Η Αγία Mεγαλομάρτυς Αικατερίνη

[toula]

Η Αγία Mεγαλομάρτυς Αικατερίνη

Η Αικατερίνη ήταν θυγατέρα ενός επιφανούς τοπικού άρχοντα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, του Κώνστα. Μετά τον θάνατό του, η μητέρα της, που ήταν κρυπτοχριστιανή, κατόρθωσε με τη βοήθεια και του πνευματικού πατρός της να οδηγήσει την Αικατερίνη στην χριστιανική πίστη. Είδε σε οπτασία η Αικατερίνη τη Θεοτόκο και τον ίδιο τον Χριστό από τον οποίο έλαβε ένα δαχτυλίδι, ως απτό σημείο ότι δέχεται Αυτόν ως Νυμφίο της. Το δαχτυλίδι αυτό παραμένει στο δάχτυλό της μέχρι σήμερα!

Η Αικατερίνη είχε λάβει πλούσια χαρίσματα από τον Θεό, αλλά και ευρύτατη επιστημονική παιδεία στην ελληνική φιλοσοφία, ιατρική, ρητορική και λογική. Επιπλέον ήταν εξαιρετικά όμορφη!

Εκείνη την εποχή βασίλευε ο ασεβής αυτοκράτορας Μαξέντιος (σ.τ.μ. 305-313 ). Πήγε ο αυτοκράτορας για να προσφέρει θυσία στα είδωλα και διέταξε να ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμά του. Η Αικατερίνη ήλθε αντιμέτωπη μαζί του, με μεγάλη παρρησία, και έλεγξε αφόβως την ειδωλολατρική του πλάνη. Βλέποντας αυτός ότι εκείνη ήταν ανώτερή του στη σοφία και στις γνώσεις κάλεσε πενήντα από τους σοφότερους άνδρες της επικράτειας ,για να συνομιλήσουν μαζί της σε θέματα πίστεως και, όπως πίστευε, να την καταισχύνουν δημοσίως.
Όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο: με το ένθεο πνεύμα της η Αικατερίνη τους αποστόμωσε και τους κατήσχυνε ως ασόφους. Έξω φρενών ο αυτοκράτορας διέταξε να καούν και οι πνενήντα αυτοί άνδρες. Όμως, δι’ ευχών της αγίας, όλοι εκείνοι οι ρήτορες παραδέχτηκαν την πλάνη τους, ομολόγησαν το όνομα του Χριστού και δήλωσαν χριστιανοί προτού να εκτελεστούν. Μέσα στο δεσμωτήριο η Αικατερίνη κατήχησε στην αληθινή Πίστη τον στρατηγό του αυτοκράτορα, Πορφύριο, μαζί με διακόσιους στρατιώτες, αλλά και την ίδια την σύζυγο του βασιλιά. Όλοι αυτοί μαρτύρησαν για τον Χριστό.
Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης, ήλθε άγγελος του θεού και κατέστρεψε τον τροχό του μαρτυρίου στον οποίο οι δήμιοι είχαν προσδέσει την αγία παρθένο. Κατόπιν εμφανίστηκε σ’ αυτήν ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός και την ενίσχυσε. Μετά από πολλά βασανιστήρια η Αικατερίνη δέχθηκε ασμένως το τελικό χτύπημα του αποκεφαλισμού σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, στις 24 Νοεμβρίου του 310. Γάλα, αντί για αίμα, έρρευσε από το σώμα της. Το θαυματουργό λείψανό της αναπαύεται στο Όρος Σινά, στην ιερά μονή που φέρει το όνομά της.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πνευματικό ημερολόγιο
Ο Πρόλογος της Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

[toula]

Η Αγία Αικατερίνα Πολιούχος της Ιεράς Μονής Σινά

Αξιοζήλευτο δώρο του Θεού στη Μονή αποτελούν τα Ιερά Λείψανα της αγίας Αικατερίνης, τα οποία βρέθηκαν στο Παρεκκλήσιο της κορυφής του όρους που φέρει σήμερα το όνομά της. Γεννήθηκε στη Αλεξάνδρεια το 294 μ.Χ. από αριστοκρατική ειδωλολατρική οικογένεια και πήρε το όνομα Δωροθέα. Σπούδασε στις εθνικές σχολές της εποχής φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική. Το απαράμιλλο σωματικό της κάλλος, η εκπληκτική της μόρφωση, η αριστοκρατική της καταγωγή και η αρετή με τη οποία ήταν στολισμένη, την έκαναν περιζήτητη νύφη. Αυτή όμως αρνιόταν κάθε παρόμοια πρόταση, έως ότου κάποιος Μοναχός της γνώρισε το αληθινό Νυμφίο των ψυχών, τον Ιησού Χριστό. Βαπτίσθηκε και ονομάσθηκε Αικατερίνα, που κατά μία εκδοχή σημαίνει Στεφανία ή Πολυστεφανία.

