Αδελφέ μου Γιάννη, εύχομαι ο Θεός να σου χαρίζει πάντα υπομονή, δύναμη, πίστη και ταπείνωση.RAFAIL έγραψε: αδελφια ακουστε,εγο ιμε παθον σε μεγαλο βαθμο στα ψιχολογικα,ειμαι 37 και 16 χρονια βιονο τα ψιχολογικα οτα μου διμιουργιθικανε δεν ιξερα απο θεο τιποτα απολιτος ζουσα στιν αγνια αρα δεν μπορι κανενασ να μου πι οτι ιμουν μακρια απο το θεο και τα εχο παθη!γιατι ιχα αγνια τι σιμενι θεος ορθοδοξια,αρα ιταν μια αστενια ψιχοσοματικι
Σ' αυτά που γράφεις, η δική μου άποψη είναι πως όλες οι ασθένειες έχουν ψυχοσωματικά συμπτώματα και αυτό οφείλεται στην απομάκρυνσή μας από τον Θεό, στην έλλειψη ελπίδας για κάτι καλύτερο στο μέλλον.
Όλα τα προβλήματα νομίζω ότι ξεκινούν από τον ψυχολογικό τομέα, από το αδιέξοδο το οποίο αισθανόμαστε να μας πνίγει (χωρίς να βλέπουμε φως) και αυτό σιγά - σιγά έχει αρνητική επίπτωση και στα όργανά μας, με αποτέλεσμα τις ασθένειες κάθε είδους.
Πιστεύω όμως πως δεν χρειάζεται να γνωρίζεις τον Θεό και να απομακρυνθείς απ' Αυτόν ώστε να έχεις πάθη! Η άποψή μου είναι πως πάθη έχουμε όλοι μας, είτε πιστεύουμε στον Θέό, είτε όχι. Ακόμη και οι πιο πιστοί έχουν πάθη, γιατί ο διάβολος τους κάνει πολύ περισσότερο πόλεμο απ' ότι στους άλλους που δεν αντιστέκονται.
Η διαφορά είναι ότι αυτός που βρίσκεται κοντά στον Θεό, Τον νιώθει, ελπίζει σ' Αυτόν και παίρνει δύναμη απ' Αυτόν ώστε να συνεχίσει τον αγώνα αβλαβής, ενώ εκείνος που είναι μακριά Του δεν βλεπει διέξοδο στα προβλήματά του και απελπίζεται, με αποτέλεσμα την καταρράκωσή του.
Εύχομαι να είσαι ΠΑΝΤΑ κοντά στον Θεό και να μην λυγίσεις μπροστά στα - όποια - προβλήματα βρεις, γιατί Εκείνος θα είναι πάντα δίπλα σου να σε βοηθήσει, αρκεί να Του το ζητήσεις!