύο μόνο άνθρωποι επί της γης, ο Αδάμ και η Εύα, διδάσκει και νομοθετεί τον μεταξύ τους δεσμό που είναι ανώτερος από αυτόν προς τους γονείς.
Ο Θεός δεν θέλει με τη νομοθεσία του να φέρει τους ανθρώπους σε ρήξη, αλλά να τους εναρμονίσει. Επειδή γνώριζε ότι θα υπεισήρχοντο στο ανδρόγυνο διαφωνίες και πολλές φορές οι διαφορές αυτές θα προκαλούνταν από παρεμβάσεις τρίτων και κυρίως πεθερών, γι’ αυτό υπογράμμισε το ακατάλυτο και ισχυρό δεσμό του ανδρόγυνου, αλλά ταυτόχρονα νομοθετεί και τον οφειλόμενο σεβασμό προς τους γονείς. Προγνώριζε ο Θεός πόσο ανόητα θα σκεπτόντουσαν οι άνθρωποι. Λένε πολλοί, γυναίκα (ή άνδρα) ξαναβρίσκω, πατέρα όμως ή μητέρα δεν ξανακάνω. Αυτό όμως θα στραφεί εναντίον τους, διότι, αν χωρίσουν, θα πουν τα παιδιά τους (δικαίως) : όσες γυναίκες και να πάρει ο πατέρας μου, ή όσους άνδρες και να παντρευτεί η μητέρα μου, μάνα (ή πατέρα) άλλη δεν ξανακάνω. Και όταν τους επιβάλλουν στη θέση του φυσικού τους γονέα κάποιον άλλον, αυτός θα είναι πάντα ξένος και θα προκληθούν στη ψυχή τους τραύματα. Το φυσικό πατέρα και τη φυσική μάνα κανείς δεν μπορεί να τους αναπληρώσει, γι’ αυτό ο Θεός διέταξε το αδιάλυτο του γάμου.