"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Ακριβώς αδελφέ μου. Όλους μας βασανίζουν τέτοια ερωτήματα όταν χάνουμε κάποιον δικό μας. Μήπως εμείς φταίμε που ίσως να μην κάναμε κάτι καλά; Μήπως αν την πηγαίναμε σε άλλο γιατρό / νοσοκομείο ζούσε; Μήπως δεν ήμασταν αρκετά "πιεστικοί" προ; τους γιατρούς ώστε να καταλάβουν ότι δεν θέλουμε να χάσουμε τον άνθρωπό μας;
Όπως σου έγραψε κι ο Απόστολος, τώρα άλλα προέχουν!!!

Ναι, όλα αυτά είναι. Όπως τα λες.Κοντά δυο μήνες τώρα από τότε που "έφυγε", ακόμη δεν έχω βρει τον εαυτό μου. Κάποιες φορές "χάνομαι" και δεν θέλω να κάνω τίποτα. Ολα ματαιότητητα.Τις περισσότερες φορές νιώθω μια δύναμη, όμως, μάλλον όχι δική μου, που με κάνει-σπρώχνει, να προχωρήσω.
Γιατί ο Θεός να μην επιτρέπει να επικοινωνήσουμε έστω και μια φορά με τους συγγενείς μας; ;Έστω μια και μοναδική φορά...
Πάντως πριν το 40ήμερο μνημόσυνο, επικοινώνησα μαζί της, την είδα, με είδε, στον ύπνο μου βέβαια...εάν αυτό η θρησκεία μας το αποδέχεται.
Δεν περίμενα μετά από αυτό ότι θα είχα δυνάμεις να προχωρήσω. Σαν "κάποιος" , σαν "κάτι", να μου δίνει ώθηση να συνεχίσω την ζωή μου.
Ίσως είναι η λήθη ; Ίσως η οικογένεια μου που πρέπει να συνεχίσω να φροντίζω ; Ίσως ο Κύριος μου και Θεός μου που Τον αγαπώ πολύ ;
Δεν ξέρω...

αδελφέ μου πραγματικά στεναχωριέμαι που βάζεις τον ευατό σου σε τέτοια διλήματα.
Την απάντηση στις ερωτήσεις σου την έχεις δώσει εσύ, έγραψες ότι προσευχήθηκες στην Παναγία να σώσει την μητέρα σου στην δύσκολη κατάσταση που βρισκόταν και η προσευχή σου εισακούστηκε και την είχες κοντά σου για άλλους 14 μήνες. Κάποιος είδε την αγάπη σου και σου έδωσε την παράταση που ζήτησες με το παραπάνω και δίνοντας εγώ σε αυτό την δική μου εξήγηση, αυτό έγινε γιατί το άξιζατε και εσύ και η μητέρα σου.
Κράτα μόνο αυτό και μην βάζεις ερωτήματα για το τί θα μπορούσε να γίνει. Σε κάθε αν και γιατί υπάρχουν τουλάχιστον 2 απαντήσεις που θα είναι εν διαμέτρου αντίθετες, ότι και να γινόταν θα έμενε το αν και το γιατί για την άλλη περίπτωση.
'Οπως έγραψε και ο Απόστολος όλα έγιναν γιατί ο Θεός το επέτρεξε, γιατί έτσι έπρεπε να γίνουν. Και όπως έλεγε ο άγιος Παΐσιος η κάθε αρρώστια έχει την κατάληξή της εκτός και αν κάποιος προσευχηθεί για αν αλλάξει πορεία.
Έκανες ότι έπρεπε να κάνεις και αυτό που μένει είναι να συνεχίσεις να μνημονεύεις την μητέρα σου και να σκέφτεσαι πως θα ήθελε να σε βλέπει να είσαι.
'Εχεις την οικογένειά σου τώρα και σε αυτούς οφείλεις να αφοσιωθείς. 'Οπως και η μητέρα σου ή οι δικοί μας γονείς όταν έχασαν τις δικές τους ρίζες αφιέρωσαν την ζωή τους σε μας