Κατά τη διάρκεια των διωγμών του Αυτοκράτορα Μαξιμίνου, στις αρχές του 4ου αιώνα, ομολόγησε την πίστη της στον Ιησού Χριστό και δημοσίως κατηγόρησε τον Αυτοκράτορα για τις θυσίες του προς τα είδωλα. Εκείνος διέταξε πενήντα ρήτορες από όλη τη αυτοκρατορία να τη μεταπείσουν, αλλά αντιθέτως αυτοί πείσθηκαν από εκείνη, από τα ρητά των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, τα σχετικά με το αληθινό Θεό, και επίστευσαν στο Ιησού Χριστό. Μετά από αυτό η Αγία βασανίσθηκε σκληρά, αλλά αντί να καμφθεί το ηθικό της κατόρθωσε με το ένθεο παράδειγμά της να προσελκύσει στη Χριστιανική πίστη τη σύζυγο του Αυτοκράτορα και άλλα μέλη της Αυτοκρατορικής Αυλής.

Κατά την παράδοση, μετά από το αποκεφαλισμό της, άγγελοι παρέλαβαν το σώμα της και το μετέφεραν στην κορυφή του υψηλότερου όρους του Σινά, το οποίο σήμερα φέρει και το όνομά της. Ανάμεσα στον 8ο με 9ο αιώνα η ύπαρξη του αγίου λειψάνου αποκαλύφθηκε σε όνειρο Μοναχών της Μονής, οπότε και έγινε η ανακομιδή και η τοποθέτησή του στο Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής, μέσα σε μία μαρμάρινη λάρνακα. Το μύρο που ανάβλυζε και ακόμη αναβλύζει από τη Αγία Κάρα της αγίας είναι ένα συνεχές θαύμα. Η ευλάβεια προς τη αγία Αικατερίνα και το όνομά της διαδόθηκε στη Δύση από τους Σταυροφόρους, και από τον 11ο αιώνα και μετά η Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά άρχισε να γίνεται γνωστή και ως Μονή της αγίας Αικατερίνης .

Το Συγκρότημα του Όρους της Αγίας Αικατερίνης

Το Όρος της Αγίας Αικατερίνης είναι το υψηλότερο της χερσονήσου του Σινά που φθάνει στα 2.646 μέτρα. Απέχει πέντε ώρες με τα πόδια από τη Μονή. Ο δρόμος είναι ομαλός, κατασκευασμένος από τον αείμνηστο Μοναχό Μωυσή.

Στην κορυφή του όρους υπάρχει το Παρεκκλήσιο της Αγίας. Ο τόπος όπου ανακαλύφθηκε το Άγιο Λείψανο, είναι ακριβώς κάτω από την Αγία Τράπεζα. Δίπλα στο Παρεκκκλήσιο υπάρχουν δύο δωμάτια για τους προσκυνητές. Η θέα από εδώ είναι θαυμάσια. Ο προσκυνητής μπορεί να δει την Ερυθρά Θάλασσα Νοτίως, και τον Κόλπο του Εϊλάτ Ανατολικώς.

Η Λάρνακα της Αγίας Αικατερίνης

Η μαρμάρινη Λάρνακα στην οποία φυλάσσεται σήμερα το τίμιο λείψανο της Αγίας Αικατερίνης ευρίσκεται στη Νότια πλευρά του Αγίου Βήματος του Καθολικού. Είναι έργο που συνέθεσε ο λιθουργός και Σκευοφύλακας της Μονής Προκοπίος, αξιοποιώντας παλαιοχριστιανικά θωράκια. Στο χώρο του Αγίου Βήματος φυλάσσονται άλλες δύο Λάρνακες οι οποίες έχουν δωριθεί στη Μονή από τη Ρωσία. Όλοι οι προσκυνητές έχουν τη δυνατότητα να προσκυνήσουν τα τίμια λείψανα της Αγίας μετά το πέρας των ακολουθιών. Τότε τα τίμια λείψανα εκτίθενται για προσκύνηση και δίδεται σε κάθε προσκυνητή τότε ως ευλογία το αργυρό δακτυλίδι της Αγίας. Το δακτυλίδι αυτό συμβολίζει τον πνευματικό αρραβώνα της Αγίας με το Χριστό και τον σύνδεσμο κάθε προσκυνητή με τη Μονή, θεωρείται δε μεγάλο φυλακτό το οποίο οι προσκυνητές συνήθως το φορούν δια βίου.

