Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ο Χριστός ανελήφθη εν δόξη. Μα πριν φύγει μας λέγει, "Εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας, εως της συντελείας του αιώνος".
Φεύγει για να είναι πάντα μαζί μας.
---------------------------
Παίρνει το χώμα μαζί Του στον ουρανό και το αφθαρτοποιεί.
Και τώρα, όποιος θέλει να Τον βρει, να Τον δει, να Τον γνωρίσει, να Τον νιώσει, μπορεί μόνο μέσα στην Εκκλησία Του.
Εδώ, όπου η ύλη Χαριτώνεται, ο χρόνος αχρονεί, ο Θεός ενανθρωπίζεται και ο άνθρωπος θεώνεται.
Εδώ, όπου ο Παράκλητος κινεί τα Μυστήρια και πραγματώνει τα απίστευτα.
---------------------------
Ο Χριστός φεύγει ώστε να μπορούμε να Τον βρούμε.
Χάνεται σωματικώς για να μπορούμε πλέον να Τον τρώμε και να Τον πίνουμε σε κάθε Θεία Λειτουργία.
---------------------------
Και μεις, τρεφόμαστε από Αυτόν, γινόμαστε ένα μαζί Του. Κοινωνούμε αυτό το Σώμα και το Αίμα που βρίσκεται "αλλού", που μας πάει "αλλού".
Εκεί όπου η ζωή έχει όνομα. Χριστός.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Είναι διακριτικό γνώρισμα των πνευματικών δυνατών ανθρώπων να υπομένουν τους πνευματικά αδύνατους».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[aposal]

(γι' αυτό κι εγώ υπομένω την Τούλα...)

[toula]

(γι' αυτό κι εγώ υπομένω την Τούλα...)

Σ΄ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σου !!

[toula]

μέσα στο "φως μου" είδα το περίσσιο σκοτάδι μου· μα στο σκότος μου με θώπευσε το φως.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Ποιος δεν έκανε όνειρα που έγιναν εφιάλτες; Ποιος δεν πίστεψε σε λόγια που χάθηκαν στην πρώτη δυσκολία; Ποιος δεν ήλπισε σε αλλαγές που ποτέ δεν ήρθαν; Όλα τα μεγάλα «σ αγαπώ» έγιναν φρικτά «αντίο», και τα παθιασμένα φιλιά σε ονειρικά δειλινά έλιωσα στην πρώτη βροχή σε χείλη τρεμάμενα.
Μάθε λοιπόν όταν σου λένε «σ αγαπώ», ότι σε χρειάζονται.
Όταν σου λένε «είσαι ο Θεός μου», δεν αγαπούν εσένα, αλλά αυτό που φαντάζονται για σενα.
Όταν σου πουν «είσαι ο παράδεισος μου», ετοιμάζουν την κόλαση σου.
Όταν σου λένε «για πάντα», έννουν για τόσο όσο τους κάνεις.
Όταν σου λένε «θα είμαι εδώ», σημαίνει στα δύσκολα απών.
Και όταν σου πουν «ποτέ δεν θα σε προδώσω», σκούπισε όλα τα φιλιά γιατί μυρίζουν Ιούδα.....

π. λίβυος
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

[aposal]

(γι' αυτό κι εγώ υπομένω την Τούλα...)

Σ΄ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σου !!

Χρωστάς πολλά σ' εμένα, αλλά δεν είναι τώρα η ώρα...

[nickzark]

(γι' αυτό κι εγώ υπομένω την Τούλα...)

Σ΄ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σου !!

Χρωστάς πολλά σ' εμένα, αλλά δεν είναι τώρα η ώρα...

Ωπα και δανεικά!!!!

[toula]

(γι' αυτό κι εγώ υπομένω την Τούλα...)

Σ΄ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σου !!

Χρωστάς πολλά σ' εμένα, αλλά δεν είναι τώρα η ώρα...

Αποκλείεται να χρωστάω γιατί μου αρέσει ό,τι παίρνω να το εξοφλώ τοις μετρητοίς. Εννοείται όταν έχω την δυνατότητα να αγοράσω. 'Οταν δεν την έχω κοιτάω από μακριά.

[toula]