Σταμάτη σε ευχαριστώ που συμμετέχεις νοερά στην θλίψη μου, στον πόνο μου. Συμφωνώ σχεδόν απόλυτα σε ότι λες.
Βάζω διλλήματα επειδή με βασανίζουν τύψεις και λέω στον ευατό μου εαν έκανα καλά που την ξανα έβαλα στην Μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων (Γηροκομείο) που ήταν πριν 18 μήνες όταν αρρώστησε με κορονοιό και κατάφερε με τις πρεσβείες την Παναγιάς και σώθηκε.Έκτοτε την έβαλα σε σπίτι με εσωτ.γυναίκα.Η Ιατρός νευρολόγος μου είχε πει από τον Ιούλιο ότι πρέπει να μπεί σε μονάδα για να έχει την φυσιοθεραπεία και την κοινωνικοποιήση της.Το ίδιο και ο καρδιολόγος της.Οι γιατροί όμως βλέπουν τον ασθενή περισσότερο ιατρικά και όχι συναισθηματικά. Έτσι, νομίζω, πιστεύω, όταν ξανα γύρισα την μητέρα μου στο γηροκομείο, όταν χρειαζόταν μόνιμη παροχή οξυγόνου από μηχάνημα, τότε ίσως ένοιωσε την μοναξιά που δεν είχε και "αφέθηκε".Δεν είχε λόγο να παλέψει να ζήσει αφού δεν έβλεπε τον μοναδικό της γιό , εμένα, που λάτρευε και την λάτρευα κι εγώ.
Εκτός εαν έγινε κάποιο λάθος στο Γηροκομείο.(λάθος φάρμακο, έβγαλε το σωληνάκι οξυγόνου από την μύτη της και δεν το είδαν);
Η αλήθεια είναι ότι ήθελε να φύγει εδώ και καιρό. Είχε κουραστεί, μου έλεγε."Δεν μπορώ άλλο , κουράστηκα.Να φύγω..."
Πριν την βάλω της το είπα και της εξήγησα ότι πρέπει να προφυλάξω την υγεία της και συμφώνησε ότι πρέπει να ξανα μπεί εκεί.Της ζήτησα συγνώμη δακρύζοντας και μου λέει ," μην κλαίς.Τι να κάνουμε.Το καταλαβαίνω".
Μόλις την έβαλα μετά από 10 μέρες "έφυγε".Τους τελευταίους 2 μήνες την είχα συνεχώς με οξυγόνο στο σπίτι και δεν έφυγε.Έφυγε τότε που την έβαλα εγώ εκεί.Εαν δεν την έβαζα ίως ζούσε.Αλλά ακόμη και εαν δεν ζούσε θα είχε πεθάνει σπίτι της και δεν θα βασανιζόμουν εγώ από τις τύψεις.
Αφού ο Θεός είχε αποφασίσει, ας την "έπαιρνε" τόσες μέρες που ήταν στο οξυγόνο. Δεν θα ήταν αναπάντεχο...Για να με βασανίζουν εμένα οι τύψεις ;
Εαν ναι, τότε καλά έκανε. Με τις αμαρτίες που κουβαλάω θέλει να με νουθετήσει.
Ποιός ξέρει Σταμάτη ;Μέχρι το τέλος της ζωής μου, θα βασανίζομαι εαν έκανα το σωστό...

Διάβασα αυτό Κύριε μου :
"Οι άνθρωποι προσπαθούμε με τη λογική μας να δώσουμε απάντηση σε ερωτήματα που είναι πέρα και έξω από τις δυνατότητές μας και δεν προσδιορί­ζονται. Όπου ο Θεός βάζει μια τελεία, δεν μπορούμε εμείς να βάζουμε ερωτηματικό!
(https://www.vimaorthodoxias.gr/theologi ... a-o-theos/)

Συγχώρεσέ με Θεέ μου που δεν μπορώ να βάλω κι εγώ "τελεία...".
Να ξέρεις ότι προσπαθώ αλλά ακόμη δεν μπορώ...
Μια Χάρη σου ζητώ...Όταν "αναχωρήσω" κι εγώ, να με βάλεις δίπλα στην πολυαγαπημένη μου μητέρα.