http://www.gonia.gr

[aposal]

Το όραμα της Αγίας Αικατερίνης

defencenet - 24/11/2015 - 22:48

Πλούσιοι άρχοντες της συγκλήτου ζητούσαν εκείνη την εποχή σε γάμο την ξακουστή για το κάλλος και τη σοφία της Αικατερίνη. Τόσο οι συγγενείς της, όσο και η μητέρα της, η οποία σημειωτέον λόγω των διωγμών είχε κρυφά ασπαστεί τον χριστιανισμό, συμβούλευαν τη νεαρή Αικατερίνη να παντρευτεί, ώστε να μην περιέλθει η βασιλεία του πατέρα της σε ξένο άνδρα.

Ωστόσο, εκείνη, αγαπώντας θερμά την παρθενία της, απέφευγε τις προτάσεις, μέχρι τη στιγμή που άρχισαν να την ενοχλούν συστηματικά. Η παράδοση, λοιπόν, αναφέρει το εξής περιστατικό:

Όταν άρχισαν οι συστηματικές ενοχλήσεις η νεαρή Αικατερίνη είπε "βρείτε μου ένα νέο ο οποίος να μου μοιάζει στα 4 χαρίσματα που ομολογείτε ότι ξεπερνώ τις άλλες νέες και εγώ θα τον κάνω σύζυγό μου. Ερευνήστε εάν υπάρχει κάποιος όμοιό μου στην ευγένεια, στον πλούτο, στη σοφία και στην ωραιότητα. Εάν του λείπει κάτι από αυτά δεν είναι άξιος για εμένα".

Γνωρίζοντας ότι ήταν αδύνατον να βρεθεί τέτοιος νέος, της έλεγαν ότι ο γιος του Βασιλιά της Ρώμης, καθώς και άλλοι ευγενείς είναι πλουσιότεροι από εκείνη, αλλά υστερούν σε σοφία και ομορφιά. Η κόρη, όμως, τους ενημέρωνε ότι δε θα δεχόταν να παντρευτεί «αγράμματο».

Τότε, η μητέρα της αποφασίζει να πάει μαζί με τη νεαρή Αικατερίνη να συμβουλευθούν τον πνευματικό της, έναν άγιο άνθρωπο που ζούσε έξω από την πόλη. Ο ασκητής, αφού άκουσε τα φρόνημα λόγια της, σκέφθηκε να την προσελκύσει στην πίστη του Χριστού. Της είπε λοιπόν «Γνωρίζω ένα θαυμάσιο άνθρωπο που σε υπερβαίνει σε όλα τα χαρίσματα και σε άλλα αναρίθμητα. Η ωραιότητά του νικά σε λάμψη τον ήλιο, η σοφία του κυβερνά όλα τα όντα, ο πλούτος του διαμοιράζεται σε όλο τον κόσμο και δε λιγοστεύει ποτέ ενώ η ευγένειά του είναι ασύλληπτη και ακατανίκητη».

Η Αικατερίνη πίστεψε αρχικά ότι πρόκειται για επίγειο άρχοντα και ρωτούσε αν αυτά τα χαρίσματα ήταν αληθινά. Ο ασκητής τότε της αποκρίθηκε ότι αυτός δεν έχει πατέρα στη γη, αλλά γεννήθηκε υπερφυσικά από μια Υπερ-Αγία Παρθένο, που αξιώθηκε για την αγιότητά της να μείνει αθάνατη στην ψυχή και στο σώμα.

Όταν, λοιπόν, η κόρη ζήτησε να δει αυτόν το νέο για τον οποίο της διηγούνταν τόσα θαυμαστά ο ασκητής της έδωσε μια εικόνα της Παναγίας, που κρατούσε το θείο Βρέφος και της είπε: « Αυτή είναι η αειπάρθενος Μητέρα Εκείνου. Πάρε την και αφού κλείσεις την πόρτα του δωματίου σου κάμε ολονύκτια προσευχή και παρακάλεσε αυτήν, που ονομάζεται Μαρία, να σου δείξει τον Υιό της. Ελπίζω, ότι αν παρακαλέσεις με πίστη, θα σε ακούσει».

Η Αικατερίνη πήρε την εικόνα και όλη τη νύκτα κλεισμένη στο θάλαμό της προσευχόταν. Εξαντλημένη αποκοιμήθηκε και είδε σαν σε όραμα την Παναγία με το θείο Βρέφος. Αλλά είχε στραμμένο το πρόσωπό του προς τη Μητέρα του, έτσι η κόρη έβλεπε τα νώτα του. Επιθυμώντας να δει το πρόσωπό του, πήγε προς το άλλο μέρος, αλλά ο Χριστός έστρεφε πάλι το πρόσωπό του. Αυτό έγινε τρεις φορές. Τότε άκουσε την Παναγία να λέει:

«Κοίταξε, παιδί μου, τη δούλη σου Αικατερίνη, πόσο είναι ωραία και καλή» και το Βρέφος αποκρίθηκε: «Είναι σκοτεινή και άσχημη, τόσο που δεν μπορώ να την δω καθόλου. - «Δεν είναι πάνσοφη παραπάνω από όλους τους ρήτορες, πλούσια και ευγενής;» «Μητέρα μου, είναι αμαθής και πολύ χαμηλά. Όσο βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, δεν πρέπει να με δει στο πρόσωπο»

«Σε παρακαλώ, παιδί μου, να μην περιφρονήσεις το πλάσμα σου, αλλά να την νουθετήσεις κα να την οδηγήσεις για να απολαύσει τη δόξα σου και να δει το πρόσωπό σου, που επιθυμούν και οι Άγγελοι να βλέπουν».

«Ας πάει στο γέροντα, που της έδωσε την εικόνα και ας κάνει ό,τι θα την συμβουλεύσει και τότε θα με δει».

Την άλλη μέρα το πρωί, ξεκίνησε συνοδεία λίγων γυναικών κι έφθασε στο κελί του γέροντα. Με δάκρυα του διηγήθηκε το όραμα και του ζήτησε τη συμβουλή του. Ο όσιος της διηγήθηκε όλα τα Μυστήρια της αληθινής πίστεως, αρχίζοντας από τη δημιουργία του ανθρώπου.

Μετά την κατήχηση η Αγία αποθέτοντας τον παλαιό άνθρωπο και φορώντας στολή θεοΰφαντη, γύρισε στα ανάκτορα. Όλη τη νύκτα την πέρασε προσευχόμενη μέχρι την ώρα που κοιμήθηκε και είδε σε οπτασία την Παρθένο με το βρέφος, που κοίταζε πλέον την Αικατερίνη, με πολύ ιλαρότητα. Στην ερώτηση δε της Θεομήτορος αν ήταν τώρα αρεστή η κόρη, ο Δεσπότης απάντησε:

«Τώρα έγινε ένδοξη η άσχημη και σκοτεινή, η πτωχή και χωρίς γνώση έγινε πλούσια και πάνσοφη, η καταφρονεμένη και άσημη, έγινε ευγενής και ένδοξη. Είναι στολισμένη με τέτοια χαρίσματα, ώστε επιθυμώ να τη μνηστευθώ για νύφη μου άφθορη».

«Δεν είμαι άξια, Υπερένδοξε Δέσποτα, να βλέπω τη βασιλεία σου, αλλά αξίωσέ με να συναριθμηθώ με τους δούλους σου», αποκρίθηκε η κόρη.

Η Θεοτόκος τότε πήρε το δεξί χέρι της Αικατερίνης και της είπε: «Δώσε της, παιδί μου, δακτυλίδι σαν αρραβώνα, για να την αξιώσεις της βασιλείας σου».

Τότε ο Κύριος της έδωσε ένα ωραίο δακτυλίδι λέγοντας: «Σήμερα σε παίρνω για νύφη μου αιώνια και άφθορη. Να φυλάξεις αυτή τη συμφωνία. Να μην πάρεις άλλον νυμφίο στη γη». Από τη στιγμή εκείνη ελκύσtηκε η Αικατερίνη από τον Ουράνιο Νυμφίο και αιχμαλωτίσθηκε η καρδιά της από τον θείο έρωτα του Χριστού.