Επειδή πιάνεις το χέρι του άλλου, δεν σημαίνει ότι νοιάζεσαι γι'αυτόν.
----------------------
----------------------
Εάν πλέον δεν χρειάζεται να εξηγείσαι στους άλλους και δεν θέλεις εξηγήσεις από τους άλλους τότε είτε τους έχεις συνηθίσει και σε έχουν συνηθίσει είτε τους έχεις αποδεχτεί και σε έχουνε αποδεχτεί.
----------------------
Η διαφορά είναι μεγάλη, μερικές φορές όμως δυσδιάκριτη.
Διαφορετικό είναι να ανέχεσαι τον άλλον και να σε ανέχεται ο άλλος από το να τον αποδέχεσαι όπως είναι και εκείνος το ίδιο.
----------------------
Οι σχέσεις μας στην πλειονότητά τους διακατέχονται από την συνήθεια και όχι από την αποδοχή του άλλου. Δηλαδή «το παίρνουμε απόφαση» ότι ο άλλος είναι αυτός που είναι. Αυτό δεν είναι αποδοχή. Δεν ανοίγουμε δηλαδή την καρδιά μας στον άλλον, αλλά πλέον η σχέση μας κατευθύνεται από κάποια τακτική-στρατηγική η οποία διαφυλάσει το βόλεμά μας, όποιο κι αν είναι αυτό.
----------------------
Γι’αυτό και πολλές φορές κοιτώντας τις σχέσεις μας θα διαπιστώσουμε μία αδιαφορία. Μπορεί να τα πάμε «καλά» με τον άλλον αλλά τα πάμε «καλά» με τον άλλον ακριβώς επειδή αδιαφορούμε. Τον έχουμε στην ζωή μας, μας έχει στην ζωή του, αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει ενδιάφέρον. Δεν νοιάζεται ο ένας τον άλλον. Δεν αγαπά ο ένας τον άλλον.
----------------------
Υπάρχει στην ζωή μας ο άλλος, υπάρχουμε στην ζωή του άλλου αλλά και να απομακρυνθούμε ο ένας από τον άλλον δεν θα μας στοιχίσει, διότι ούτως ή άλλως έχουμε απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλον κι ας βρισκόμαστε μαζί συνεχώς, ακόμα και στο ίδιο σπίτι.
----------------------
Η κατάσταση αυτή είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί (όχι αδύνατον) εάν την αφήσουμε να χρονίσει, δηλαδή αν έχουμε συνηθίσει αυτόν τον συμβιβασμό της ανοχής του άλλου, διότι πλέον θεωρείται δεδομένο-φυσιολογική κατάσταση.
Λύση μαγική δεν υπάρχει για αυτές τις καταστάσεις. Συνήθως σ’αυτές τις καταστάσεις φταίνε και οι δύο, ίσως κάποιος περισσότερο από τον άλλον, όμως και οι δύο φέρουν την ευθύνη γι’αυτήν την «σχέση» που βασίζεται πλέον σε αυτοματισμούς συμπεριφορών, παύοντας πλέον την θέα του άλλου ως πρόσωπο.
----------------------
Σημαντικό λοιπόν είναι να μην φτάσουμε στο σημείο αυτό και βασικό στοιχείο της αποτροπής αυτών των καταστάσεων είναι να μην αφήσουμε την καθημερινότητα να νεκρώσει το ενδιαφέρον μας για τον άλλον, να μην αφήσουμε την σχέση μας έρμαιο της παραξενιάς μας, των κουσουριών μας.
----------------------
Όλοι μας έχουμε τις αδυναμίες μας.
Υγιής σχέση δεν σημαίνει ότι τα πρόσωπα που την αποτελούν είναι τέλεια, χωρίς κουσούρια και διαφορές μεταξύ τους. Υγιής σχέση είναι ότι παρά τα κουσούρια και τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των προσώπων, τα πρόσωπα κάνουν την υπέρβαση να δεχτούνε τον άλλον μέσα στην καρδιά τους, κάνουν ένα άνοιγμα προς τον άλλον χωρίς φόβο· αποδέχεται ο ένας τον άλλον ως πρόσωπο διαφορετικό, μοναδικό και ανεπανάληπτο.
----------------------
Η ασυμφωνία χαρακτήρων είναι δεδομένη. Αυτή όμως είναι η γοητεία των σχέσεων. Το θέμα είναι κατα πόσο είμαστε διατεθιμένοι να δεχτούμε μέσα μας ότι ο άλλος δεν χρειάζεται να γίνει όπως εμείς για να τον αποδεχτούμε.
----------------------
Μην πιάνουμε το χέρι του άλλου, του γυρνάμε την πλάτη και τον σέρνουμε προς το δικό μας φως, γιατί πολλές φορές αυτό που θεωρούμε φως, σωστό, φυσιολογικό τελικά δεν είναι.
Επειδή του πιάνουμε το χέρι δεν σημαίνει ότι νοιαζόμαστε γι'αυτόν. Πολλές φορές του πιάνουμε το χέρι μόνο για να τον κατευθύνουμε εκεί που θέλουμε εμείς.
----------------------
Να πιάνουμε το χέρι του άλλου ως ένδειξη της ενότητας που υπάρχει μεταξύ μας, να τον κοιτάμε στα μάτια...κι ας μην πάμε και πουθενά. Γιατί αν υπάρχει αποδοχή και αγάπη, αυτό το πουθενά είναι τα πάντα, αυτή η ακινησία θα είναι το δικό μας αεικίνητο ταξίδι ζωής.

π. Παύλος Παπαδόπουλος