Σε ευχαριστώ για όλα
Το αμαρτωλό παιδί Σου.
Θοδωρής

theodore έγραψε: ↑Δευ Μαρ 28, 2022 6:35 am ...
Μόλις την έβαλα μετά από 10 μέρες "έφυγε".Τους τελευταίους 2 μήνες την είχα συνεχώς με οξυγόνο στο σπίτι και δεν έφυγε. Έφυγε τότε που την έβαλα εγώ εκεί. Εαν δεν την έβαζα ίσως ζούσε. Αλλά ακόμη και εαν δεν ζούσε θα είχε πεθάνει σπίτι της και δεν θα βασανιζόμουν εγώ από τις τύψεις.
Αφού ο Θεός είχε αποφασίσει, ας την "έπαιρνε" τόσες μέρες που ήταν στο οξυγόνο. Δεν θα ήταν αναπάντεχο...Για να με βασανίζουν εμένα οι τύψεις;
Εαν ναι, τότε καλά έκανε. Με τις αμαρτίες που κουβαλάω θέλει να με νουθετήσει.
Ποιός ξέρει Σταμάτη ;Μέχρι το τέλος της ζωής μου, θα βασανίζομαι εαν έκανα το σωστό...

Κι αν φίλε μου Θοδωρή την κρατούσες στο σπίτι κι έφευγε σε μερικές μέρες, δε θα είχες τύψεις σκεπτόμενος ότι αν την είχες στην μονάδα θα είχε καλύτερη φροντίδα και θα ζούσε περισσότερο; Γι αυτό σου λέμε, ότι επιτρέπει ο Κύριος. Μην έχεις τύψεις!!!

Και αυτό το έχω σκεφτεί. Έαν κοβόταν το ρεύμα, που κόπηκε στην πιο πάνω γειτονιά λόγω του χιονιά στην Αττική, τι θα έκανα.. ;
Την έβαλα την Παρασκευή 21 Ιανουαρίου, δυο-τρεις μέρες από τον χιονιά που δεν κουνιόταν τίποτα για 3-4 μέρες. Ιδιαίτερα στα Μελίσσια (βόρια προάστια) , που την είχα με την εσωτερική κοπέλα.Είχα σκεφτεί ότι εκεί(Γηροκομείο) έχουν διπλές-τριπλές μονάδες οξυγόνου και γεννήτρια.
Ο Θεός όμως είχε αποφασίσει και εγώ ήμουν ανυποψίαστος...
Στάθη ίσως τότε είχα χειρότερες τύψεις...

Ελπίζω ο Θεός να με βοηθήσει να βάλω κι εγώ τελεία...
Όλο του ζητάω...κάποια στιγμή θα με βαρεθεί...

theodore έγραψε: ↑Δευ Μαρ 28, 2022 7:37 am Και αυτό το έχω σκεφτεί. Έαν κοβόταν το ρεύμα, που κόπηκε στην πιο πάνω γειτονιά λόγω του χιονιά στην Αττική, τι θα έκανα.. ;
Την έβαλα την Παρασκευή 21 Ιανουαρίου, δυο-τρεις μέρες από τον χιονιά που δεν κουνιόταν τίποτα για 3-4 μέρες. Ιδιαίτερα στα Μελίσσια (βόρια προάστια) , που την είχα με την εσωτερική κοπέλα.Είχα σκεφτεί ότι εκεί(Γηροκομείο) έχουν διπλές-τριπλές μονάδες οξυγόνου και γεννήτρια.
Ο Θεός όμως είχε αποφασίσει και εγώ ήμουν ανυποψίαστος...
Στάθη ίσως τότε είχα χειρότερες τύψεις...

Ελπίζω ο Θεός να με βοηθήσει να βάλω κι εγώ τελεία...
Όλο του ζητάω...κάποια στιγμή θα με βαρεθεί...

Έτσι είμαστε όλοι φίλε μου, πάντοτε έχουμε μέσα μας και την άλλη σκέψη. Και όπως κι εσύ λες, "Ελπίζω ο Θεός να με βοηθήσει να βάλω κι εγώ τελεία..."

Aδέρφια μου, εν Χριστώ, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την συμπαράσταση και την δύναμη που μου δίνετε.
Πρέπει να "σηκωθώ", το ξέρω. Δεν ξέρω εάν δεν είχα τον Θεό μαζί μου να με στηρίζει, που θα ήμουν τώρα...
Ίσως στον άλλον κόσμο, σε αυτόν που δεν υπάρχει δάκρυ και πόνος και είσαι με τον δημιουργό Σου.
Ας είναι...θα συνεχίσω.
Θα σηκωθώ και θα συνεχίσω...θα συνεχίσω...θα συνεχίσω...θα συνεχίσω...θα συνεχίσω...θα συνεχίσω...
Προσπαθώ.....πάρα πολύ...μέχρι να στερέψουν τα δάκρυα μου.

Ταπεινά,
Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου.