Ερώτηση (κάτι θαυμαστό;)

[smarti]

Τι εννοειτε οταν λετε η διακρισις βγαινει μεσα απο τη δοκιμασια;

[preloude]

επειδη δεν ειμαι ο πλεον αρμοδιος να στο εξηγησω ακριβως παρ`ολα αυτα θα προσπαθησω να στο δωσω με δυο τρεις κουβεντες.
ειναι αυτο που λεμε οτι για να μαθης πρεπει να παθης, και ο κυριος καμια φορα επτρεπει τις δοκιμασιες για το καλο μας.
παρ`ολα αυτα δεν σημαινει οτι αυτο που ειδες, η που νομιζες οτι ειδες ειναι εκ του πονηρου,αλλα μαλλον ηταν εκ της πιστεως και συν την λειτουργεια της αναστασεως μας δειχνει τα σημαδια του.

[smarti]

Ευχαρηστω για την εξηγηση.

[nikolaos-9]

Διηγήθηκε ο Γέροντας:

Ήρθε (ο φίλος μου ο Κώστας) και μου ανέπτυξε τη θεωρία του Δαρβίνου. Κλονίστηκα τότε και είπα: "Θα πάω να προσευχηθώ και αν ο Χριστός είναι Θεός, θα μου παρουσιαστεί να πιστέψω. Μιά σκιά, μιά φωνή, κάτι θα μου δείξει". Τόσο μου 'κοβε. Πήγα και άρχισα μετάνοιες και προσευχή γιά ώρες, αλλά τίποτε. Στο τέλος τσακισμένος σταμάτησα. Μου ήρθε τότε στη σκέψη κάτι που μου 'χε πεί ο Κώστας: "Παραδέχομαι ότι ο Χριστός είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, δίκαιος , ενάρετος, τον οποίο εμίσησαν από φθόνο γιά την αρετή του και τον καταδίκασαν οι συμπατριώτες του", Τότε είπα: "Αφού είναι τέτοιος και άνθρωπος να ήταν, αξίζει να τον αγαπήσω, να τον υπακούσω και να θυσιαστώ γι Αυτόν. Δε θέλω ούτε παράδεισο, ούτε τίποτε. Γιά την αγιότητά του και την καλωσύνη του αξίζει κάθε θυσία".
"Ο Θεός περίμενε την αντιμετώπισή μου. Ύστερα από αυτό παρουσιάστηκε ο ίδιος ο Χριστός μέσα σε άφθονο φως. Φαινόταν από τη μέση και πάνω. Με κοίταξε με πολλή αγάπη και μου είπε: "Ε΄γώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν πεθάνη, ζήσεται". Τα λόγια αυτά ήταν γραμμένα και στο Ευαγγέλιο που κρατούσε στο αριστερό χέρι Του".
Το γεγονός αυτό διέλυσε στον δεκαπενταετή Αρσένιο τους λογισμούς αμφιβολίας που τάραζαν την παιδική του ψυχή και γνώρισε με τη χάρη του Θεού το Χριστό ως Θεό αληθινό και Σωτήρα του κόσμου. Βεβαιώθηκε γιά το Θεάνθρωπο, όχι από άνθρωπο ή απο βιβλία, αλλά από τον ίδιο τον Κύριο, που του αποκαλύφθηκε και μάλιστα σε τέτοια ηλικία. Στερεωμένος πλέον στην πίστη μονολογούσε: "Κώστα, άμα θέλεις τώρα, έλα να συζητήσουμε".

(Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου-Ιερομονάχου Ισαάκ)



Ο Κύριος καθημερινά μας αποκαλύπτεται. Θαύμα είναι όλη η δημιουργία, ότι μας περιβάλλει. Θαύμα είναι και η όποια προσπάθεια και ο όποιος (μικρός, μεγάλος ή ελάχιστος αγώνας που κάνουμε), διότι ακολουθεί τις εντολές Του.

Τυχερή είσαι smarti, γι' αυτό που είδες. Να Τον ευχαριστείς γι 'αυτό, διότι ακόμη και να μην είσαι 100% σίγουρη, σε έβαλε σε σκέψη, ένοιωσες αγαλλίαση.

Μπορεί εσύ να μην είσαι σίγουρη, Εκείνος όμως είναι!!

[smarti]

Της ψυχης τα ομματα,πεπηρωμενος,σοι Χριστε προσερχομαι,ως ο Τυφλος εκ γενετης, εν μετανοια κραυγαζων σοι`Συ των εν σκοτει το φως το υπερλαμπον.

Κυριε Ιησου Χριστε ,υιε του θεου ,ελεησον με την αμαρτωλη.

[smarti]

Σε ευχαρηστω νικολαε.9 για τα καλα σου λογια .Νιωθω ομως μεγαλο φοβο γιατι ειμαι εντελως αναξια .

[Gewrgiosgr]

Πιό καλά να απυθυνθείς σε πνευματικό.
Με κάποιον φίλο σαφώς και μπορείς να το συζητήσεις,
αρκεί να μην επηρρεαστείς απο τη γνώμη του.
Πάντα όμως υπάρχει η πιθανότητα να ακούσει ο άλλος κάτι γνώριμο,
κάτι παρόμοιο που μπορεί να έχει συμβεί και σε εκείνον.
Οπότε γιατί όχι να μην συζητηθεί και με κάποιον φίλο;
Κάνε όπως νοιώθεις, απλά φρόντισε να μην επηρρεάζεσαι.
Κράτα αυτά που θα σου πούν οι φίλοι αλλά την τελική κουβέντα,
να την έχεις με τον πνευματικό σου.

Βυζαντινό πνέυμα τα λεγόμενα σου μ'αρέσουν πολύ

Η διάκριση δεν βγαίνει μεσα απο μια δοκιμασία είναι δωρέα του Αγιού Πνεύματος και δίνετε στου ταπέινους που προσπαθούνε κάθε μέρα να αγαπάνε και ποιο πολυ τον Θεό και τους ανθρώπους!!!

Να και ένα θαυμαστό που συναίβει προχθές: έιχα μια συζύτηση με μια κοπέλα 15 χρονών και μου λεέι οτι η καλύτερη της φίλη(ίδια ηλικία) έχει πάθει νευρική ανορεξία και κατάθλιψη εδω και δύο μήνες(Δεν πάει ουτε σχολείο τρέχει ψυχιάτρους και τετοια).της είπα να προσεχυθεί το βράδυ για την φίλη της στον μόνο Ιατρό των ψυχών και τον σωμάτων.Την άλλη μέρα με πέρνει τηλέφωνο και μου λεεί: έγινε θαύμα! ήρθε η φίλη μου με βρήκε και είναι μια χαρά έγινε καλα.......

[aposal]

Θαύματα συμβαίνουν πάντοτε, διότι "ο Χριστός χθες, σήμερον, ο Αυτός και εις τους αιώνας"!
Όποτε προοδεύουμε πνευματικά, ο Κύριος, μας το πληροφορεί με τρόπο, ώστε να μην παίρνουν τα μυαλά μας αέρα! Επειδή όμως κάποιες φορές δεν μπορούμε μόνοι μας να το ερμηνεύσουμε, καλόν είναι να το συζητάμε με τον πνευματικό μας!
Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε σε ερώτηση σχετική με την πνευματική μας (ή μη) βελτίωση :

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Ε΄, ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
(σελ. 29)
-Γέροντα, όπως βλέπω τον εαυτό μου, κάθε μέρα γίνομαι χειρότερη, τι θα γίνει;
-Κοίταξε ευλογημένη, υπάρχουν τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο ο Θεός σου δίνει καραμέλες και σοκολάτες, γιατί βλέπει την ανάγκη και την αδυναμία της ψυχής. Στο δεύτερο, παίρνει λίγο από τη χάρη Του, για παιδαγωγία, για να καταλάβει ο άνθρωπος ότι χωρίς την βοήθειά Του δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό, ώστε να ταπεινωθεί και να αισθανθεί την ανάγκη να καταφύγει σ’ Αυτόν. Και το τρίτο στάδιο είναι μια μόνιμη και σταθερά καλή πνευματική κατάσταση. Εσύ βρίσκεσαι ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο στάδιο. Προχωράς λίγο, μετά ξεχνάς την αδυναμία σου, παίρνει ο Χριστός τη χάρη Του, απογυμνώνεσαι από τη Θεία Χάρη, βλέπεις ξανά την αδυναμία σου και συνέρχεσαι. Αν μου έλεγες ότι, όσο προχωράς, είσαι καλύτερα, θα φοβόμουν, γιατί θα έβλεπα ότι έχεις υπερηφάνεια. Τώρα όμως, που λες ότι όλο και πιο χάλια βλέπεις τον εαυτό σου, εγώ χαίρομαι, γιατί βλέπω ότι είσαι καλά. Μη φοβάσαι. Όσο προχωράει κανείς, τόσο περισσότερο βλέπει τις ελλείψεις και τις ατέλειές του και αυτό είναι πρόοδος.

[smarti]

Μαλλον εκανα λαθος που το ανεφερα το γεγονος αυτο.Εγινε απερισκεπτα λογο μεγαλου ενθουσιασμου και για να το μοιραστω με καποιους ανθρωπους που πιστευουν.Καλα λενε ,πως πριν πραξεις οτιδηποτε κατσε και σκεψου.Ειμαι πολυ επιπολαια.Το λαθος εγινε και δεν μπορω να το παρω πισω.Γι αυτο λεω να αποτραβηχτω λιγο και να επαρκουμε στο να διαβαζω μονο τις συζητησεις.

[nikolaos-9]

Γιατί βρε smarti νοιώθεις αμήχανα και στεναχωριέσαι;
Είναι ωραίο να μοιράζεσαι τέτοιες εμπειρίες με άλλους συνανθρώπους, που έχουν παρόμοιες αναζητήσεις.

Να σας πω κι εγώ μιά εμπειρία που μου εκμυστηρεύτηκε η μητέρα μου:

Βάδιζε μία Κυριακή πρωί προς την Εκκλησία, γιά να παρακολουθήσει τη θεία Λειτουργία. Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια και πρίν ανοίξει την πόρτα του ναού, σ' αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα άκουγε ψαλμωδία από μέσα και αναρωτήθηκε πως άργησε και η Λειτουργία είχε ξεκινήσει. Ανοίγοντας την πόρτα όμως, διαπιστώνει με έκπληξη, πως όχι μόνο δεν είχε αρχίσει η Λειτουργία, αλλά και ο ψάλτης δεν είχε καν έρθει!! (Σημ., η μάνα μου τα έχει τετρακόσια στα μυαλά της).
Και ο πνευματικός της δεν απέκλεισε ότι η ψαλμωδλια αυτή μπορεί να ήταν κι από ψηλά...


Η δυσπιστία μας προς τα θαύματα προέρχεται από την αδυναμία της φύσης μας να κατανοήσει την "αλλαγή" στη σειρά των φυσικών κανόνων -προερχόμενη από τον Κύριο - γιά κάποιο σκοπό. Είναι μιά πράξη αμηχανίας περισσότερο...
Ας μη ξεχνάμε και τον άπιστο Θωμά που ήθελε σημάδια από τον Κύριο για να πιστέψει.


Αλλά όχι και να σε χάσουμε βρε smarti! Κάτσε καλά!